Vandaag uitgebracht - nondeju wat een magische plaat

Neem een van die aalgladde palingboeren die zichzelf tegenwoordig in het broekje van de vrouwen zingt, Shawn Mendes ofzo, of zo'n andere contemporaine kneuzentroubadour met de allure van een gele vaatdoek, Niall Horan of hoe heten al die ex-wegwerpers van One Direction. Dat alles en dan precies wat zij niet zijn is Leonard Cohen, totale eindbaas, allround kampioen en de inmiddels niet meer levende legende die in 2016 stopte met het halen van zijn fabuleuze stem over de rasp - het zwaarmoedige You Want It Darker ging door merg en been en was zijn afscheidsplaat. MAAR! Nu is er het finale afscheid, postuum: Thanks for the Dance. Als je deze lp als negentienjarig pikkie op je lullige AKAI-studentenplatenspeler keilt als de verliefd kijkende Jeanette verlegen meestiefelt naar je 12m2 kunnen de gordijnen dicht en heb je verkering voor het leven. Waar zijn Brahms, Beethoven, Strauss, Schumann, Debussy, etc.? Nou, dat is allemaal enorme kudtmuziek.