Premier Rutte, vice-premier Asscher en MinFin Dijsselbloem zaten in de Ridderzaal vooraan te lachen als drie Zwarten Pieten. Ze zaten te wachten op de Koning die als Sinterklaas uit het grote boek zou voorlezen. Daarnaast zat Ard van der Steur. Een ingezakte man die doelloos in de leegte staarde. Tekenend voor het feit dat politieke partijen werken met een dun laagje charisma van enkelen om de massa te bespelen. Een weggeeffeestje werd het, iedereen ging erop vooruit. Een klein beetje. Vooral omdat de buitenlandse economie ons nog een beetje overeind helpt. Behalve studenten. Volgens het lek kregen ze er 200 miljoen bij, volgens de nota gingen ze er 200 miljoen op achteruit. Pechtold was er als de kippen bij om te melden dat hij er een keertje niet bij was, en er dus op studenten bezuinigd werd. De man is zijn sociale leenstelsel alweer vergeten, een hogere opleiding is niet meer aan hem besteed. De onderwijspartij is dement. Daarna kwam Henk Krol. De man was woest omdat de miljoennota meer campagne dan ceremonie was. Dat mocht volgens hem niet, campagne voeren op Prinsjesdag. Zelf trok hij een geplastificeerd A4'tje uit de zak met een grafiek waaruit zou blijken dat ouderen er 30% op achteruit waren gegaan. Als je kijkt vanuit half betaalde utopische beloftes naar harde realiteit dan klopt dat. Vergelijk je echter de ontwikkeling van koopkracht van ouderen met die van de rest van de bevolking dan klopt dat totaal niet. De man staat op acht zetels met deze farce.

De campagnegekte is weer losgebroken. Rutte heeft kundig MH17 en het referendum over de zomer heen getild en hoopt nu dat het marginale details worden die verzuipen in de rest van de soundbites. Als as verstrooid in de zee. Rutte roept nu dingen waarmee Wilders ooit zijn partij mee oprichtte, waar Hans Janmaat voor veroordeeld werd en waar reaguurders vroeger een weggejorist & opgerot voor kregen. Gratis grootspraak, geen toevoeging aan het debat of oplossing. Onder Rutte is het aantal verpleeghuizen gehalveerd, maar we gaan de verkiezingen in met de slogan dat een kleine geplande verdere bezuiniging niet doorgaat. Ouderen zouden liever thuis willen wonen, maar ik betwijfel of ze bedoelden met onvoldoende en steeds wisselende thuiszorgmedewerkers. Bij de verhuizing van langdurige zorg naar gemeentes werd sowieso al een derde van het budget weggesneden, gemeenten drukken ook nog eens honderden miljoenen achterover.

Morgen zit Mark Rutte urenlang in de zendtijd voor politieke partijen. Weet u welke politici nog meer uren op de staatstelevisie gaan zitten blaten? Berlusconi. Het wordt waarschijnlijk weer net zo'n kermisshow als met Hedy d`Ancona. Die mocht helemaal leeglopen over de successen van de PvdA, de stedelijke vernieuwing was fantastisch. Alsof de kwaliteit van de multiculturele samenleving, sociale cohesie en de overbelasting van het sociale vangnet functies zijn van genoeg nieuwbouw. Sorry, maar het gaat toch echt om de mensen tussen de muren, niet de muren zelf. Sorry is ook iets wat Mark Rutte in de aanloop naar dit televisiefeuilleton zei. Niet te vroeg zodat we het mea culpa al zijn vergeten, niet te laat zodat die uitspraak deze uitzending overschaduwd. Excuses die hij niet zo welgemeend aanbood als Alan Greenspan. Alan had de fout gemaakt aan te nemen dat onder andere banken vanuit hun eigen interesse het beste zouden zorgen voor de belangen van hun aandeelhouders. Waaruit lijfsbehoud en systeembehoud volgen. Volledig in het besef dat door die fout het intrekken van de Glass – Steagall Act mogelijk werd. De zelfregulatie kwam niet, de bancaire crisis wel. Het deed de man pijn, maar zijn doel was zo duidelijk mogelijk te zijn, ten einde herhaling te voorkomen.

