Luister maar

Weinig muzikale grootheden deze week en dat is mazzel voor John Smith die de hoogste trede van het podium krijgt, al is het alleen maar omdat-ie klinkt als de heerlijke Israel Nash. Want John Smith is niet alleen een ontdekkingsreiziger, acteur, boef, astronoom, botanicus, tandarts, socioloog, wiskundige, dichter, klokkenmaker, schrijver, schilder, filmmaker, comedian, bankier, moordenaar, rechter, politicus, religieus figuur, sportbestuurder, rugbyspeler, worstelaar, indiaan, flying ace en nog veel meer dingen, maar ook een gezellig folkzangertje uit Engeland. Meer nieuwe muziek deze week allemaal in de categorie Kacey Musgraves, Mad Caddies, Justin Timberlake (favoriete zanger Spartacus) en de Vodafone-zangers van The Dandy Warhols. Gaap! Wel een boel metal te ontdekken. Doei.

U luistert weer

J Mascis, die eigenlijk Joseph Donald Mascis Jr. heet, kent u als zanger/gitarist van het geweldige Dinosaur Jr., dat met fenomenale albums als You're Living All Over Me en Green Mind een speler van formaat was in het alternatieve landschap van de late jaren 80 en de begin jaren 90. Ook de laatste platen van Dinosaur Jr. (met Give a Glimpse of What Yer Not als hoogtepunt) waren echt uitstekend. Enfin, J Mascis doet ook solodingen, omdat ze elkaar in Dinosaur Jr. (af en toe) wel kunnen schieten, en in dat kader is er nu What Do We Do Now. Eerlijk toegegeven, het kabbelt en is er echt eentje voor de fans van de beste man, en wie het nog helemaal moet ontdekken jagen we met liefde terug naar vroeger tijden. Voor liefhebbers is het natuurlijk wel uitstekende, fijne en herkenbare muziek, zeker voor op de vrijdagmiddag. Meer bier & bitterballen na de klik, met wat prima punk en een lading vage metal.

Uit je speakers mag het gelukkig nog wel harder dan 100 km/h

Neem het fantastische debuut van Fontaines D.C., zo leuk en hip allemaal dat ze zelfs bij de grachtengordelcourant dachten: och onze lezers doen weliswaar alleen aan Brahms maar laten we maar eens een kijkje nemen. En dan het duistere en onheilspellende gebrul van The Murder Capital, met een Jim Morrisonesque urgentie om er maar eens een vies recensieproof-zinnetje uit te gooien, luister maar eens naar het begin van het nummer Feeling Fades. Een stuk vrolijker maar tekstueel ook wel verdrietig het album Morbid Stuff van PUP, neem het vrolijke meezingrefreintje in 'Free at Last': "Just 'cause you're sad again, it doesn't make you special at all!" Wereldberoemder, de legendarische skateparkpunk van Lagwagon, al is het alleen maar omdat je die band kent vanwege het nummer dat je begeleidde terwijl je op jacht was naar de secret tape. Enfin, iedereen heeft het nog steeds over de iconische plaat Trashed uit 1994 maar deze, Railer, is écht een extreem tof album. Luistertips: openingstrack Stealing Light alsook The Suffering. Blink-182 nieuwe stijl hebben we iedereen al een keertje op losgelaten (best wel geinig, tbh, maar zonder die compleet wappie geworden ET-jager Tom DeLonge nooit meer zoals vroeger) en dan hebben we ook nog een nieuwe (Hello Exile) van The Menzingers die, ome Mosterd weet het nog goed, in 2013 de Charlie op Lowlands compleet afbraken. Het is tegenwoordig allemaal wat minder rauw en ruw dan vroeger, laten we dat maar 'progressie' noemen. Luister maar eens naar Anna - het is hartstikke goed maar live luisteren is twintig keer beter, wat overigens voor vrijwel alle bands in dit lijstje geldt.