Echte videobeelden van een circulair vuurpeloton!

Socialisme en hyperindividualiteit bijten elkaar nog harder dan communisme en kapitalisme. And yet here we are: tijdens een conferentie van de Democratic Socialists (contradictio in terminis -red.) of America - enorm aan het groeien sinds Trump aan de macht is - vraagt één blanke kameraad aan de met Bernie Youth gevulde zaal of he/him een "point of personal privilege" mag maken. Hij vraagt of iedereen svp het geroezemoes kan staken, want he/him is nogal overgevoelig voor prikkels. Waarop een andere blanke kameraad weer pissig wordt omdat hij "gendered language" gebruikt. LOL. Zo wordt het natuurlijk nooit wat met dat georganiseerde collectivisme, als iedereen alsnog vanuit zijn eigen ikje redeneert. Het is alsof je zit te kijken naar sneeuw die smelt: vertederend in al zijn vergankelijkheid en toch kan het een koude rilling over je rug doen gaan. Je weet dat dit soort waanzin namelijk al jaren vanuit de Veredelde Zwatel van Amerika overwaait naar Onze Universiteiten, Onze Cultuurplatforms en Onze Mediahuizen. En kennelijk hebben we de bodem van de sneeuwpiste nog niet bereikt.

HALLO, wil er af en toe nog iemand opstaan voor het vrije woord, nondeju?

Daar was weer een zoveelste voorbeeld van mensen die andermans feestje willen verzieken door "diversiteit" en "inclusiviteit" te preken, maar daarmee in de praktijk louter exclusiviteit en uitzonderingen voor zichzelf willen afdwingen. Zelfs in een Achterhoek waar een compleet festival zichzelf dit weekend niet al te serieus zat te nemen, wist de tomeloze agressie van aanstootnemers door te dringen om absurde eisen te stellen. 

Op een van de vele bordjes waar het enorme feestterrein mee opgeleukt werd, noemde de Zwarte Cross zichzelf "abject en infaam" en op het persterras stond een bord met "Nepnieuws hier volop verkrijgbaar", maar van de marching armies of progressive madness mag een shoarmastandje onder geen beding "Allahs Afbakbar" worden genoemd, en is een zeildoek met een Sjakie & de Chocoladefabriek-gerelateerd fotograpje (de tekst "Leve de kleurling" bij een oranje Oempa-Loempa) een vorm van racisme. HOE DAN?

De Zwarte Cross voelde zich helaas genoodzaakt om vanwege een toenemende "grimmige sfeer" de koddige uitingen van het terrein te verwijderen. Weer wint de waanzin van de redelijkheid, tast de regressief-linkse zuurgraad de luchtige spot aan, en weer claimen agressieve "progressieven" een uitzonderingspositie voor zichzelf en de islam. Zij Die Niet Beschimpt Willen Worden eisen van anderen dat er aan hun eisen gehoor wordt gegeven, of anders...

De absurditeit van de aanval op het festival kan niet duidelijker in beeld gebracht worden dan op de Insta van rapper Sevn Alias. Die plaatste een video van zijn eigen optreden op het festival: een kolkende feesttent vol voornamelijk blanke boeren die de pan uit bouncen, toont hoe kleurenblind de Zwarte Cross en haar bezoekers zijn - gewoon allemaal samen feest. Die video werd na het uitbreken van de #fophef echter onmiddellijk opgevolgd door een nieuw bericht, waarin de Surinaamse rapper uit 020-West (die zijn eigen VvMU graag omzet in rijmelarij over vrouwen en stereotypes over joden) zegt dat hij het afbakbordje "voor geen goud support", en niet naar Lichtenvoorde gekomen was als hij geweten had dat het er stond. Of het nou ondankbaar is, of domweg dom, dan heb je toch je prioriteiten niet op orde, of zijn wíj nou gek?

