Moderne kunst is kudt
Vuist onder de kin allemaal, we gaan kunstkritiek kijken. Artistatement du Jour: Moderne kunst is kudt. En om het extra verwarrend te maken: die stelling is afkomstig van een kunstdocent in Amerika - het land waar postmoderne kunst niet is geboren, maar wel is grootgebracht (& gecommercialiseerd). Warhol. Pollock. Mondriaan ook, zo u wil: in Nederland schilderde hij nog polderieke landschapjes, maar eenmaal in New York werden zijn stoïcijnse lijntjes & blokjes tot in extremis doorgetrokken. Maar, werpt de geborneerde kunstkenner in u nu tegen, die mensen waren de eersten die de barrières van de klassieke kunsten slechtten, en hun eigen vormvrije variaties onbevangen voor het voetlicht voerden. Klopt, erkennen wij dan ruiterlijk en joviaal. Maar daarna werd iedere kunststof drol, iedere vloer met pindakaas en ultimately iedere selfie met een Instagramfilter een vorm van moderne kunst. Alles van waarde wordt op die manier waardeloos. Moderne kunst is als Ravensburger: iedereen kan het, want je hoeft niets te kunnen. Een stelling die hierboven uitstekend verdedigd wordt (maar die door onze eigen minister van cultuursubsidie niet begrepen wordt). Huiswerk, ook voor Bussemaker: de docu Why Beauty Matters. In the Queen's English, niet in dat Amerikaanse namaaktaaltje.