Dit is deel 40 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Eerste helft 2010

Met het officieel "in beheer" gaan van de polisadministratie gaan bij directeur Diantha alle remmen los. Dat kan ook. Het UWV doet nu zaken met het door ons opgezette beheerbedrijf Corduroy dat beschikt over een mooi beheercontract en even mooie voornemens. Binnen een maand leren ze dat het niet de bedoeling is om met weinig mensen veel werk te verzetten, maar het omgekeerde.

De dagelijkse leiding van beheerbedrijf Corduroy is in handen van Mark Bevers. Bevers weet als ex-manager van bedrijven als Getronics en PinkRoccade veel over werken voor bureaucratische overheidsbedrijven, maar op het UWV blijkt hij niet voorbereid. Direct na ingang van het beheercontract wordt beheerbedrijf Corduroy de toegang tot het systeem dat ze moeten beheren ontzegd. Alles wat Corduroy doet, moet via-via gebeuren: via IBM, via de UWV-automatiseringsdivisie, via Diantha's eigen UWV-beheerders. Het medicijn dat Diantha bij ons stapsgewijs heeft toegediend, krijgt Corduroy direct in overdosis.

Binnen drie weken ligt een alarmerende e-mail van Bevers bij Diantha's rechterhand Robert van W. Bevers meldt dat hij een deel van zijn contractuele verplichtingen niet kan vervullen. Het heeft geen effect. Dit is zoals het bij het UWV werkt. En heel gevaarlijk is het niet. Software waar niets mee gebeurt, blijft gewoonlijk doordraaien.

Mijn collega's werken vanaf 2010 nog beperkt voor het UWV en doen dat via Corduroy. Dat geldt ook voor mijzelf. Van mijn geheime lobbyactiviteiten weet niemand en de white paper waarmee wij uit de kast gaan komen is nog niet gepubliceerd. Dat vrijwaart mij echter niet van Diantha's vijandigheid. Voor haar vertegenwoordig ik alles wat het UWV-management en een groot deel van het personeel verafschuwt, in één woord: productiviteit. Natuurlijk geldt dat niet voor iedereen. Hans Tromp, adjunct-directeur Anno Maring en misschien zelfs diens en Diantha's baas, Paul Dirix, willen mij betrokken houden. Het gevolg van die weerstand is dat Diantha extra hard inzet op het mij buiten de deur werken. Begin maart word ik per e-mail tot persona non grata verklaard. Diantha kan dat. Niet alleen is ze operationeel de eindbaas, maar ze wordt ook gedekt door het informele UWV-managementnetwerk. Diantha heeft nóg een reden om mij te willen lozen. Minister Donner en Ketenmanager Franke willen hun wetgeving nog steeds door de Kamer duwen. Wat ik achter hun rug om doe weten ze niet, maar hoe ik over hun wetgeving denk is geen geheim.

Dit is deel 69 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Naar aanleiding van de actualiteit halen we een aflevering naar voren. De aflevering is onvermijdelijk iets langer dan gebruikelijk, waarvoor excuses.

Akte 1: Begin september 2014 – Koffie met Bruno

Jaarlijks praat ik een of twee keer bij met Bruno Bruins, UWV eindbaas sinds 2012. Over de polisadministratie spreken we niet meer. De ellende is van voor zijn tijd en ik doe andere dingen voor het UWV. We hebben het op mijn verzoek over werk.nl, al is Bruins' belangstelling tanende nu werk.nl uit de publiciteit is. 

Voor ik hem kende, had RTL-journalist Siebe Sietsma Bruins beschreven als zeer intelligent. Ik zie dat anders. Ik zie Bruins als zeer toegankelijk, goed van vertrouwen en vooral wijs. Wijs genoeg om te begrijpen dat hij maar beperkt greep heeft op de ontspoorde UWV-organisatie.

Bruins informeert naar mijn mening over een voorgenomen grote verbouwing van het UWV-excassosysteem. Ik heb er wat van gehoord maar houd mij op de vlakte. De verbouwing van minstens 18 miljoen wordt beschouwd als 'beheer' en gaat onderhands worden gegund aan Capgemini. Bruins voelt kennelijk nattigheid, maar ik beperk mij tot de inhoud. Ik ben geen Raspoetin.