Jo Biden riep vanuit Ankara dat de Koerden achter de Eufraat moesten blijven. Midden in een oorlog tegen IS dwingen we de best presterende grondtroepen tot stilstand. Erdoğan trok tijdens een Amerikaans staatsbezoek Syrië met tanks binnen. Wist Jo Biden dat van tevoren? Werd hij misbruikt om het beeld te scheppen dat de NAVO had ingestemd met deze actie? “Biden’s arrival here came only hours after Turkish forces, with U.S. air support, crossed into Syria” Erdoğan hoopte eerder dat de oorlog in Syrië de Koerden zou uitdunnen en afleiden. Helaas hebben de Koerden een alliantie gevormd: SDF, Syrische Democratische Strijdkrachten. Die nu bijna een jaar een seculier, democratisch en afgescheiden Noord-Syrië als doel heeft. Hun gebied wordt groot genoeg voor een levensvatbare staat, en dat is voor Ankara onacceptabel, daarom wordt nu in het midden een Turkse wig gezet. Iran en Rusland hebben deze weeks tussen Assad en SDF diverse wapenstilstanden geregeld. Assad heeft ver weg van de huidige frontlinies nog een aantal militaire basissen in handen, midden in voornamelijk SDF gebied achter de Eufraat. Wordt hier Syrië van buitenaf verdeeld tussen de grootmachten? Ten oosten van de Eufraat een deels Koerdische ministaat met Amerikaanse steun, zoals ook in Irak gevestigd is. Ten westen van de Eufraat onder gezag van Assad, FSA, al Nusra en Rusland. Een splitsing West & Oost Syrië zoals Noord & Zuid Korea? Zoals Noord & Zuid Vietnam?

Binnenkort gaan de scholen in Nederland weer open, in Turkije zijn de particuliere scholen meestal dicht. Van tienduizenden docenten is in Turkije hun onderwijsbevoegdheid ingenomen omdat ze les gaven op scholen die direct betaald waren door ouders, in plaats van overheidsscholen die indirect betaald worden door dezelfde ouders. Nederland heeft via artikel 27 van onze Grondwet geregeld dat je kinderen ook sprookjes mag vertellen, Erdogan regelt nu dat kindertjes alleen mogen luisteren naar docenten die hij uitkiest, aanstuurt en betaalt. Ikzelf herinner me de Duitse natuurkundeboekjes nog die middelbare scholieren vooral uitlegden hoe de kogelbaan van een mortiergranaat eruit zag. Turkije heeft nu al meer dan een maand tienduizenden politieke gevangenen. Dat liep alleen niet zo snel door, omdat ook massaal Officieren van Justitie, rechters, en zelfs vijf leden van de Hoge Raad ontslagen werden. Beetje obstipatie in de strafrechtketen. Achter de muur begon het een beetje druk te worden, dus nu zijn 38 duizend criminelen vervroegd vrijgelaten. Moordenaars, verkrachters en dergelijke mochten blijven zitten, maar drugsdealers, inbrekers, afpersers en mannen met losse handjes kwamen vrij. Het doet me denken aan de Mariel boatlift, waarbij Fidel Castro ook de gevangenissen opende. Hij dumpte zijn gekken en criminelen op de stranden van de Grote Unie ten noorden. De film Scarface geeft een duidelijk beeld wat het effect daarvan kan zijn. Erdogan dreigt niet alleen de sluizen met vluchtelingen op te zetten, de sluis met Turks uitschot is ook al geopend. Over twee maanden verlangt Turkije ook nog eens visumvrij reizen binnen de EU voor deze kansenparels. Een visum waar je officieel niet mee mag werken. Zo'n werkvisum heb je helemaal niet nodig in het criminele circuit, niet nodig om bij te beunen bij vrienden of familie. Een visum wat maar negentig dagen geldig is, maar binnen onze grenzen is nauwelijks controle op die termijn.

