De ware aard van Gökman Tanis werd zichtbaar in de rechtbank. Nadat Eline tegen hem vertelde wat hij haar had aangedaan, zei hij dat hij het jammer vond ze de moordaanslag als een wonder overleefde.

Ook andere nabestaanden, slachtoffers, magistraten en publiek werden door hem gekwetst. Hij spuugde op zijn eigen advocaat en de rechtbank. Daarover werd verslag gedaan en alle volkswoede, rancune en schuld werd netjes geconcentreerd op 1 punt, want er zat maar 1 verdachte.

Was het leven maar zo simpel en overzichtelijk. Je zou in alle tumult bijna vergeten wie er allemaal nog meer bloed aan hun handen hebben. Gökman heeft deze aanslag 100% zelf gedaan, maar anderen zorgden voor zijn motivatie, het vuurwapen en gelegenheid. Het laatste wat ik wil is dat zij de dans ontspringen, want dat is de eerste stap op weg naar herhaling.

Hoe komt een zwakbegaafd iemand eigenlijk op het idee de democratie af te wijzen, aan het werk te gaan als onbetaalde sharia-politieagent en vrouwen of niet-moslims zo ontzettend minderwaardig te vinden? Dat zijn geen denkbeelden die hij zelfstandig kan ontwikkelen. Rob Jetten ontkende namens D66 die bijdrage, hopelijk doen de rechters dat niet.