Waar blijft het pragmatisme?

In Ter Apel spelen meerdere problemen tegelijk:

1. Hoge instroom en te weinig capaciteit;
2. Geen eerlijk verdeelde opvang in Nederland;
3. Overlast van veiligelanders;
4. Stroperige bureaucratie;
5. Juridificering en business model

**Hoge instroom
**Mensen in nood helpen we. Mensen die vluchten voor oorlog, honger of vervolging door kwaadaardige regimes, bijvoorbeeld. Het liefst worden mensen in de regio zelf opgevangen, maar anders gewoon hier. Dat is humaan. We zijn potdorie een van de rijkste landen ter wereld, we hebben de middelen om te helpen. Er zijn helaas veel conflicten in de wereld. Dus de instroom van vluchtelingen is hoog. Overigens is er ook weinig mis met economische vluchtelingen, mensen die bereid zijn hier hard te werken aan een beter bestaan, die willen integreren. Er is werk zat. 

Er is alleen te weinig capaciteit georganiseerd. Ter Apel is niet gebouwd op de capaciteitsvraag. Er is te weinig personeel om de echte asielzoekers goed hun aanvraag te laten doorlopen. Bestuurlijk zijn we incapabel om op te schalen, of om de instroom te verlagen. Hier ligt een taak voor het kabinet om eens daadkrachtig op te treden, met de VVD voorop, die er prat op gaat de mouwen op te stropen en dingen voor elkaar te krijgen. Verras ons eens, Mark Rutte!

**Geen eerlijke verdeling
**Even los van de andere capaciteitsproblemen zoals huizen voor mensen, zijn er schofterige gemeenten in Nederland die weigeren vluchtelingen op te vangen. Er is notabene een dwangwet nodig om de B&W’s te dwingen mensen in nood te helpen. Als gevolg loopt Ter Apel over. Om je te schamen. Dus doe ons een lol, en mail je gemeente, mail raadsleden, mail wethouders en je burgemeester en eis dat ze hun verantwoordelijkheid nemen.

Anderhalfduizendmiljard euro is een te ongrijpbaar bedrag voor collectieve verontwaardiging

Het zal de lezer niet ontgaan zijn dat de Eerste Kamer akkoord is gegaan met de voorstellen omtrent ons pensioenstelsel. Waar de aanvankelijke plannen goede doelstellingen hadden, zijn de uiteindelijke pensioenhervormingsplannen een absolute gruwel. Een gruwel dat ook een nog groter probleem blootlegt...

De initiële plannen om ons pensioenstelsel te hervormen zaten vol goede voornemens en was en is gestoeld op het feit dat de vergrijzing ons huidige stelsel onhoudbaar maakt op lange termijn. Verder vergen de veranderde arbeidsrelaties een ander pensioenstelsel dat daar beter op aansluit.

Het idee was dan ook dat iedereen een individueel potje zou opbouwen, waardoor ieder individu meer flexibiliteit zou krijgen in de manier waarop hij of zij het pensioen opbouwt. Zo kon er voor een meer conservatieve or agressieve beleggingsbeleid worden gekozen, of kon de premiebijdragen tijdelijk lager zijn als het even tegenzit of wanneer er investeringen gedaan moeten worden (handig voor ondernemers). Het hield dus ook in dat ieder individu meer verantwoordelijkheid zou gaan moeten dragen, wat op termijn ook voor meer kennis en een meer financieel gedegen gedrag zou leiden. Pensioenaanbieders zouden hierdoor ook meer concurrentie gaan voelen en wellicht beter hun best doen om goede pensioenproducten aan te bieden en beter beleggingsresultaten te boeken.

\

Kaarten voor de Zwarte Cross zijn als rare earths, verstandige politici en Russische democraten: er zijn er niet zoveel van. Het mooiste evenement van het jaar is altijd binnen een paar dagen uitverkocht en dus is het bemachtigen van deze toffe toegangsbewijzen een hels karwei.