Dan gebeurt er iets vreemds. Vanuit het niets begint Bruins over de polisadministratie en de samenwerking met de Belastingdienst. "René, ik wil dat je weet dat de samenwerking tussen UWV en Belastingdienst nu voorbeeldig verloopt. Peter Veld en ik zijn echt maatjes." Peter Veld is Bruins' tegenvoeter bij de Belastingdienst. Ik zeg dat ik blij ben het te horen, maar geloof het verder wel. Rond de polisadministratie heerst de vrede van een – heel dure – begraafplaats en ik weet dat Bruins geen millimeter speelruimte heeft.

Akte 2: 26 september 2014 – Een gekke e-mail

Ik ontvang een e-mail van Leo K., inspecteur bij de Belastingdienst. Hij kent mij van de radio, lees ik. Hij heeft een systeem gebouwd dat hij mij graag wil laten zien. Het is een extreem ongebruikelijk verzoek. Zijn uitleg is dat hij geen automatiseerder is maar belastinginspecteur. Hij is op zoek naar endorsements van een erkende deskundige. En dat ben ik volgens hem bij de Belastingdienst.

Ik ben niet happig. Deze man is naar eigen zeggen een amateur en wat hier gebeurt is onbestaanbaar bij de gesloten en strikt hiërarchische Belastingdienst. Ik antwoord daarom dat ik bij de Belastingdienst bekend ben, maar wel als de bonte hond. Dit moet u niet willen. Leo meldt dat hij het met zijn manager heeft afgestemd en die weer met zijn manager. Daarboven zit Peter Veld en die heeft Leo ook gesproken. René Veldwijk is welkom. Een eenvoudige inspecteur met een direct lijntje naar de topman? Bij de Belastingdienst? Da's ongehoord. Ik kom kijken.

Dit is deel 39 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2010 – 2011

Vanaf midden 2009 tot maart 2010 ben ik bezig geweest met het slopen van de wetgeving waarmee Ketenmanager Franke "onze" polisadministratie wilde vereenvoudigen herbouwen. Het heeft mij geen goed gedaan. Ik moet bekennen dat ik mijn achterbakse lobbyactiviteiten erg leuk vond. Ik had daarna in alle openheid de strijd kunnen beslechten, maar ondertussen was ik permanent bezig met het aanspreken van negatieve energie. En totdat eind 2010 het verlossende bericht kwam dat de Ketenmanager zou vertrekken bleef ik ook in de vechtstand staan voor een volgend rondje matten. Ik werd er geen fijner mens door.

Ondertussen is ons contract met het UWV begin 2010 overgegaan naar Corduroy BV, het door ons op verzoek van het UWV opgezette softwarebeheerbedrijf. Ik bezit ruim een kwart van de aandelen, maar heb door mijn geblunder bij de oprichting nul zeggenschap. Bij het UWV, waar men beschikt over een onuitputtelijke hoeveelheid negatieve energie, is zoiets een garantie voor diepe frustratie.

Die ellende begint meteen. Corduroy kan niet zomaar met een nieuwe ploeg net geworven medewerkers de beheerklus overnemen. Dat is geen probleem, want de kennis van mijn ervaren collega's en mijzelf blijft beschikbaar via Corduroy. Bij het UWV zitten ze daar anders in. Twee inhuurkrachten die via ons werken aan de polisadministratie krijgen te horen dat het UWV ze direct wil inhuren. Dat is niet alleen zakelijk onfatsoenlijk,maar ook onrechtmatig omdat de contracten een deugdelijk relatiebeding bevatten. Dat gaat dus niet gebeuren.

Dit is deel 38 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Niet lang nadat het UWV besluit om het probleem van "instabiele" uitkeringen onder de mat te vegen en daarmee haar clientèle over te laten aan het lot en aan sjoemelende werkgevers is er breaking news: Ketenmanager Cor Franke vertrekt per eind 2010. Natuurlijk ben ik blij. Cor Franke is een inventieve doorbijter. Ik ben al tweemaal verrast en nu komt er geen derde ronde. Mijn white paper, een voor bestuurders en politici "technische" verhandeling die vermoedelijk beperkt is gelezen, is voor de Ketenmanager de doodklap geweest. Ik ben trots en opgelucht tegelijk. Alleen wil ik nu graag weten hoe het allemaal is gelopen.

