Tatuuuu tatuuuuuu

Vroeger, toen wij klein waren, toen had je de Veldwachter. Dat was een respectabele man met een respectabele snor en een respectabel fluitje en een respectabele gummiknuppel om respectabele tikken uit te delen als je iets minder respectabels had mispeuterd. En toen ging alles opeens helemaal mis. De politie werd je beste vriend, Oom Agent moest zijn mooie blauwe uniform inleveren en kreeg er een soort fluorescerend pakkie van de Decathlon voor in de plaats en voor we het wisten was Nederland een narcostaat en de Lange Arm der Wet verworden tot een zielig softenonklompje. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, werd de politiemens (m/v) ook nog eens steeds vaker op de ANWB-citybike gezet en nu krijgt die fiets een zwaailamp. Een zwaailamp. Zodat het net echt lijkt, allemaal. De zwaailamp maakt helaas geen tatuu tatuu geluid, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Een zwaailamp mensen, Snuf & Snuitje doen het in hun broek hoor, serieus. Een zwaailamp.