Lalala weekend

U kent Rise Against van vroeger, vooral Revolutions Per Minute was gewoon een plaatje om andere mensen te tackelen met dit soort riffjes en natuurlijk die bekende uit Tony Hawk. Vervolgens werd het allemaal popi-politieker met geneuzel over jongeren, boodschappen, generaties, Black Lives Matter en allerhande sociaaleconomische en politieke ellende. Aangezien wij hier in Nederland geen bout van Amerika snappen kwam die met politiek correcte crack gevulde boodschappenkar op Lowlands niet uit de verf, toen die zangkabouter zelfs op z'n opstapje op het podium totaal verzoop in het immense decor en de zaal zoiets had van: geef mij maar een tak en een glas sangria en dan ga ik wel naar Kees van Hondt. Enfin, u moet het allemaal zelf uitzoeken hoor, die boodschappen en die verwijzingen naar allerlei belangrijke kwesties. Maar u kunt het ook gewoon door uw koptelefoon knallen als u door het grootstedelijke verkeer slalomt, een paar hinderkinderen aan de kant moet beuken of op het snowboard staat, want het klinkt best aardig. Na de klik meer nieuwe muziek van deze week, met een vleugje metal en vooral veel vage zooi.

Plus alsook een zeer exclusieve inkijk in de Bootleg Rij van Mosterd

De Grootste Aller Tijden is 80. Dat oeverloze gezever over hoe belangrijk de man is geweest voor de muziek laten we lekker over aan de vreselijke radiozenders van de NPO, alwaar de dj's een dagje heel hard mogen veinzen dat ze zelf mogen bepalen wat ze draaien, en godzijdank is er vanavond geen speciale uitzending van DWDD met Matthijs van Nieuwkerk die nog net niet als een Vandellia Cirrhosa in de lulbuis van de eeuwige Freek de Jonge kruipt. Nee, voor Dylanverering in Nederland moet je helemaal niet naar anderen luisteren, je moet het gewoon lekker bij jezelf zoeken. Die keer dat je voor het eerst Abandoned Love hoorde. De keer dat je moest janken bij Lay Down Your Weary Tune. Die keer dat je aan je mammie moest denken bij het horen van Mama, You Been On My Mind. De keer dat je veel te veel geld betaalde voor een optreden en meneer als een daywalker in een hoekje achter z'n piano zat te schuilen en je toen maar driehonderd bier dronk. De keer dat je een extra nacht in Missisippi bleef slapen omdat Dylan het bezong, of de ochtend dat je Lay Lady Lay op MP3 hoorde toen je scharrel de hotelkamer verliet. En bij alles wat je op de radio hoort kun je je afvragen: wat is de Dylan in dit lied? Omdat ondergetekende ook maar een jonge god in het lichaam van een opa is, of andersom, hieronder een sneak peak in het bescheiden rijtje Bootlegs. En ja, er komt dit jaar een nieuwe! Na de klik, in volstrekt willekeurige volgorde, 80 keer geluk.

Blues, rock, METAL

Tussen het afgrijselijke geweld van het Songfestival door (alleen van het supervage Oekraïne kregen we een heel harde Bravo-vibe, hier LIVEBLOG) raakt ook nog wat muziek voor normale mensen met oren de schappen. Vorige week werden we verwend met de nieuwe bluesrammer van The Black Keys en deze week is het voornamelijk troep. Wie wél heel cool is, is Robert Finley, een in soul gespecialiseerde bluesgod uit de Deep South, met  zijn autobiografische reis als Sharecropper's Son in Louisiana. Geproduceerd door Dan Auerbach van The Black Keys: die zit niet in stil. Van Robert Finley weten we ook zeker dat hij NIET naar het Songfestival heeft gekeken. Hij is namelijk zo blind als een deur. Andere nieuwe albums afgelopen week: Monster Magnet, John Hiatt, wat vage metal en vooral veel ondefinieerbare troep. Fijn weekend nog.

We hebben 'm zelf ook

Het is een zonnige dag voor muziekliefhebbers. Na die pretentieuze Turn Blue-troep van The Black Keys, een plaat die zogenaamd beter werd naarmate je 'm vaker luisterde, en het als 'medium' te classificeren heppiedepeppie Let's Rock knappen de knakkers uit Akron, Ohio nu een zweverige plaat met broeierige Deltablues naar je speakers. Een aanrader is de door The Black Keys zelf aangemaakte Spotify-playlist Hill Country Blues, voor je levensgenot is het sowieso een aanrader wat vaker te luisteren naar broeierige Deltablues (Mississippi Fred McDowell, Mississippi Joe Callicott, Junior Kimbrough, R.L. Burnside, Son House, Howlin' Wolf, Sonny Boy Williamson II) en een aanrader is ook de nieuwe van The Black Keys, Delta Kream, we hebben 'm sinds de eerste single Crawling Kingsnake (groot geworden door John Lee Hooker) zelf ook, en dan komt onze meest favoriete rapper van het moment - J. Cole - ook nog eens met zijn langverwachte zesde album! Nog meer gloednieuwe muziek na de klik - weinig metal dit keer, helaas.