Paul Dirix, de directeur van UWV Gegevensdiensten, heeft dichtbij het vuur gezeten. Net als Cor Franke is ook hij op weg naar een exit, in zijn geval richting ProRail. Hij heeft de loonaangiftecrisis overleefd dankzij ons. En omgekeerd zie ik Dirix als iemand die fundamenteel deugt, in mijn ogen een zeldzaamheid op directieniveau bij het UWV. Voor het eerst hebben we een uitgebreid en openhartig gesprek. Een ding interesseert mij boven alles: wat bezielde Cor Franke om de hele wereld te belazeren met zijn Eenduidige Loonaangifte "stabilisatieplan"? 

Dirix zegt dat hij niet zeker weet, maar hij schat in dat de Ketenmanager werd gedreven door de ambitie om eigenhandig de loonaangifteketen tot stand te brengen. Toen hij bij zijn aantreden merkte dat die keten al grotendeels op orde was, zou dat een grote teleurstelling zijn geweest. Dirix zegt het niet maar de implicatie is duidelijk: Frankes plan om de polisadministratie te verherbouwen was een poging van een eerzuchtige eenling en geen keuze van een doordacht bestuurlijk proces. One ego to rule them all. Iedereen – ook Paul Dirix – is erin meegegaan. Wat een wereld.

Dit is deel 37 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2010 en 2018

Na de succesvolle lobby in 2009 en de door de Kamer omarmde white paper in maart 2010 sta ik met 2-0 voor op Ketenmanager Franke en het UWV. Het UWV vertikt het om weerwoord te geven op de white paper. Franke en zijn Ketenbureau moeten het zelf doen, maar toe nu toe heeft Franke alleen geacteerd via proxies. Zo gek is dat overigens niet. Bij Nederlandse topambtenaren is maximale onzichtbaarheid een harde norm. Dat Cor Franke al een tijdje geen topambtenaar meer is, maar directeur van zijn eigen Interim Management BV, weet nagenoeg niemand.

Ik heb reden om te hopen dat wijzelf nu in beeld komen om de problemen op te lossen, want het UWV zit met een serieus probleem. Uiteindelijk is het onacceptabel dat een uitkeringsgerechtigde de verkeerde uitkering krijgt als zijn (ex-)werkgever een eerdere loonopgave corrigeert, nadat er een uitkering is berekend. En het is onverteerbaar dat dit komt door een mislukt automatiseringsproject – het zoveelste. 

Het UWV is niet in staat om uitkeringen achteraf te corrigeren, althans niet op enige schaal. De berekening van een uitkering krijgt zo een casinokarakter: wie zich een dag eerder of later aan het UWV-loket meldt kan een hogere of lagere uitkering krijgen. Het is dan aan de uitkeringsgerechtigde om aan de bel te trekken. Veel mensen missen de kennis en de overigen zullen doorgaans niet reageren wanneer de fout in hun voordeel uitvalt.

Bovenop het casinokarakter van uitkeringen ligt de weg ook open voor gesjoemel en keiharde fraude door werkgevers. Zolang je het als werkgever niet te bont maakt kun je risicoloos sjoemelen. Je geeft bijvoorbeeld als werkgever een werknemer die je wilt ontslaan een extra hoog loon, dat je weer terugdraait nadat de werknemer bij het UWV is langs geweest. (Dat extra loon hoef je niet eens uit te betalen.) Zo kun je als werkgever sociaal beleid voeren op kosten van het UWV. Alle administratieve fouten gesjoemel en fraude zijn terug te vinden in de polisadministratie, maar niemand bij het UWV die daarnaar kijkt. Het heeft ook geen zin. Eerlijke fouten worden door de uitkeringsdivisie niet doorberekend in uitkeringen. En gesjoemel en fraude door werkgevers mogen niet door het UWV worden aangepakt, maar door de Belastingdienst, die dat vertikt. Ignorance is bliss.