Zeg Vrouwe Justitia, hoe warm wilt u de broodjes maandagmorgen hebben? We hebben een op het eerste oog extreem duidelijk heterdaadje dankzij de Rotterdamse hermandad. Misschien weet u dat nog niet, omdat de officier weigert de rechter iets te laten zien. Niet alleen zijn ze direct met een ambulance bij een slachtoffer van een schietpartij die zijn positie niet beter omschreef dan: “ik rij naar de camera's!”, nee dit filmpje gaat nog veel verder. De auto met de schutter wordt ook achterhaald. Je ziet een van de verdachten zelfs wild over straat springen omdat er net iets heftigs is gebeurd. Daderkennis? Iets berekender komt er een man met een lange grijze jas in beeld lopen. Hij is veel rustiger dan de rest, waarschijnlijk ook ouder en meer ervaren. Hij loopt direct naar de bestuurdersdeur, wisselt een woord, pakt iets aan en loopt weer weg. Heel berekend, zo onopvallend mogelijk alsof hij er niet meer bij hoort. Hij wist precies waar hij welk object van wie moest aanpakken. Deze handeling is voorbereid of in ieder geval afgesproken. Terwijl alle inzittenden van de auto worden opgepakt loopt hij een zijstraat in. Zijn gedrag verandert zodra hij de hoek om is. Niet meer de toevallige trage passant, maar rennend met zijn linkerhand onnatuurlijk in zijn jaszak. Wild om zich heen kijkend. Alsof door alle politieaandacht het pistool in zijn zak begint te branden. Ik vraag me af of deze beelden zijn bekeken door iemand die de eerste wet van Newton begrijpt. Massatraagheid. Een pistool is zwaar, dus als je die in je jaszak stopt, moet je de hele tijd je hand erop houden, omdat anders iedereen op de camerabeelden ziet dat de linker punt van je jas naar beneden trekt en als een slingerende sloopkogel je looppas begeleid. Dit zijn de honderd milliseconden dat zijn linkerhand niet netjes in de jaszak zit. Hier zie je hoe jammer het is alle moeite te doen van cameratoezicht met behulp van een aardappel. Heeft meneer een hele grote hand, of heeft hij een vuurwapen vast? Links de jas strak tegen de heup aan, rechts fladdert hij wel vederlicht open. Symmetrie ontbreekt. Antwoorden ook.

Erdoğan is puberaal aan het kijken tot hoever hij kan gaan. Hij gooit ons al jaren van de ene verbazing in de andere. Juncker houdt een dictator in het zadel door toetredingsgesprekken te beloven. Door visumvrij reizen bespreekbeer te houden. Erdoğan kan zich daarmee, zonder geld uit te geven, positioneren als de historische leider die Turken de Europese droom geleverd heeft. Visumvrij reizen is tevens de grote vlucht naar voren van de EU. Door alle houders van een Turks paspoort af te stempelen met een gratis visum kunnen ze nooit meer vluchtelingen worden. Erdoğan verlost van politieke tegenstanders, de Unie geen nieuw vluchtelingendrama vanuit Turkije zelf. Een uitgeprocedeerde vluchteling procedeert om bed bad en brood, een visumvrij persoon is slechts een vogelvrije zwerver. Geen nieuwswaarde, geen opvang, geen kosten, geen visumaanvragen, geen uitzetproblemen, geen maatschappelijke onrust, win-win-win toch? Visumvrij reizen is een meesterzet van de politieke kaste in de vluchtelingenproblematiek. Op straat geeft het een combinatie van ongecontroleerde migratie, verdringing door prijsconcurrentie op arbeid. Maar op papier is er eerst een feestje met bubbels, een historisch akkoord en een pennenstreek door alle vluchtelingenproblematiek vanuit dat land. Een tijdelijk lapmiddel voor een structureel probleem. Deze methode heeft de Unie al toegepast op de Grieken. De allerheftigste crisis ooit. Een kwart van de jeugd is als economische vluchteling in Europa ingetrokken, maar geen enkele heeft op die manier het nieuws gehaald. Recht op een uitkering bestaat hier niet en bestond daar niet. Zonder begeleiding zijn zij gedumpt op de onderkant van de arbeidsmarkt.