Thank god it's friday

Kijk nou, een nieuwe van Rivers Cuomo en z'n makkers. De eerste tonen van de nieuwe van Weezer kregen we al in 2019 en die latere knipoog naar Van Halen (†) zou gepaard gaan met een tournee met Green Day en Fall Out Boy (nu in 2022, in Groningen). Dat wordt keihard Punica drinken! Tussendoor kwam het vreselijke album OK Human tot ons - volgens de 'critici' prima te pruimen, maar die strijkers en dat hele orkest mogen ze vierkant door de plee spoelen. En nu is er dus de plaat Van Weezer en die is dus wél leuk! Laat u niks wijsmaken door 'recensenten' die de muziek proberen te ontleden tot in de haarvaten van de 'metal', dit is natuurlijk geen metal, dit is goed te pruimen muzak voor weinig avontuurlijke mensen met een midlifecrisis en die mensen hebben ook een welverdiend verzetje nodig. Ook komt deze vrijdag uit: de nieuwe van de verschrikkelijke Van Morrison, een mooi robbertje hiphop, een 'Black Malawian self-described queer/trans/boy king' (*) en een boel punk, met het Conor Oberst-achtige Iceage (hieronder) als onze favo. Fijn weekend.

La la la, oi oi oi, bier bier bier

Dropkick Murphys, de Amerikaans-Ierse Celtic Feest-Festivalpit-Punkers over wie we altijd enorm onnuchtere discussies voeren wie nou precies een na-aapsel is van wie: Dropkick Murphys van Flogging Molly of Flogging Molly van Dropkick Murphys, en dan zingen we Ierse strijdliederen en slopen we de hele kroeg u kent het wel. Wij zien Dropkick Murphys natuurlijk als de OG's, ook vanwege de net wat hardere hardcorepunk, en nu tijdens het 25-jarige bestaan van de band is daar de nieuwe plaat Turn Up That Dial. Het is allemaal weer lekker origineel ouderwets oi oi oi-meeblèren geblazen. Koop de lp vooral niet hier, want op de bank naast Samantha is er toch geen snars aan - wacht gewoon lekker op een of ander festival met modder, bier en veel plas. Nog heel veel meer nieuwe muziek die vandaag is verschenen na de klik: metal van Gojira, een boel gitaarpop, natte-boterhammen-strohoedjes-muziek, een zeer matig gelukt elektroscheten-uitstapje van Royal Blood (terwijl die eerste twee albums nog zo lekker rauw waren) en een vleugje Nederlandstalig.

Als-ie maar geen voetballer wordt

U komt hier voor de dood van Boudewijn de Groot (76), nou, die is niet dood. Boudewijn de Groot is écht gestopt met optreden. Maar, het is vrijdag, en dus kunnen we de wereld heus wel verblijden met wat robbertjes deun van de grootste muzikant der Nederlanden van de afgelopen honderd jaar, ex aequo met Gordon. Het lied 'Meisje van Zestien' niet want die staat al op repeat bij de NOS en ook niet Avond want die is al 300x gecoverd door heel erg interessante Nederlanders uit de A-categorie, zoals Glennis Grace, Diggy Dex, Chantal Jansen, ene Leona of zo, en die Jaap. Nu hoeft Boudewijn nooit meer zijn jas aan te trekken en te hopen dat het podiumlicht het doet!

Bestaan die Overzeas-broeken eigenlijk nog

Het is zover: moleculair bioloog Dexter Holland, die eigenlijk Bryan Keith Holland heet, heeft samen met zijn makkers van The Offspring tussen het oplossen van de wereldwijde pandemie door (het ergste ligt achter ons) een nieuwe plaat op het overgebleven deel van de mensheid gestort. De eerste plaat in bijna TIEN JAAR. U kunt 'm hier kopen, maar u kunt het ook gewoon niet doen, want wat The Offspring de laatste jaren allemaal fabriceert is allesbehalve prettig naar te luisteren. Alsof je een muis over een kaasschaaf raspt, terwijl er op de achtergrond iemand op een ska-manier op een schelle gitaar zonder bovenste snaar staat te hengsten. Desalniettemin is het nieuwe plaatje van The Offspring best aardig, al zal het nooit meer worden zoals vroeger, toen we na het schoolfeest voor bruggo's keihard in onze mond getongd werden in het fietsenhok. YEAH!