Het belang van beschimping
Het meest wrange is nog dat spot, satire en beschimping juist bijdragen aan gelijkwaardigheid. Als iedereen gelijk is voor de grap, is niemand nog een buitenbeentje. Iedereen die het mikpunt van een grap wordt, hoort bij de club. Je moet je geest sowieso al in een rare knoop leggen om "haat" of "islamofobie" te zien in een woordgrap en een fotosoepje, maar het feit is dat niemand op de Cross gespaard wordt: Poetin, de gays in homocafé De Kast (lol), Jezus Christus, aanwezige media, optredende artiesten en in wezen iedereen: "Neem uzelf niet zo serieus, dat doen wij ook niet." Dus óók Allah had een bordje.

Het is pas "racisme" als het zich tegen één groep richt, met het doel om die groep uit te sluiten. Op geen enkele manier was daarvan sprake op de Cross - dat ziet iedereen die 3 seconden nadenkt en eerlijk oordeelt. Luchtige spot, koddige kritiek en heilzame humor op een meerdaags openluchtfeest waar iedereen is uitgenodigd, verbindt juist iedereen met alles en als er één ding is dat de Deugbridages op sociale media niet meekrijgen, is hoe fucking onmeunig gezellig iedereen het met elkaar heeft op een festivalterrein waar de rolstoelers letterlijk op handen gedragen worden, alsook ruimhartig verzorgd. Zelfs uw eigen tendentieuze GeenStijl was welkom, en deelde een backstage met De Flikkers die aan onze rechterkant De Kast vulden, en met Kamerleden van GroenLinks en SP die aan onze linkerkant metalbar Harder rockten met hun Gitarencoalitie. Ontzettend lekker bier mee gedronken, allemaal.

**Kruipende cultuur van censuur
**Anderzijds zorgt beschimping ook voor een gezonde maatschappelijke rem: als niemand boven grappen wordt verheven en niemand wordt vrijgesteld van spot, kan niemand een (valse) exclusiviteit voor zichzelf claimen. Als je toegeeft aan bekrompen naargeestigheid en dat gaat belonen door uitingen te (zelf-) censureren, gaan de grimmige onredelijken geloven dat ze gelijk hébben dat hun afkomst, religie of overtuigingen werkelijk de uitzonderingspositie verdienen waarin ze zijn gevrijwaard van spot en satire. En iedere keer als ze zo'n Pyrrhusoverwinning boeken, wordt hun toch al ongezond lage latje nóg lager gelegd voor een volgende confrontatie met vrije comedy.

Rowan Atkinson beschreef dit fenomeen in 2012 al als de 'creeping culture of censoriousness' (kijktiplink), en in 2019 lijkt er alleen maar vaker aan toegegeven te worden terwijl de behoefte aan gepaste middelvingers naar die doorgeslagen deugmeute veel prangender is. Gevolg is dat je hier weer van die lange lappen tekst moet lezen om nóg maar eens aan te horen wat voor de meesten hier al lang gesneden koek is: de vrijheid van meningsuiting is ons allerhoogste goed, de paraplu waaronder al het andere beschermd wordt.

Brengt ons bij een prangende slotvraag. De verontwaardigde vuilbekken horen we luidkeels. Maar waar zijn in dezen de cabaretiers, de Ali B's, de muzikanten, de theatermensen, de festivalcollega's en de cultuurkaternen in de kranten - kortom de culturele sector van om het even welke kleur of overtuiging, om hun vakgebied, hun beroepsgroepen en bovenal: hun recht op vrije meningsuiting te verdedigen en te beschermen tegen de oprukkende agressie van naargeestige stukken ongeluk die anderen hun plezier, hun vrijheid en hun ongedwongen feestje willen afpakken? Is er nog *iemand* met bekendheid en/of een publiek bereik die nog opstaat voor de vrijheid van ROFLOL-uiting, of zijn we echt overgeleverd aan Janine Abbring? 

We horen *niemand*. Krekels in de kranten, stilte op het nieuws, tumbleweed in de twitteraccounts van BN'ers. Zijn ze het soms stilletjes eens met deze mob rule tegen de vrije mening, of zijn ze serieus bang voor de randstedelijk-linkse parade van doorgeslagen diversiteits-droeftoeters? “As soon as you start apologizing to the mob, you might as well give hecklers the stage” - Ricky Gervais zei het vorige week in deze podcast met Sam Harris. Sta op, godverdomme, tegen de irrationele en onredelijke gekte van een paar geschifte figuren, recht de rug en laat de bordjes van de vrijheid van meningsuiting niet verhangen.