Ruim zestigduizend ontslagen, gezochte of opgepakte ongewapende (hoge) ambtenaren & docenten waren voor zijn ego nog niet genoeg. Een derde van de generaals weg, een derde van de gouverneurs. Het Turkse leger én de inlichtingendiensten moeten onder de persoonlijke leiding komen van Erdoğan. Het schept een beeld van achtervolgingswaanzin. Een dictator die niets meer durft te delegeren. Gezien de vele ontslagen, gevangenneming en arrestatiebevelen kiest Erdoğan ervoor eerst te handelen, en daarna pas de grondwet aan te passen. Hij heeft dus de rechtsstaat verlaten, én beveelt deze in een show achter hem aan te huppelen. De lange lijsten met op te pakken personen, zijn ruim tien keer zo lang als het aantal opgepakte militairen. Die lijsten moeten voorgekookt zijn, zoals zelfs EU-commissaris van uitbreiding Johannes Hahn openlijk stelt.

Artikel 50 lid 3 geeft twee keer aan dat uittredende lidstaten in goed overleg in enkele dagen de Unie kunnen verlaten, of in vele jaren. Iedere termijn is toegestaan. “De Verdragen zijn niet meer van toepassing op de betrokken staat met ingang van de datum van inwerkingtreding van het terugtrekkingsakkoord” en “de Europese Raad met instemming van de betrokken lidstaat met eenparigheid van stemmen tot verlenging van deze termijn besluit.” Niet alleen wordt aan de onderhandelingstafel besloten wanneer een lidstaat uittreedt, die onderhandelingen daarover mogen onbeperkt duren. U zult zich misschien afvragen waar dan het hardnekkige gerucht vandaan komt dat het Verenigd Koninkrijk in twee jaar moet onderhandelen en uittreden. De tikkende tijdbom op de onderhandelingstafel. Dat is alleen geldig als het Verenigd Koninkrijk en de Unie geen enkele afspraak met elkaar kunnen maken. “bij gebreke daarvan, na verloop van twee jaar”. Dit is meer een clausule voor een vechtscheiding. Zelfs als partijen er niet uitkomen, kan een lidstaat toch uittreden. Je zit niet gevangen in de EU. Je hebt geen toestemming nodig te vertrekken.

De couppoging van afgelopen nacht is een gevolg van een democratisch tekort in Turkije. De persvrijheid is dood, geen scheiding der machten, een interne oorlog in de Koerdische regio en Erdoğan dertien jaar onafgebroken aan de macht. Nieuwszenders, inlichtingendiensten, politie, legertop, rechters allemaal onder de volledige controle van kritiekloze volgelingen. Erdoğan sprak in 1998: "The mosques are our barracks, the domes our helmets, the minarets our bayonets and the faithful our soldiers..." (BBC). Hij werd veroordeeld tot tien maanden, zat er vier uit en werd uit het passieve kiesrecht gezet. Dankzij zijn eerste persoonlijke grondwetswijziging kon hij later toch parlementslid, premier & president worden. Het Turkse leger ziet zichzelf als beschermheer van een seculiere Turkse staat. De grote Atatürk, de oprichter van de huidige Turkse staat, kwam uit dat leger. Hoewel deze couppoging door slechts een klein deel van het leger was, greep het andere deel niet in. Dat liet Erdoğan liever over aan de gewone bevolking. Die beklommen de tanks, waarvoor hulde. Nu is mijn Turks nogal roestig, maar wat die bevolking scandeerde was goed te verstaan. Welk nieuwsfragment je ook pakt, ze reciteren de naam Recep Tayyip Erdoğan alsof het een soort godheid is. Zoals pubermeisjes vroeger hysterisch naar de Beatles schreeuwden. Ze steunen daarmee dus niet de democratie als systeem, maar alleen de man zelf. Niet de gekozen ceremonieel president, maar een geaccepteerde en geliefde dictator.