Allemaal enorme kudtmuziek

Het hele land gaat naar de knoppen en dus heeft de Tweede Kamer even de tijd genomen een larmoyante Spotify-lijst door uw digibus te douwen. U lacht maar DIT is dus een afspiegeling van het volk: Anouk, Jantje Smit, Chef'Special, Marco Borsato, Racoon. Eenheidsworst, gemaakt door fantasieloze Top 40-troep, deugdelijke rommel uit de Top 2000, een emmer tranen en een brok algehele malaise in een vleesmolen (staat op de fractiekamer van de Dierenpartij) te douwen. Om te beginnen: iedereen met een moralistische of ideologische zeikboodschap in de titel van het nummer is AF. Zoals Ruben Brekelmans van de vvd met Don't Stop Believin', Sylvana Simons met Underdog en die gozer van Volt met Walking On a Dream. Iedereen met een nummer van Coldplay, dat kattengejank van dat wijf dat in zijn ballen is getrapt en de meest overschatte muziek van de voorbije honderd jaar, is ook AF. De Groot, Van Ginneken, Woppie: wegwezen. Alle mensen bij Forum die géén nummer van Brahms, Beethoven, Strauss, Schumann of Debussy heeft gekozen zijn AF. Dat zijn ze dus allemaal. Vooral hard lachen om ene 'Frederik Jansen' die de marsmuziek van Wagner heeft ingeruild voor Leef van André Hazes. Ook lachen om Thierry Baudet met zijn keuze voor The Beatles, de beste band ooit volgens kinderen van tien. Iedereen die op een blokje-kaas-plakje-worst-feestje wil meemuilen in de Caballero-walm van de betweterige oom Jos begint gratuit over Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band en die plaat is ronduit afgrijselijk. Enfin, Thierry zal na een paar flesjes chardonnay wel weer een diepere betekenis aan Free As a Bird kunnen geven, zoals de dood van Lennon in combinatie met uitgestorven dinosauriërs, een neger met wie je zus niet thuis mag komen, een paar antisemitische appjes, een Forumcoin en nog veel meer interessante dingen.

Hanneke van der Werf van D66 is ook af, want zij heeft een nummer van een zwarte artiest (Kendrick) en dat is culturele toe-eigening. Pak melk Hanneke is niet alleen AF maar ook gecanceld. Hanneke van der Werf, racist. Voorts staat 15 miljoen mensen van Weggooier & Fluitpens weer op de kaart (bedankt Wiersma), worden we helemaal emotioneel van die PVV-lijst met hallucinante zooi (video onder, WTF De Roon) en het favoriete nummer van Sidney Smeets (Kleine Jongen) staat er helaas niet meer op. Sidney Smeets, jammer dan, we DM'en. Totale winnaar van het smakenfestival is een of andere onbekende gast van het CDA die kiest voor Het Urker Mannenkoor 'Hallelujah' - Psalm 23: De Heer is mijn Herder en dat maakt, samen met de keuze van een SGP'er, twéé vermeldingen voor Het Urker Mannenkoor. Goddamn. Robbertje muziek die ook te pruimen is na de klik, het is immers vrijdag, en als we dan tóch moesten kiezen gingen we bij de SP. Hele lijst op Spotify hiero.

MUZIKAAL INTERMEZZO

Shooting the vaccine
Bill Gates is in my bloodstream
It's mind control
The earth is flat and cold
It's never warming up
The Arctic's turned to slush
The second coming's late
And there's aliens in the deep state

Geweldig muzikaal intermezzo in tijden van corona, lockdown, avondklok, rellen, ellende en voorlichters van D66 die de telefoon niet opnemen. De 400-jarige Mick Jagger van The Rolling Stones - na Exile on Main St. in 1972 werd het allemaal wat minder - samen met Dave Grohl van de Foo Fighters, de band waarvan we de laatste plaat vakkundig door de plee hebben gespoeld. Maar dit nummertje op standje 10 door de speakers blazen is verdomme LEKKER. Prima riffje, Jagger beukt een Gibson SG doormidden en zingt alsof hij (inderdaad) bijna dood is en dat Grohl kan drummen als een dier wisten we al. Niet zo'n coole collab als Shake Your Blood met Lemmy van die gruwelijke Probot-plaat, maar wel: lekkerrrrr.