Recensies over uw favoriete webstek nu het nog kan

H. de Jonge schreef: "Ik sta al jaren op GeenStijl en kan het iedereen aanraden. Niets zo fijn als 's ochtends uit mijn bed te stappen, mijn laptop open te klappen en mijn eigen hoofd te zien. Bedankt voor uw stem! Vijf sterren!"

M. Gelauff schreef: "Driemaal daags GeenStijl checken is een essentieel medicijn tegen het virus van de mainstream media. En Mosterd is een keer in Afrika geweest, dus die divibokaal is meer dan verdiend. Vijf sterren." 

R. Jetten schreef: "Ik kom dagelijks op GeenStijl en waardeer het dat de website is gemaakt van gerecycled internet. Wel zo goed voor het digitale milieu! Vier sterren." 

F. van Jole schreef: "Dat roze blog vormt al jaren de vaste kern van mijn actualiteitendieet. Het heeft mijn wereldbeeld echt verbreed en ik kan wel stellen dat ik een beter mens ben geworden door ze dagelijks te lezen. Een aanrader voor iedereen die met zichzelf in de knoop zit. Vijf sterren!"

D. Kroes schreef: "GeenStijl ontdekken is jezelf ontdekken. Het was voor mij echt een spirituele geboorte die me naar een hoger niveau heeft getild. Was ik maar eerder lid geworden. Één ster."

T. Baudet schreef: "Wat een vreselijke kartelstutters. Die roze rakkers zijn weerloos gezwicht voor het grote geld van Soros en het WEF om het Great Reset-narratief te pushen. Wake up people! Vijf sterren!" 

M. Rutte schreef: "Het is fijn om te weten dat altijd iemand me in de gaten houdt. Zonder GeenStijl zou ik me nog eenzamer voelen dan ik me al doe. Drie sterren."

V. Poetin schreef: "Lekker bezig kameraden. Ga zo door! Vijf hamers en een sikkel!" 

Dopinder schreef: "Krijg ik nog betaald voor die recensies of hoe zit dat? GeenSter!" 

U leest het: iedereen is lyrisch over GeenStijl nu het nog kan.

Wij hadden dit pareltje van de Ombudsman dit weekend even gemist omdat we te druk waren met onze eigen witte schuld

Stel. Je hebt een poppenhuis. En in dat poppenhuis, zit een deurtje. En dat deurtje, dat staat op een kier. En die kier, daar zit een heel erg klein gaatje in. En dat gaatje, daar zit dan een minuscuul rondje in. Als je door dat rondje naar buiten probeert te kijken, dan heb je ongeveer een idee van het referentiekader waardoor de cultuurredactie van NRC Handelsblad naar de wereld kijkt. In dat referentiekader is het aller aller aller aller aller allerergste wat er kan gebeuren, dat de Volkskrant eerder een recensie heeft van de veelbesproken vertaling van Amanda Gormans gedicht The Hill We Climb dan NRC Handelsblad. 

Logisch dus dat er paniek was op de redactie, toen zulks gebeurde. En logisch ook, dat redacteur Toef Jaeger in die paniek Quinsy Gario vroeg of hij misschien een paar stijl-, denk- en schrijffouten achter elkaar kon zetten, dondert niet wat eigenlijk, we moeten nu iets hebben, alsjeblieft, dit heeft echt niks met je kleur te maken, echt niet, wij zijn hier heus geen racisten die denken dat alleen zwarte mensen poëzie van andere zwarte mensen mogen recenseren, maar we vinden het wel fijn als we een zwarte recensent hebben want dan kunnen we tenminste impliceren dat iedereen die over die stijl-, denk en schrijffouten struikelt een racist is, alsjeblieft Quinsy, stuur gewoon je 'Draft', het moet echt nu, sneller alsjeblieft, de Volkskrant van gisteren ligt alweer bij de visboer, Quinsy, Quinsy, red ons, red ons, Quinsy, Quinsy, ALSJEBLIEFT.

En nog logischer eigenlijk dat Quinsy Gario zich vervolgens een beetje genept voelde toen sinaasappelsapdief Marcel van Roosmalen zich een dag later in hetzelfde NRC Handelsblad vijf ballen uit zijn vlekkerige broek lachte. Zo ga je niet met mensen om, zelfs niet als die mensen politici zijn die door hun eigen partij op dubieuze gronden buiten zijn gezet wegens 'onveilig' gedrag. Dit hoef je niet te pikken, Quinsy. Eis herstelbetalingen.