Dit is deel 36 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Januari – maart 2010

Dat de CDA-toppers Donner en De Jager kritisch CDA-Kamerlid Omtzigt onder druk zetten om zijn verzet tegen de nieuwe loonaangiftewet te staken komt bij mij hard binnen. Die wet gaat er komen. Wat ik met mijn geheime lobbywerk heb bereikt is een jaar uitstel. Over een paar maanden zit er een nieuwe Kamer en een nieuw Kabinet (Rutte I) met nieuwe, niet ingewerkte bewindslieden die worden geadviseerd door dezelfde ambtenaren en dezelfde Ketenmanager. En als Omtzigt al overleeft, dan belandt het loonaangiftedossier gewoon bij een ander, meer meegaand CDA-fractielid.

Ik heb in mijn gesprekken met Kamerleden en met lobbyist Marcel Kummel veel opgestoken. Het is zwaar deprimerend: in onze democratie heeft de volksvertegenwoordiging een extreem slecht geheugen. Dat geheugen zit bij lobbyisten, bij activisten en vooral bij ambtenaren. En die ambtenaren zouden onder leiding van Ketenmanager Cor Franke de gong slaan voor een nieuwe poging om de polisadministratie te 'stabiliseren'.

Ik worstel met dezelfde vraag als een jaar eerder: vechten of vluchten? Vluchten zal neerkomen op de boel de boel laten, mij volledig op betere opdrachtgevers richten en nog enkele jaren dividend opstrijken van onze beheer-BV Corduroy. Vechten zal vermoedelijk neerkomen op het praten met nieuwe Kamerleden en hopen dat VNO-NCW zich niet zal laten afkopen met een voor werkgevers waardevoller cadeautje. Doorvechten wordt een kansloos achterhoedegevecht.

Ik heb de eerste ronde gewonnen door het element van verrassing, maar het blijft een eenmansguerilla tegen een veel sterkere partij, een klassiek asymmetrisch gevecht. Als ik wil doorvechten moet ik inspelen op een andere zwakheid van mijn tegenstander. Ik kan er maar één bedenken: de hele eenduidige loonaangifte is gebaseerd op een leugens en misleiding afkomstig van één man, Ketenmanager Franke. Iedereen bij het UWV, de Belastingdienst, de ministeries van SZW en Financiën, tot aan minister Donner en staatssecretaris De Jager toe, loopt uiteindelijk mee met Cor Franke. Iemand moet roepen dat de keizer Ketenmanager geen kleren aan heeft. Ik heb gezien dat Franke zelf niet op de voorgrond treedt en ik zie niemand die op inhoud het gevecht met mij wil aangaan.

Dit is deel 35 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

*"Openbaarheid heeft primair betrekking op de uitkomst, maar slechts beperkt op de totstandkoming van besluiten. Het is met besluiten zoals Bismarck ooit over wetten opmerkte: Wetten zijn als worstjes. Je kunt maar beter niet zien hoe ze gemaakt zijn." *

- Piet Hein Donner

Januari - februari 2010

Met de Kamerbreed aangenomen motie Blok op zak beleef ik een heerlijk kerstreces. Ketenmanager Frankes "stabilisatieplan", de Eenduidige Loonaangifte, is misschien formeel niet van de baan en salarisverwerkers als RAET hebben het zelfs met steun van VNO-NCW in Nederland niet voor het zeggen, maar Franke en het UWV moeten van goeden huize komen om hun als wet vermomde bedrog door de Kamer te krijgen.

Het is zelfs nog mooier: de Kamer heeft te horen gekregen dat de gewenste ‘stabilisatie’ ook mogelijk is door onze polisadministratie aan te passen. Komt een aangifte te laat binnen, dan schuift de polisadministratie die zelf een maand door, natuurlijk zonder informatie te overschrijven. Hoe moeilijk kan het zijn? Het zou de kroon zijn op mijn stiekeme lobbywerk: een actie die (mede) is bedacht om een systeem te elimineren omgedraaid zien in een opdracht om dat systeem uit te breiden. Tegelijk weet ik dat de Ketenmanager alles uit de kast zal halen om dit gezichtsverlies te voorkomen. Het is nog niet game over zolang de wet niet is ingetrokken.