Nieuwe reclame van Gillette zet het mes in mannelijkheid en doet of alle (blanke!) mannen giftige kloodtzakken zijn. Het moet stopppen. Boys mogen geen boys meer zijn. Internet: 'OK dan scheren we ons toch lekker niet meer joh'.

Goed nieuws mannen. It finally happened. Een doorgeslagen progressieve inhaker in de reclamewereld gaat finaal op z’n plaat. Gestruikeld over de SJW-hype. Gevloerd door het internet. En daarna helemaal de moeder gekopschopt op sociale media, door Redditors en op YouTube, waar de minkudoteller de twee ton aantikt en de scheermesmaker geknipt en geschoren wordt in de comments. Gillette is niet meer 'the best a man can get', maar gaat onder de guillotine vandaag met z'n commercial "short film", die kennelijk door een overbehaard wijf gemaakt is. Of door een man die per ongeluk zijn ballen afgeschoren heeft toen hij z'n zak wilde ontharen. Ze hebben ook een tranentrekkend deugstatement gemaakt, waarin ze huilend over de badkamervloer kruipen en om vergeving vragen voor wat hun "mannelijke slogan" allemaal heeft aangericht. Opvallend detail: alle vunzige daders in de commercial zijn blank, alle koene ridders zwart. Right. We scheren ons voortaan wel weer met een broodmes. Een scherpe steen. Of een zwaard. Van Wilkinson.
UPDATE 11u55: 2,6 miljoen views, 233.000 minkudo's, 29k pluskudo's. Tevens, een goed punt gevonden:

Weet je nog, die drie academici die de sociale wetenschap kapot trolden met fake papers, Hitler-kwoots en "rape culture" aan de hand van hondenverkrachting?

James Lindsay, Helen Pluckrose en Peter Boghossian wisten verzonnen onderzoeken in serieuze publicaties te krijgen en bewezen daarmee dat sommige sociale wetenschappen (met name in de gender- en identiteitshoek, uiteraard) helemaal ontspoord zijn, wetenschappelijk frauduleus en inhoudelijk volstrekt ongeloofwaardig. Bij Joe Rogan legden ze het helemaal uit en zelden hebben we zo hard gelachen om zo veel wetenschap ondermijnende tragiek. Maar de bizarre repercussies die je wist dat zouden komen, zijn gearriveerd: een van de drie (zelf linkse! Liberale!) onderzoekers moet inmiddels vrezen voor zijn baan. Peter Boghossian, die aan Portland State University werkt, wordt onderzocht voor wetenschapsfraude en onderzoeksmanipulatie. Dat deed hij inderdaad, maar juist om het punt te maken dat bedrog met open armen ontvangen wordt indien het binnen de verziekte sociale wetenschappen de gewenste (feministische, identitaire en/of SJW-) uitkomsten bevat. Maar zoals zo vaak met klokkenluiders, is het nu Boghossian die aan de schandpaal wordt genageld, semi-geschorst is en een dreigend ontslag boven het hoofd heeft hangen. Doodziek. Kun je nog denken: "Ah joh is in de Verenigde Wanen van Amerika, boeien is ver weg", maar alles wat daar helemaal wappie gaat, waait deze kant op en we willen niet achteraf horen dat we niet gewaarschuwd waren. Bij dezen, dus.

Oscargala marginaliseert zich steeds verder door beoogd presentator Kevin Hart van de aftiteling te schrappen wegens "homofobe" tweets van tien jaar geleden.

