VrijMiBo in Twee Stukken
Observe the chasm made when the atom split:
a gap between the breasts and pelvis, the mid-
riff’s cover blown. Where did the fabric that fused
the top and bottom go? So whole it hid
the stomach without a seam. But the belly-button
waited behind it like a bull’s-eye. The bomb
was never far enough away. Chain reaction –
the two-piece multiplying (by division) the sum
of energy in small amounts of matter.
So many summers the body wasn’t there,
invisible and free to show itself
to nobody. Then boom.
Observe our middles: bare
by subtraction. Our skin remembers only air.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMBO
Geluk, roem, macht en liefde
beglansen 's jongelings hoofd:
hij komt; hij denkt zich een roeping,
een roeping waaraan hij gelooft.
't Verlangen baart hem schimmen,
begoochling hitst zijn bloed;
hij schept zich een wonderwereld,
die hem als haar' heer begroet.
Daarheen! hij ziet ze zoo helder!
Geluk, roem, liefde, macht!
Vooruit! naar die wonderwereld!
Ziet, hoe zij hem tegenlacht!
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo voor alle Donnies
Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht --
In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels van mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zoo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In 't boschje opgaat en zijn reis begint.
Hij dwaald' over de bruggen, op den wal
Van 't water, langzaam gaande, overal
Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust
Van eigen blijheid om de avondrust.
En menig moe man, die zijn avondmaal
Nam, luisterde, als naar een oud verhaal,
Glimlachend, en een hand die 't venster sloot,
Talmde een pooze wijl de jongen floot.
Prettig weekend. En be nice.
Krab voor de VrijMiBo
listen, he said, you ever seen a bunch of crabs in a
bucket?
no, I told him.
well, what happens is that now and then one crab
will climb up on top of the others
and begin to climb toward the top of the bucket,
then, just as he's about to escape
another crab grabs him and pulls him back
down.
really? I asked.
really, he said, and this job is just like that, none
of the others want anybody to get out of
here. that's just the way it is
in the postal service!
I believe you, I said.
just then the supervisor walked up and said,
you fellows were talking.
there is no talking allowed on this
job.
I had been there for eleven and one-half
years.
I got up off my stool and climbed right up the
supervisor
and then I reached up and pulled myself right
out of there.
it was so easy it was unbelievable.
but none of the others followed me.
and after that, whenever I had crab legs
I thought about that place.
I must have thought about that place
maybe 5 or 6 times
before I switched to lobster.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo in de kringloop der planeten
Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan
nu ik je zoeken moet in sporen
je volgend op een afstand, steeds erop bedacht
mij niet te verraden -
spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten.
Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig.
Ik heb een leven gevonden nu en hier.
Maar een leegte heerst, als een duizeling,
in de kringloop der planeten.
Prettig weekend. En be nice.
Blauwe VrijMiBo
Roses red and roses white
Plucked I for my love's delight.
She would none of all my posies--
Bade me gather her blue roses.
Half the world I wandered through,
Seeking where such flowers grew.
Half the world unto my quest
Answered me with laugh and jest.
Home I came at wintertide,
But my silly love had died,
Seeking with her latest breath
Roses from the arms of Death.
It may be beyond the grave
She shall find what she would have.
Mine was but an idle quest--
Roses white and red are best!
Prettig weekend. En be nice.
Royal VrijMiBo
Zonnige VrijMiBo in de zon
Vrij en eeuwig,
tijdeloos ontheven,
in een hoog en onaanrandbaar zweven,
schrijdt gij,
koninklijk geheven,
langs de blauwe muren van het licht
o! de sneeuwstorm van uw gouden mantel
o! de zon, het diamanten vlamsel,
dat de heemlen uitstroomt uwer haren
langs de wolkenlooze bergen van den dag
o! de nacht -
waar uw fonkelende gouden tocht
in den hoogen, sidderenden loop der herten
eenzaam eindigt,
in de diepste verten.
Prettig weekend. En be nice.
Roepende VrijMiBo
Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar
verlamde oude mensen wast, in bed verschoont,
en eten voert,
zal nooit haar naam vermeld zien.
Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij
vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert,
ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee.
Toch goed dat er een God is.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo vol zonnestralen
Fair Daffodils, we weep to see
You haste away so soon;
As yet the early-rising sun
Has not attain'd his noon.
Stay, stay,
Until the hasting day
Has run
But to the even-song;
And, having pray'd together, we
Will go with you along.
We have short time to stay, as you,
We have as short a spring;
As quick a growth to meet decay,
As you, or anything.
We die
As your hours do, and dry
Away,
Like to the summer's rain;
Or as the pearls of morning's dew,
Ne'er to be found again.
Prettig weekend. En be nice.