Ondertussen werkt de motie Blok lekker door. Meteen na het kerstreces, op 7 januari 2010, staat de Eenduidige Loonaangifte alweer op de Kameragenda. Dan rapporteert het Actal, het officiële 'regeldruk adviesorgaan', over de kosteneffecten van de wet voor werkgevers. De Belastingdienst en het UWV hebben eerder een miljoenenbesparing voor werkgevers uit de duim gezogen en het Actal is daar in een eerdere rapportage niet echt voor gaan liggen. Nu mag Actal-voorzitter Steven van Eijck (ex-LPF) zijn visie komen geven. Het is duidelijk dan de wind uit een andere hoek waait, want Van Eijck brandt de wet tot de grond toe af. 2-0!

Zes dagen later is het wéér ELOA-dag. De Kamer houdt dan een hoorzitting rondetafelgesprek met de betrokken partijen: de salarissoftware bedrijven, VNO-NCW, Actal en de Belastingdienst/UWV-combi. Niet Ketenmanager Franke maar UWV-topman David Jongen neemt deel. Dat is merkwaardig, want Ketenmanager Franke is formeel de eindbaas boven het UWV en de Belastingdienst. Knijpt Ketenmanager Franke er tussenuit?

Wat ook het motief is, UWV-bestuurder Jongen mag zich gelukkig prijzen dat hoorzittingen alleen worden gestreamd, want hij wordt door Kamerlid Omtzigt levend gevild. Deze UWV-bestuurder, met voor honderden miljoenen aan mislukte projecten op zijn kerfstok, heeft nergens een weerwoord op. Daarna vraagt VNO-NVW man Lammers vilein of het niet klopt dat er nu toch een goed functionerende polisadministratie 2.0 staat waarmee het UWV de klus zelf toch gewoon kan klaren. 3-0!

Ik feliciteer mijzelf hartelijk met mijn gesprekken met Kamerlid Omtzigt en werkgeversman Lammers, maar ik doe nu toch eens navraag over David Jongen. Een jaar geleden leek de man betrokken bij een aanslag op mijn bedrijf en kwam ik erachter dat Jongen een veroordeelde zakenvriend inhuurde. Nu deed ik navraag bij een UWV-insider die jarenlang bij het ministerie van SZW had gewerkt. Leo F. heeft aan een zin genoeg: "Weet je, in Den Haag vinden ze David Jongen gewoon aardig."

Nu het 2010 is heeft ons beheerbedrijf Corduroy onze rol bij de polisadministratie overgenomen. Ik werk niet meer direct voor het UWV, maar heb het laatste jaar een uitgebreid netwerk opgebouwd. En bij het UWV lopen mensen rond die helemaal klaar zijn met het hele ELOA-dossier en Ketenmanager Franke. Mensen die snappen wat er gebeurt zijn soms zelfs emotioneel. Er circuleert een cynisch gedicht over de operatie Eenduidige Loonaangifte.

Dit is deel 34 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Tweede helft 2009

Dat de salarissoftwarebedrijven pissed off zijn over de "stabiliseringsplannen" van Cor Franke en het UWV is fijn maar onvoldoende. Uiteindelijk hebben ze zich het bos in laten sturen en ligt de wetgeving al klaar. Zelfs als politieke nono weet ik dat dit technische onderwerp waar niemand op kan scoren een hamerstuk gaat worden. Iemand moet in Den Haag uitleggen dat ze hier door hun ambtenaren grof worden belazerd en dat de voorgestelde "versimpeling" van de polisadministratie zomaar kan uitdraaien op volledige herbouw; alles natuurlijk onder het contract dat Capgemini nog steeds heeft. En bovendien wordt de hoogte van iemands UWV-uitkering straks bepaald door de kwaliteit van de salarisadministratie van de werkgever en diens integriteit. Ik heb dus voor iedereen een verhaal. Voor rechts de insteek 'geldverspilling'. Voor links de insteek 'benadeling zwakkere medeburgers'. En voor iedereen de insteek: 'jullie worden belazerd waar je bij staat'.

