Interview met wetenschapsjournalist Simon Rozendaal

Simon Rozendaal: “Wij leven in een paniekerige tijd terwijl we het nog nooit zo goed hebben gehad. De Duitse socioloog Ulrich Beck voorspelde dit al in de jaren 80 in zijn boek de Risicomaatschappij. De risico's worden steeds kleiner.

Ik was net overgestapt van de NRC naar Elsevier, eind jaren 80. In Nederland waren wij geobsedeerd door dioxine. Dat zat overal in: in koeienmelk, borstvoeding, en het kwam vrij bij vuilverbrandingsinstallaties. Ik ging met een fotograaf voor Elsevier naar de Driehoek des Doods, het grensgebied tussen Oost-Duitsland, Polen en Tsjechië. Door de luchtvervuiling gingen alle bomen daar dood. Ik sprak een Poolse arts die bij een milieubeweging zat en vroeg hem hoe hij tegen dioxine aankeek. De man begon te lachen en zei dat dat een luxe probleem was. “Wij hebben nog echte vervuiling: zwaveldioxide.”

En toen realiseerde ik me dat als je ergens een groot probleem oplost, daar een minder groot probleem voor in de plaats komt. Ik heb dat gedoopt tot de Wet van Behoud van Milieu-ellende. Bij ons was het probleem van de zwaveldioxide toen vrijwel opgelost en daarom waren we met dioxine bezig. Nu we dat hebben opgelost, komen PFAS en glyfosaat op.”

Een lezer uit de omgeving heeft wat info, en wat kritiek

Beste redactie,

Trouw lezer, alle lof etc, etc. Geen premiumlid (schande inderdaad. Zal erover nadenken) en zelfs geen reaguurder want zonde van mijn tijd en ik ben niet zo van le plaisir de se voir imprimé.

Ter zake.

De kans dat de moord op de 73-jarige mijnheer afgelopen woensdag in Arnhem werd gepleegd door vijf Marokkanen, is nihil. Donderdag werd al bekend dat twee verdachten komen uit Rozendaal bij Arnhem. Dit villadorp is also known als het Aerdenhout van het Oosten. (Zie OZB-waardes, Streetview. Fijn wonen!) Dat lezende wist ik genoeg: daar wonen misschien drie allochtonen, in dat geval hooggekwalificeerde expats.

En zie: insiders weten inmiddels dat ten minste twee van de vijf verdachten roomblank zijn en dat ze werden geboren in een ‘warm nestje’. Ik ken namen maar noem ze niet want sowieso ongepast en bovendien kent iedereen elkaar in deze contreien en in dit ‘keurige’ milieu.

In elk geval blijkt nu dus, tot verrassing van velen: Het Waren Geen Mocro’s (dit keer, I know), Maar Autochtone, Vreselijk Ontspoorde Blanke Kutventjes. En dan ook nog eens geeneens tokkies.