Clowntje lacht, clowntje huilt

Er is iemand heel erg aan een emotional support animal toe en die iemand heet Patrick Laureij. Bekend van leuke grapjes en dito voorstellingen, en sinds gisteren ook van enigszins merkwaardig (om maar niet te zeggen: kwaadaardig) gedrag. Man deed  in Amsterdam een try-out van zijn nieuwe show Kintsugi ("de Japanse kunst van het repareren van gebroken keramiek door de breuken te lijmen met een speciale lak vermengd met goud-, zilver- of platinapoeder"), maar blijkt het gebroken keramiek van zijn eigen ziel nog niet helemaal gerepareerd te hebben. Voorin de zaal zat een vrouw in een rolstoel met een hulphond en dan moet je net Patrick hebben, die haat vrouwen in rolstoelen hulphonden. Hij zei zich "onveilig" en "kwetsbaar" te voelen, en vervolgde: "Ik stel mijn grenzen. Ik speel niet voor baby's en niet voor honden." Op zich een steengoeie grap, ware het niet dat monsieur het meende. Gehandicapte vrouw in kwestie probeerde nog uit te leggen dat ze geen uitlaatservice runt maar dat beest nodig heeft, maar de cabaretier was onvermurwbaar en stuurde vervolgens iedereen de zaal uit. Om een halfuur later smekend de foyer in te strompelen of ze alsjeblieft weer terug wilde komen. De bezoekers die gek genoeg waren om dat te doen zagen hem "regelmatig stilvallen" en op het einde zelfs in tranen uitbarsten. Ja jezus christus Patrick, ga anders lekker in therapie jongen.

Update reactie Laureij: "Ik wist niet dat er een hulphond aanwezig was op de eerste rij. Ik vroeg aan de eigenaar of de hond last had van de harde muziek in mijn show. Daar kreeg ik niet direct antwoord op en dat bracht me van mijn stuk."