Gelukkig zijn je vrienden van GeenStijl mediapartner van de Zwarte Cross en dus hebben wij de allerlaatste kaartjes in handen! Wij verloten de komende weken 30 x 2 dagkaarten (dat is dus zestig, 60!) onder onze GeenStijl Premium-leden met een jaarabonnement!

Om kans te maken dien je een jaarlidmaatschap van GeenStijl Premium te hebben (word hier lid) en vervolgens kun je je aanmelden via dit formulier.

Heel veel succes en wie weet zien we jou op de Zwarte Cross!

*Bestaande Premium-leden mogen natuurlijk ook gewoon meedoen!

afl 155, week 22

\

Interessante tijden. Je bent niet alleen hoe je je identificeert: nee, je bent ook hoe anderen je identificeren. Nou ja, als je dood bent. Mormonen doen dat ook: dan blijk je jaren na je dood toch mormoon te zijn geweest. 

Maar goed, we hebben nu een zwarte Cleopatra en dat schept natuurlijk mogelijkheden. Hoog tijd voor een zwarte Adolf. Nee, niet de oprichter van Rickenbacker, maar een voormalig bevriend Duits staatshoofd. Of nee, wacht, een zwarte Adolfa. Nee, excuus, ik bedoel natuurlijk een zwarte Adolf met baarmoeder. 

En zwarte stroopwafelpieten!

Arturo op Grand Tour in Italië: *Bud Spencer heette in het echt Carlo Pedersoli. *

**Woensdag 24 mei **

Het blijft bizar dat een vlucht van Lampegat naar Bergamo goedkoper is dan de gemiddelde treinreis van anderhalf uur met de Nederlandse Spoorwegen. En aan boord bij Ryanair verkopen ze tenminste nog krasloten en iets wat voor koffie door moet gaan.  

In Bergamo neem ik de nachtbus naar Rome. Het busstation is luguber ‘s avonds, en doet mij denken aan de Amsterdamse Zeedijk in de gouden jaren. Uit alle hoeken en gaten duiken junkies op en veel perrons zijn bezet door nachtvlinders en paradijsvogels.

Ik had antropologie als bijvak op de Universiteit van Amsterdam, maar doe nu pas - 35 jaar later - veldwerk en bestudeer met academische ijver de diverse stammen die het station bevolken. 

De daklozen slapen her en der tussen geroofde winkelwagentjes en hun schaarse bezittingen. De junks zijn vooral Marokkanen, Tunesiërs en Algerijnen. Om de haverklap beginnen ze te krijsen en te ruziën als zieke eksters, vermoedelijk over uit de hand gelopen dopedeals. 

Zo is mijn studie Arabisch eindelijk ook weer eens handig, al spreken ze voornamelijk darja, straattakkietakkie. Drugs-Arabisch, zeg maar. 

Daarnaast zijn er diverse etniciteiten uit Afrika, die lekker aan het trommelen zijn rond een open vuur op een perron. Veelal uit koloniaal Italië (Somalië, Ethiopië, Eritrea)  - die zijn makkelijk herkenbaar - en dan veel grotere, stevigere en veel zwartere kerels die Engelstalig zijn en die ik niet kan plaatsen. 

De personen van kleur mijden de lichtgetinte naffers als de pest. 

Dan zijn er  nog de authentieke dronkelappen van Italiaanse snit, die rond en op het terras van de cafetaria rondhangen en die een bloedhekel aan junkies hebben. De alcoholist staat overal ter wereld iets hoger in de pikorde dan de narcomaan. 

De cafetaria van het busstation wordt gerund door een goedlachs jong Chinees echtpaar. Zij in hotpants achter de bar, hij achter de kassa. Welkom in de multiculturele parel Bergamo. 

Ik heb het te doen met de Italiaanse oudjes die hier bibberend van angst met hun koffers op de nachtbus staan te wachten tussen het schorriemorrie en het geteisem. 

In de drie uur dat ik zat te wachten bij de Chinees, heb ik één keer de politie gezien. De smerissen boezemen weinig ontzag in, met hun truttig-geile uniformpjes waarmee ze zo de leerbarkelder in kunnen trippelen om eens lekker te knuppelen of geknuppeld te worden. P.S. Voor de liefhebbers: de homo-erotische kunstenaar van dienst heet Tom of Finland.

