Sinds 1814 is de minister van Veiligheid en Justitie een jurist

De ministersposten van Rutte4 geven inzage in een onwerkbaar formatieproces. Elke politieke partij heeft een (vice-)premier op basis van behaalde zetelaantallen. Ministersposten worden verdeeld op de omvang van een partij, niet op basis van ideologie of beschikbaarheid van een geschikte kandidaat. We missen nog zeven bewindspersonen, maar hun partij staat al vast!

Hier onderhandelen politieke partijen eerst over hoeveel bewindspersonen iedereen krijgt, en verzinnen desnoods posten zonder portefeuille om tot een compromis te komen. Dit keer vier extra ministers en een extra staatssecretaris! Of een politieke partij überhaupt iemand in haar midden heeft die geschikt is voor de functie zien ze later wel. Letterlijk het paard achter de wagen.

Sinds 1814 is de minister van Veiligheid en Justitie een jurist, nu is zelfs de nieuwe minister van Rechtsbescherming dat ook niet. (die laatste ministerspost werd in 2017 verzonnen) Prof & ingenieur Robbert Dijkgraaf en hoogleraar & dokter Ernst Kuipers zijn welkome verademingen ten opzichte van -Heel Holland Bakt- Henk Staghouwer. Sommige nieuwelingen zijn te jong voor ervaring.

De man-vrouw verdeling gaat richting de 50/50, dan zijn vrouwen tegenover de helaas kleine groep vrouwelijke bestuurders met de juiste ervaring zwaar oververtegenwoordigd. De huidige opstelling is ook een volledig blank feestje. (Franc Weerwind is vlak na het zomerreces blanker dan het halve kabinet, die vlieger gaat als excuustruus hier niet op, hij zat samen met de Koning op Minerva).