Door een gelukkig toeval weet ik ook hoe ik bij Kamerleden aan tafel kan komen. Mijn naïeve partner Frans Kleipool had bij zijn onderhandelingen met het UWV het beeld gekregen dat het UWV zou meewerken aan positieve publiciteit over het systeem dat wij hadden gebouwd – samen met het UWV natuurlijk (NOT). En om dat idee handen en voeten te geven heeft hij voor een strategiesessie op de Hilversumse hei Marcel Kummel uitgenodigd. Deze oud-journalist en oud-voorlichter van de VVD-Tweede Kamerfractie (Joris Voorhoeve era) is communicatiestrateeg ofwel lobbyist. Kummel is voorgepraat door Kleipool en legt uit hoe hij onze boodschap zou uitdragen.

We willen wel werken maar het mag en lukt niet.

Ondanks steunmaatregelen vanuit de overheid vraagt een recordaantal gewone Nederlanders een WW-uitkering aan. In april waren het er 74.000, dat is 56% meer dan in maart. Flexwerkers zijn de eerste slachtoffers. "De flexibele schil wordt bij bedrijven nu uitgehold. Vooral jongeren en mensen met een tijdelijk contract – en vaak gaat dat samen – worden zwaar geraakt." En gevreesd wordt dat vaste makkers de volgende slachtoffers zijn. Hoogleraar Arbeidseconomie Ton Wilthagen: "Die steunmaatregel wil een dam opwerpen tegen baanverlies en werkloosheid, daarin wordt veel geld gestoken maar de cijfers laten de lekkages zien." Vaste werknemers zullen volgens hem niet meteen op het hakblok gaan, "maar het is onvermijdelijk dat wat nu met flexwerkers gebeurt ook met vaste mensen gaat gebeuren. Zeker in sectoren waar weinig perspectief is."

Naast de toename van aangevraagde uitkeringen, daalde het aantal mensen met betaald werk in april ook met 160.000 naar 8,9 miljoen. Volgens het CBS is "een terugval van die omvang in een maand tijd is niet eerder voorgekomen sinds er maandcijfers worden samengesteld (vanaf 2003)." De daling was het grootst bij "jongeren". In april waren 341.000 mensen werkloos, "dat is een toename met 41 duizend, onder wie 25 duizend jongeren."

Nou, minister WOPKE, los het eens op. In de bovenstaande persco lichten hij, Koolmees en Wiebes de contouren van het nieuwe steunpakket toe, hoeveel dit gaat kosten, én hoe jammer het is dat het fors aflossen van de staatsschuld er voorlopig even niet in zit. Best verdrietig, want we kunnen onze kredietwaardigheid heus goed gebruiken als we 500 miljard voor Italië lenen. Maar eerst nog even Rutte over de ministerraad, dus stay tuned.

Update: nieuw steunpakket kost een extra 13 miljard euro, wordt met drie maanden verlengd. Zie details hier.

Dit is een intermezzo van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Gisteren publiceerde dit medium een screenshot van een vergaderverslag van de directie van UWV WERKbedrijf. Dit is niet de tak van het UWV die uitkeringen uitdeelt aan zieken, arbeidsongeschikten, werklozen en werkgevers met coronaverschijnselen, maar de tak die mensen aan werk helpt. In dat screenshot valt te lezen dat WERKbedrijf-directeur Tof Thissen zijn ondergeschikten vraagt om het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid niet te vertellen dat dienstverlening via het digitale kanaal goed loopt. Als de ambtelijke top daar achterkomt dan is het post-corona een argument om het WERKbedrijf te saneren, zo meldt het verslag.

Als UWV-insider en overheidswatcher kan ik hier veel over zeggen. Ik pik er een paar zaken uit die zeker niet allemaal negatief zijn voor het UWV WERKbedrijf en directeur Thissen (volgende week weer over echte bedriegers). Ik denk dat die observaties interessant zijn voor wie wil begrijpen hoe het bestuur van de overheid werkt en hoe het beter kan. 

Eerst en vooral: ja, Thissen roept op om de bron van zijn budgetten, het ministerie van SZW, in het duister te houden. Is dat fout? Ja, het is verschrikkelijk fout en helemaal nu de wereld in brand staat. Het UWV WERKbedrijf is een dure club die de komende tijd nog veel meer belastinggeld gaat verbranden spenderen. Als de hand die het UWV voedt wordt misleid, dan wordt belastinggeld verspild. Zo simpel is het.