Alexander deelt Awards uit!

Iedere week is er wel iets dat ik hoor of lees, wat een Darwin Award waard is. Zo ook afgelopen week. In de file had ik BNR Nieuwsradio opstaan en die kwamen met een bericht dat de AFM finfluencers (vreselijk woord) aan het onderzoeken is in verband met fraude die in de miljoenen loopt. Wat er aan de hand is en welke rol de AFM hierin speelt, is maar een deel van dit verhaal, want de echte oorzaken liggen bij foute regelgeving en stupiditeit.

Wat was er aan de hand? Wel, honderden Nederlandse beleggers zijn zeker EUR 5 miljoen kwijtgeraakt aan Grinta, een beleggingsplatform dat speculeerde op valuta (wisselkoersen). Het bedrijf claimde een algoritme te hebben ontwikkeld dat, door slim te handelen, rendementen van wel 5% per maand kon behalen. Om deze waanzinnige rendementen wereldkundig te maken, gebruikte Grinta allerlei finfluencers om zodoende nieuwe klanten aan te trekken. En iedereen die klanten aandroeg, kon een graantje meepikken want Grinta gaf aanbrengcommissies.

Hoe dom ben je, als je denkt dat je 5% per maand kunt scoren bij een onbekende aanbieder zoals Grinta? Dat is 79,59% per jaar! Zulke rendementen zijn mogelijk, maar alleen als er een enorm risico genomen wordt. Iets dat dan ook in de resultaten terug te vinden moeten zijn. Immers, veel risico houdt ook veel volatiliteit in van de resultaten van FX (valuta) speculatie. Als er iedere maand braafjes gescoord wordt en de rendementslijn dus zowat kaarsrecht is, dan is dat al genoeg reden tot wantrouwen.

In Nederland heerst er een soort elite, die bestaat uit wereldvreemde en ontwortelde mensen

Interview: Arthur van Amerongen

Bart Jan Spruyt is mede-oprichter en was van 2002 tot 2005 directeur van de Edmund Burke Stichting. Van 1994 tot 2002 werkte hij als politiek journalist bij het Reformatorisch Dagblad. Spruyt schreef onder meer Lof van het conservatisme (2003). Daarin staan essays over conservatieve denkers en politici waar Spruyt zich mee verbonden voelt, zoals J.L. Heldring, Ernst Heinrich Kossmann, Edmund Burke, Alexis de Tocqueville, Winston Churchill, Dietrich Bonhoeffer en C.S. Lewis. 

In 2005 schreef hij het boekenweekessay De toekomst van de stad. In juli 2008 werd Spruyt aangesteld als columnist politiek bij het weekblad Elsevier (tot 2013), HP/De Tijd (tot 2011), Binnenlands Bestuur (tot 2012) en voor Opinio (tot aan de opheffing van dat blad in mei 2008). Hij organiseert activiteiten voor studenten die geïnteresseerd zijn in het conservatisme in het kader van de Burke Stichting. 

Spruyt liet zich in 2005 op eigen kosten bewaken omdat hij werd bedreigd vanwege zijn uitspraken over de linkse politiek.

Spruyt is sinds enkele jaren docent Cultuur & Maatschappij aan Driestar Educatief te Gouda. Daarnaast is hij docent kerkgeschiedenis aan het Hersteld Hervormd Seminarie van de Vrije Universiteit.

Als dronken mannen van twitter afblijven, zou het maar zo kunnen dat Kaag gewoon moet toegeven dat ze de allerslechtste minister aller tijden is en daarom liever weer iets gaat doen waar ze wel goed in is. Nee, wij hebben ook geen idee wat dat zou zijn. Terugtrekken uit Afghanistan is het in ieder geval niet. We horen natuurlijk allemaal dat ze zo’n goede diplomaat was, maar ja, wel in een tijd dat ze meer meiskes op de dienst wilden en wat die enorme successen van d’r zijn, daar hoor je haar alleen zelf over. Allemaal zaken die niet gebeurd zijn, maar als we haar moeten geloven ook alleen maar niet gebeurd zijn, omdat zij ze voorkomen heeft. Op zich herkenbaar: zo hebben we zelf vanmorgen nog een kettingbotsing op de A2 voorkomen alsmede ervoor gezorgd dat Zuid-Afrika de apartheid weer heeft ingevoerd. En dan is de dag nog maar net begonnen.

