Hemeltjelief

Nadat we bij haar uitgeverij een exemplaar hebben opgevraagd van Evita Lammes' Waar ligt de grens? Relaxed grenzen afstemmen op jouw werk gebeurt iets merkwaardigs. Een pr-medewerker laat weten met de auteur te hebben overlegd. Ze is akkoord met een recensie, mits ze deze kan 'inzien en goedkeuren' voor publicatie. Een vreemd verzoek, dat indien breder toegepast erin zou resulteren dat er alleen nog maar jubelrecensies verschijnen, waarmee het genre zichzelf overbodig heeft gemaakt (voor zover het dat al niet is, natuurlijk). Er spreekt ook enig dedain uit over onze journalistieke integriteit, en over journalistieke integriteit in het algemeen. 

Niet heel aardig van juffrouw Lammes allemaal, maar ook weer geen ramp natuurlijk. Ongetwijfeld bestaan er mensen die van zo'n verzoek helemaal over hun toeren raken, voor hen is therapie misschien een goed idee, de overige stervelingen antwoorden gewoon dat ze hier niet van gediend zijn, zo zijn we niet getrouwd, vriendelijk bedankt. 

Die aanpak blijkt te werken. Drie weken later ontvangen we alsnog een exemplaar; Evita Lammes noch haar uitgever heeft deze recensie voor publicatie ingezien.

Het rijdt niet het rijdt niet het rijdt niet, het staat stil

Het is weer bal op 's Heeren Weegen (ANWB Verkeer). Want het regent, want Nederland is vol, ten dele overvol, want mensen kunnen niet autorijden of hebben een rijbewijs van AltijdGeslaagt, want heel veel OV-mensen kochten een auto door de kerona. Maar die files dus zijn allemaal de schuld van werkgevers, en dan vooral de middle managers. Tuig van de richel dat maar beter cursief kan worden geschreven. Kijk maar.

Hoewel de voordelen van thuiswerken aan de top vaak wel worden omarmd (er kan onder meer worden bespaard op vastgoed) hebben met name middle managers nog altijd het gevoel dat ze de grip op thuiswerkende teamgenoten verliezen als die niet fysiek aanwezig zijn. (Volkskrant)

En dan moet november nog komen. 
Update: Proficiat. Drukste Ochtendspits van Het Jaar