Het is ook niet snel goed in Hollywood. Eerst was de Oscaruitreiking te wit (#OscarSoWhite, remember?), en dit jaar gooien ze de gedoodverfde zwarte presentator achterin de bus. Omdat iemand bij een dode boom wat oude tweets over "dikke homo's" heeft opgegraven. Weten ze bij het Oscargala nou nog steeds niet dat veruit de meeste mensen nooit de WaPo, of de Guardian, of de Volkskrant lezen? Dat mensen Kevin kennen als een komiek met het Hart op de tong? Dat komieken méér ruimte hebben, krijgen en verdienen om humor in taal te verpakken en daarmee scherp gesneden sketches, shticks & tweets mee te droppen? Was de halvering van de kijkcijfers van vorig jaar nog niet genoeg bewijs dat Het Gewone Kijkerspubliek wel een beetje klaar is met een filmgala met glimmende miljonairs in peperdure pakken & jurken die steeds nadrukkelijker de rode loper uitrollen voor morele maatneming? En goeie films worden ook al niet meer gemaakt, tenzij je de eindeloze stroom aan zouteloze remakes, de Disney-verkrachting van iconische franchises, de overdaad aan SJW-compensatie en irrationele diversiteitsdrift (die zelfs parels als Darkest Hour vervuilt) of de veelvuldige vernieling van planeet aarde door steeds maar weer dezelfde striphelden uit de Marvel Universe nog cultureel verheffend vindt. Enfin. Dat wordt weer screeners torrenten om de Hollywood fat cats te pesten. Dikke homo's.

De sociale wetenschap is geen van beide. En drie klassiek-links geörienteerde wetenschappers trakteerden zichzelf even op een field day van een jaar om dit aan te tonen.

@James Lindsay, @Helen Pluckrose en @Peter Boghossian met verdomme zelfs een blauw vinkje, om precies te zijn. Ze leverden fake papers in bij diverse Social Justice Wetenschappen, en kregen die nog gepubliceerd ook. Daar maakten ze een korte docu over, waarvan het eerste deel bovenstaand, en ze wijdden er een gezamenlijk essaytje aan. Van de in tien maanden 20 geschreven papers, werden er 7 geaccepteerd en 10 kregen een “revise and resubmit” te horen. Oh the humanities. Okay, en dan nu snel naar waar iedereen eigenlijk voor kwam: Hitler. 

Nou, komt-ie. De paper "Our Struggle is My Struggle: Solidarity Feminism as an Intersectional Reply to Neoliberal and Choice Feminism", werd geaccepteerd in "feminist social work journal Affilia". Daarover schrijft het drietal in een formele toelichting dat: "De laatste tweederde van deze paper is gebaseerd op een herschrijven van ongeveer 3600 woorden uit hoofdstuk 12 volume 1 van Mein Kampf, door Adolf Hitler, ook al wijkt het significant af van het origineel. In dit hoofdstuk, herschreven wij deels Hitlers meerdimensionale plan over waarom de Nazi-partij nodig is en wat het van zijn leden nodig heeft." De paper betoogt dat het feminisme dat stoelt op individuele keuze en verantwoordelijkheid, 'female agency' en kracht tegengegaan moet worden door een feminisme dat zich verenigt in solidariteit rond het slachtofferschap van de meest gemarginaliseerde vrouwen in de samenleving. Peer reviewers vonden het doorgaans prachtig en schreven o.a. onderstaande dingen over het euvel dat  blijkbaar 'neoliberaal feminisme' heet. Hondenverkachtingsstudie na de breek.

Het is weer herfst en de eerste depressies zijn gesignaleerd. Aan de UvA, uiteraard, waar een paar betraande millennials het P.C. Hoofthuis aan de Spuistraat - dé krakersboulevard van 020 - hebben bezet. GeenStijl belde even met de snotterende studenten.

Zo jongens, pandje bezet? 😗 "J-j-j-a muneerj *snif*, en, en, en we blij-hij-hijijij-ven voorlopig zitten, ook!", klinkt het manmoedig genderneutraal tussen de lange huileinde ij-klanken door. "Wij zij van de Autonome Universiteit Postcolonial House (PCH) en we zijn het BEU-HEU-HEU-HEU-HEU!", langeuithaalt het kind aan de andere kant van de lijn. "We moe-hoe-hooooe-hoe-ten veel te hard werken hier", snikt xer. "SLAVENDRIJVERS!", krijst iemand op de achtergrond. "MEER DAN 28 UUR STUDIEDRUK PER WEEK!" We kunnen het gefrustreerde harentrekken door de telefoon heen horen. "En-en-en-en iedereen is hier zo wi-hi-hi-hi-hit!", vervolgt het huilstemmetje aan de telefoon. Het slikt, vermant vergenderneutraalt zich, en spreekt plechtig de ingestudeerde zin uit: "De U in UvA staat voor Uitsluiting!" Daarna breekt de stem weer. "En we g-g-gaan niet w-w-w-eg tot tot tot tot tot tot ze dat hebben opgeloho-ho-ho-hoooost!", klinkt het ehm.. strijdvaardig. "Wie heb je eigenlijk aan de lijn?", horen we op dominante toon op de achtergrond. "Gee-hee-hee-heen-Stij-ij-ij-ijl", snikt het studentje. Gestommel. Geklangel. Een harde ták van een toestel dat op de grond valt. We horen nog net een lange, angstige uithaal, en dan breekt de lijn af. Sterkte, studentjes.

