Grote twijfel tussen Partij van de Aaioverdebol en Pamperclub van de Achteroverdrukken.

Volgens Soufyan Dinges van de PvdA in Amsterdam hoeft een jonge steeldief niet meer aangepakt te worden, want die jonge steeldief heeft het al zwaar zat. Trauma enzo. Dinges ziet wel heil in 'reprimandegesprekken'. Zo van: nou Mo (staat voor Moos), niet meer jatten kerel, doe je de groetjes aan je moeder, doei. Vroeger kreeg je gewoon een beuk met een lat als je iets had gejat, opa vertelt. Tegenwoordig heb je zachtgekookte eitjes als Soufyan die straf een bijzonder traumatische ervaring vinden voor steelkinderen, die kennelijk niet in het gareel gehouden kunnen worden door hun ouders. En ondertussen snijden Marokkaanse cokebaronnen elkaars kop eraf, schieten motorbendes met raketwerpers op redacties, staan er joekels van gestolen Audi's in pinautomaten geparkeerd en worden argeloze meisjes de bosjes ingetrokken door zwaar gestoorde idioten. Maar laten we in godsnaam oppassen dat een steelkind geen trauma krijgt zeg.

Nick uit Breda zet zijn fiets nooit op slot. Als mensen dan langs zijn fiets lopen denken ze: hee die fiets is niet op slot goh wat is het hier veilig.

Dat zou dan iedereen moeten doen en zo krijgen we een betere wereld. Nicks logica dan, want in werkelijkheid denkt het volk: wie is toch die naïeve idioot die zijn fiets nooit op slot zet. Daarnaast woont Nick niet in Amsterdam, waar je fiets gewoon onder je reet vandaan wordt getrokken als je aanstalten maakt om af te stappen. En ook al staat-ie daar op slot, dan ben je 'm alsnog vanzelf een keer kwijt. Aangifte doen is vervolgens compleet nutteloos; daarom roept de politie in tegenstelling tot uitlokker Nick op om een fiets altijd op slot te zetten. Een aardige poging van een burger om een touwtje uit de brievenbus te hangen hoor, maar dat touwtje is verrot. De gemeenschapszin is weg. Het is druk druk werk werk en er zijn grote verschillen tussen religies, culturen, bevolkingsgroepen, afkomst. We voelen ons zelfs niet meer allemaal Nederlander. Maar ja. Dat maakt Nick allemaal geen zak uit, want Nick heeft een eigen bedrijf en een dikke Tesla, wat kan hem het schelen als iemand zijn fiets pikt. Die paar tientjes in de maand, boeien.

HULP! Praatmarieke van de Perlitie wil graag info over een suikerspiegelende snuiter die een keertje niet kwam voor tien euro Lebara, maar wel voor twee gloednieuwe telefoons. Bonnetje voor de btw had hij niet nodig. Het heerschap was daarna te laf om met zijn handen te knokken en te miezerig om de big guns uit de kast te trekken, dus spoot hij de kit maar vol met pepperspray. Wel respect voor de medewerker van de belwinkel die de non-valeur in de haren vloog for the sake of a belwinkel. Het is tenslotte maar een belwinkel en ook nog eens in de Bims. Welnu. Wie weet waar de hut van het oer-Hollandse wonderkind woont, mag naar de perlitie bellen en vragen naar Praatmarieke. Zoals bekend doen de dienders er dan wat mee!