Het is mater coïtus weekend! Hier is de Shakemeister. Those parts of thee that the world's eye doth view Want nothing that the thought of hearts can mend; All tongues, the voice of souls, give thee that due, Uttering bare truth, even so as foes commend. Thy outward thus with outward praise is crown'd; But those same tongues, that give thee so thine own, In other accents do this praise confound By seeing farther than the eye hath shown. They look into the beauty of thy mind, And that in guess they measure by thy deeds; Then, churls, their thoughts, although their eyes were kind, To thy fair flower add the rank smell of weeds: But why thy odour matcheth not thy show, The soil is this, that thou dost common grow. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is Charles Baudelaire. Mon enfant, ma soeur, Songe à la douceur, D'aller là-bas, vivre ensemble! Aimer à loisir, Aimer et mourir, Au pays qui te ressemble! Les soleils mouillés, De ces ciels brouillés, Pour mon esprit ont les charmes, Si mystérieux, De tes traîtres yeux, Brillant à travers leurs larmes. Là, tout n'est qu'ordre et beauté, Luxe, calme et volupté. Des meubles luisants, Polis par les ans, Décoreraient notre chambre; Les plus rares fleurs Mêlant leurs odeurs Aux vagues senteurs de l'ambre, Les riches plafonds, Les miroirs profonds, La splendeur orientale, Tout y parlerait A l'âme en secret Sa douce langue natale. Là, tout n'est qu'ordre et beauté, Luxe, calme et volupté. Vois sur ces canaux Dormir ces vaisseaux Dont l'humeur est vagabonde; C'est pour assouvir Ton moindre désir Qu'ils viennent du bout du monde. --Les soleils couchants Revêtent les champs Les canaux, la ville entière D'hyacinthe et d'or; Le monde s'endort Dans une chaude lumière Là, tout n'est qu'ordre et beauté, Luxe, calme et volupté. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is Henry Wadsforth Longfellow. Solemnly, mournfully, Dealing its dole, The Curfew Bell Is beginning to toll. Cover the embers, And put out the light; Toil comes with the morning, And rest with the night. Dark grow the windows, And quenched is the fire; Sound fades into silence,-- All footsteps retire. No voice in the chambers, No sound in the hall! Sleep and oblivion Reign over all! The book is completed, And closed, like the day; And the hand that has written it Lays it away. Dim grow its fancies; Forgotten they lie; Like coals in the ashes, They darken and die. Song sinks into silence, The story is told, The windows are darkened, The hearth-stone is cold. Darker and darker The black shadows fall; Sleep and oblivion Reign over all. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is Lucebert. stram strompelt hij van knooppunt naar knooppunt de eens zo bekoorlijke zondebok je mag hem aanlachen als je kunt hij grijnst maar trekt het zich niet aan aangebrand niet maar afgebrand een flauwte dat gaat weer over hij zal wel weer opstaan plooiend zijn broek zijn rok het ouwe rund dra staat hij lang en breed tussen de pilaren door de schaduwen bestormd het marmer van zijn kaken de zweep spelemeiend met de laars aldoordringend de blik gericht op de dreigende maan langzaam daalt hij af men juicht pondereus buiten alle proportie daalt hij af en plaatst zich naast de labbekak de losplaats onveranderd niet met verlossing als poetslap Prettig weekend. En be nice. (en stem op leukmeisje Michelle, zodat ze wint van die Belgen!)