Zeestrijdkracht zwicht voor SJW-terreur. Zeehelden als scheepsnaam mogen niet meer

De vliegende tiefus van het deugvirus heeft nu ook onze Nationale Trots de Marine bereikt. Ooit roelden we de wereldzeeën en bouwden we dit waanzinnige gave land op met de moedernegotie-handel op Den Oostzee, waarmee we later die VOC-bootjes financierden om WERELDHEERSCHAPPIJ te bewerkstelligen. Maar dat waren andere tijden, terug naar de onze. 

In een onbegrijpelijke vlaag van fatsoensverstandsverbijstering moeten nu ook de Namen van Onze MarineSchepen er aan geloven. In plaats van "bemoei je er niet mee" verzoekt de Admiraliteit het Nederlandsche publiek met scheepsnamen te komen die voldoen aan de brand safety standards voor sociale media. (Hier rant, over dit land.)

Wij roepen u op om massaal de namen,  HNLMS Rob Hoogland, Captain Jack 'Boaty McBoat face ' Sparrow, Zr.Ms. Zeemaarschalk Iglo en/of Efraïm Langkous in te sturen. Aanvullingen cqdanwel betere scheepsnamen mogen in de comments. Goede vaart.

Best veel tweets om 'cultuurmarxisme' uit te leggen. En Cortés kan het in 1 cartoon.

Rof ende lol want de zingende linkse moraalbril Aafke Romeijn ontdekt dat de Arzoetjes, de Pander Silipse's, de Justinedusjes en de hele stam boosnegers op links helemaal niet uit is op wereldverbetering, maar alleen maar bezig is om als een hardlinkse ouderling andere geloofsgenoten af te pissen. In het circulaire vuurpeloton van de identity politics gaat het namelijk helemaal niet om de knikkers, maar om de gestoorde egootjes van de krijsies en de jankies. Als er dan een kikkertje uit de kruiwagen springt (hoi Anne Fleur!) sluit het net zich en gaan de salafistische gendergekkies helemaal aap op de ketter. Zo ook op Aafke nadat ze het waagde om met toxische nazijournalist (en transfoob) W**rd D*k te praten. Zo zie je maar weer, activisme is eigenlijk Scientology maar dan voor lelijke mensen zonder geld. Draadje na de verderlees.

Muziekdebat! Vrij Nederland is zo sterk van mening dat rockmuziek door 'culturele toe-eigening' van zwarte muziek tot een blank allemansgeluid is verworden, dat ze er een rectificatie tegenaan gooien om dat nogal absurde puntje te maken.

Deze "rectificatie" komt uit een raar artikel dat kort samen te vatten valt als 'blanke muziek haalt de schouders op voor onrecht en de agressie van rap wordt veroorzaakt door activisme', dus dat hoef je verder niet te lezen. Wat wij wel een interessante vraag vinden, is of een arme blanke vrachtwagenchauffeur uit Tupelo, Mississippi, die op een zekere dag in Memphis een plaatje wilde opnemen voor zijn moeders verjaardag, daartoe Sun Studios binnen liep en op de vraag van de secretaresse (rectificatie: tegenwoordig moet je die "office manager" noemen - red.) wat voor zanger hij was, antwoordde met "I sing all kinds", eigenlijk een kunstrover was die de muziek van zwarte mensen af wilde pakken. Maar daar geeft Vrij Nederland dan weer geen antwoord op.