Donderdag 18 mei

Trein Eindhoven-Rotterdam. Deze rit met de Nederlandse Spoorwegen is duurder dan mijn Ryanair-vlucht van Faro naar Lampegat. Op hellegat Schiphol vlieg ik allang niet meer. Ik vermijd 020, als het effe kan, sowieso als de vinkentering tijdens mijn schaarse bezoekjes aan het droevige moederland want “Amsterdam is een lugubere feesttent waarop een vloek schijnt te rusten, want welke gave of welk talent men ook moge hebben: wie daar blijft zitten zal nooit iets bereiken” (Gerard Reve in Het boek van violet en dood). 

Tegenover mij zitten twee ernstig verfomfaaide en verkreukelde studentes uit Eindhoven, met een enorme kegel. Ze zijn hoogstens tweeëntwintig, maar nu al verlept en verlopen. Het leuke van ouder worden is dat ik precies weet hoe ze er over een paar jaar uitzien. En hun mannies en kinderen ook. Ze heten ook nog eens Maud en Tess en hun oeverloze katerconversatie is zeer vermakelijk, met een sappig Brabo-accent. Het zijn net de Mannen van de Radio. 

Tess: “Ik had mijn tasje bij Luc laten liggen, met deze zonnebril die ik nu draag, en mijn tasje moest ik vanmorgen ophalen in Valkenswaard.  Kom ik met veel bombarie, in mijn zomerpak, op Luc’s kantoor binnen. Ik was chagrijnig, met een kater van hier tot gunter, meine Gute. Zit Yentl daar in haar Gucci-legging, helemaal opgedirkt. Nou, als blikken konden doden... En Luc doen alsof er niks aan de hand is, want zo is Luc. Hij rook gewoon nog helemaal naar mij. Yen had Luc gewoon niet alleen moeten laten in de Wildeman, dan was dit allemaal niet gebeurd, Maud. Yen had gewoon kunnen weten dat ik op boevenpad was. Sta ik daar in de Wildeman op Mama Mia te dansen met Luc, en van het een komt het ander. Je kent me.” 

Maud: “Je moet het gewoon loslaten, Tess, het een plekje geven. Je moet echt een middenweg zoeken, anders verpest je die vriendschap met jou en Luc en Yen en zo gaat hun relatie ook naar de kloten.”

Van Elsloo gaat Adjiedj Bakas

AI hier, AI daar, AI overal; je wordt er mee doodgegooid. Kunstmatige Intelligentie gaat banen inpikken, en de Terminators zullen binnen 5 jaar komen binnenrollen. Er valt genoeg negatiefs te schrijven over AI, maar in deze post zal ik het (voor deze ene keer) over een andere boeg gooien; één positief verhaal dus. Voor u dan; wellicht niet voor Hollywood (hé, toch weer wat negatiefs geschreven). Vandaag ga ik op de Adjiedj Bakas tour en schets ik een mogelijk toekomstbeeld van de TV en filmwereld..  

Met de enorme vooruitgang in computerkracht, grafische technologie en AI, is er inmiddels al veel mogelijk. Zo kunnen er deep fakes gemaakt worden waarin het uiterlijk en de stem van een persoon (vaak een beroemdheid) als het ware op bestaande beelden wordt geplakt. Deze deep fakes kunnen tegenwoordig al zo goed gemaakt worden, dat ze dus niet van echt te onderscheiden zijn, althans niet op het eerste gezicht. Dit gaat dan ook het excuus zijn om digitale paspoorten in te voeren (oh sorry, ben ik toch weer negatief!).