Het is weekend. Hier is Yeats. THESE are the clouds about the fallen sun, The majesty that shuts his burning eye: The weak lay hand on what the strong has done, Till that be tumbled that was lifted high And discord follow upon unison, And all things at one common level lie. And therefore, friend, if your great race were run And these things came, So much the more thereby Have you made greatness your companion, Although it be for children that you sigh: These are the clouds about the fallen sun, The majesty that shuts his burning eye. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. ولما قسـا قلبي وضـاقت مذاهبي جعلت الرجـاء مني لعفوك سلمــا تعاظمني ذنبـي فلمـا قرنتــه بعفوك ربي كان عـفوك أعظمــا فما زلتَ ذا عفو عن الذنب لم تزل تـجـود وتعـفو منة وتكرمـــا فلولاك لـم يصمـد لإبلـيس عابد فكيف وقد أغوى صفيك أدما فيا ليت شعــري هل أصير لجنة أهنـــا؟ وأمـا للسعير فأندما فإن تنتـقـم مني فلست بآسي ولو أدخلت روحي بجــرم جهنمـا فإن تعف عني تعف عـن متمرد ظلوم غشــوم قاسي القلب مجرما ويذكر أيام مضت من شبابه وما كان فيها بالجهالة أجرما يقيم إذا ما الليل مد ضلامه على نفسه من شدة الخوف مأتما يقول حبيبي أنت سؤلي وغايتي كفى بك للراجين سؤلا و مغنما الست الذي غذيتني و هديتني ولازلت منانا علي ومنعما عسى من له الإحسان يغفر زلتي ويستر أوزاري وما قد تقدما Prettig weekend. Be nice. En koop een Cortoon-mok!

Het is weekend. Hier is Charles. I've watched this city burn twice in my lifetime and the most notable thing was the arrival of the politicians in the aftermath proclaiming the wrongs of the system and demanding new policies toward and for the poor. nothing was corrected last time. nothing will be corrected this time. the poor will remain poor. the unemployed will remain so. the homeless will remain homeless and the politicians, fat upon the land, will live very well. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is Sylvia Plath. The wet dawn inks are doing their blue dissolve. On their blotter of fog the trees Seem a botanical drawing-- Memories growning, ring on ring, A series of weddings. Knowing neither abortions nor bitchery, Truer than women, They seed so effortlessly! Tasting the winds, that are footless, Waisting-deep in history-- Full of wings, otherworldliness. In this, they are Ledas. O mother of leaves and sweetness Who are these peitas? The shadows of ringdoves chanting, but easing nothing. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is een gedicht van Sharon Mesmer. The Swiss just do whatever like masturbating their doink-doinks deep in rural France in the shadow of Mont Blanc. Heavy, dependable and prepared for whatever the Swiss vago-simulacrum recognizes as larder King Hussein and President Fabio, always just about to touch each other on their devolved sparkle-offs and Neil Patrick Harris appreciation pages. Everyone knows when these bizzarre Swiss cometh they cometh with fluffy Beatles-like six packs of shit-covered reindeer knock-knocking like a bummer. Glitter is the Swiss Army knife of the most bedazzlingly ridiculous emotions: the part just before the paranoid cheese-maker says, “Whatever you do in Palm Springs, don’t yodel”—a most unusual Swiss Miss mixture of very early skunk and the robotic sadness of women’s mold heavy, greasy, dense and low, like lethargic sea-green gardens with a buzz overpowering, like modern outdoor inbreeding. You know you’re Swiss when, when foreign visitors ask to see your chocolate factory, you answer, “Why don’t you and Hannibal Lecter just kick out the jams?” ’Cause you know you got the chamber, the chair, and Fear Factor. Het is weekend. Prettig weekend.

Het is weekend. Hier is P.A. de Génestet. Levenslust is ’t ware leven, Is het liefelijkste goed, Dat de lachende aard kan geven Van haar weelde en overvloed. ’t Is geen trek der dwaze zinnen ’t Jonge leven te beminnen: Levenslust is levenskracht; Levenslust is vroolijk strijden, Hopend en geduldig lijden – Is een kinderlijk verblijden, Dat den Hemel tegenlacht. Maar om ’t leven wel te smaken, Dient daar nog een hooger gloed In de vrome borst te blaken: Vaste, kalme stervensmoed! Wie geen moed heeft om te sterven: Zal den moed tot leven derven: Steeds gaapt de afgrond aan zijn voet. Om langs rozen mij te leiden, Om mijn leger zacht te spreiden, Als dit minnend hart moet scheiden, Geef o God! geef mij die beiden: Levenslust en stervensmoed. Prettig weekend. En be nice.