Neem de hele bocht in één keer was het advies van Remkes. Geef boeren opties, laat ze kiezen. Zeg wat wel kan. Voer geen eenzijdig beleid. Denk in vijf richtingen: innovatie, extensivering, verplaatsing, omschakeling naar andere producten en stoppen. Verplaatsen mag niet meer, want er komt een EU-breed beroepsverbod. Remkes zag stoppen als laatste optie, het kabinet zag het eerste en enige.

Het geklapte landbouwakkoord bevatte wel volledig uitgewerkt de afgesneden binnenbocht van tientallen miljarden, melkvee slachten, kapitaalvernietiging, stoppen en uitkopen, maar bleef vaag over innovatie, milieu als businessmodel en humaan toekomstperspectief. De WUR kon het niet eens doorrekenen. Dan kan de boer ook niet rekenen, kiezen of investeren om de boerderij aan te passen.

Toezeggingen over alternatieven bleven vaag, en afhankelijk van verder onderzoek en toestemming vanuit Brussel. Er werd niet gedacht in oplossingen en milieudoelstellingen, maar vooral in veestapelreductie en andere dwang. Dit voorstel was zo incompleet, dat boeren alleen een blanco cheque konden afgeven. Dat kunnen ze niet met de boerderij van hun voorouders en hun nageslacht.