Daar gaan we weer

De Tweede Kamer kan maar beter nog even genieten van een relatief makkelijke begrotingsbabbel, want als het aan de Verenigde Naties ligt wordt het financiële plaatje in de toekomst een stuk ingewikkelder. De organisatie voegt zich in #TeamHerstelbetalingen en vindt dat landen moeten dokken voor hun slavernijverleden. Ook de VN trapt in de val van de intergenerationele schuld, waarbij mensen die nooit slaven hebben gehouden een schadevergoeding moeten betalen aan mensen die nooit slaaf zijn geweest. VN-opperhoofd António Guterres erkent dat dit vrijwel onmogelijk is. "The assessment of the economic damage can be extremely difficult owing to the length of time passed and the difficulty of identifying the perpetrators and victims." Maar dat weerhoudt hem er niet van om er toch toe op te roepen. "The difficulty in making a legal claim to compensation cannot be the basis for nullifying the existence of underlying legal obligations." Kort samengevat: we weten niet aan wie of hoeveel we moeten betalen, maar betalen zullen we. U kunt binnenkort de energierekening niet meer voldoen, maar laten we vooral miljoenen danwel miljarden euro's vrijmaken omdat een paar hooggeplaatste rijke politici zich schuldig voelen over het feit dat ze hooggeplaatste rijke politici zijn en dat nu willen afkopen met uw belastingeuro's. Het toe-eigenen van historische trauma's voor eigen gewin gaat nog eens heel groot worden. Laat de nabestaanden van de heksenvervolgingen het maar niet horen.

okay maar waar dan wel?

De Surinaamse president Chan Santokhi verwacht meer dan excuses en 200 miljoen euro van koning Willem-Alexander, die in Suriname verwekt is. Santokhi is in Brussel voor gedoe en ontmoet Rutte vandaag. Over de zondelast van Nederland zegt Santokhi: "Het gaat om een helingsproces en een stukje herstelbetalingen. We hebben bijvoorbeeld versterking nodig om onze historie goed te onderzoeken. Ik denk dat het een traject is dat niet zal eindigen bij de 200 miljoen. Slavernijverleden is maar een onderdeel. Straks komt ook nog het koloniale verleden, we hebben de inheemse bevolking en de nazaten van contractarbeiders. We gaan het holistisch benaderen." Ah, ja. Holistisch.

Ze gaan voor goud!

Dat zijn de binnenkomers voor toekomstig staatshoofd Amalia: ze dacht dat haar introductietour op het Caribische deel van de natie zou bestaan uit dansjes, boottochtjes en Dua Lipa-playbacken, maar krijgt plots een enorme rekening gepresenteerd. Activist Helena Croes wil geen excuses, maar eist een slordige 66 miljard dollar van de Koninklijke Familie. Croes en haar clubje zijn afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners van het eiland en zijn van mening dat al het goud dat tot 1916 is gewonnen op Aruba eigenlijk is gestolen en daar wil ze nu op cashen. Het rekensommetje is simpel: 1.180 ton goud keer 56.000 dollar per kilo (goudkoers op het moment van haar berekening) is 66 miljard en een beetje. Maar Croes is de beroerdste niet en rond dat naar beneden af tot 66 miljard dollar, ruim 21 keer Aruba's BBP. Wees niet bang, u hoeft niet te dokken: Croes houdt niet het Nederlandse volk verantwoordelijk, maar wel de kroon en de andere tot blauw bloed gemaakten. Of Bea, Willem of Amalia even de pinpas willen trekken. Mag ook met een cheque. En als ze dan toch bezig zijn: tik ook 5.000 euro plus een ziektekostenverzekering af voor elke burger die tot de stam hoort. Die 66 miljard dollar is tenslotte zo op. Voor gedetailleerde transactiegegevens kan Amalia aankloppen bij staatssecretaris Van Huffelen die als een koninklijke tassendrager de eisen in ontvangst nam. Iedereen gratis geld! Dat intergenerationeel slachtofferschap gaat nog eens heel groot worden.

Hou toch op met die onzin

Wij kunnen ventileren wat we van herstelbetalingen voor slavernij-afstammelingen vinden, maar gezien we boze witte kolonisten zijn telt onze mening niet als deze afwijkt van de activisten. De strijders voor een gelijke en inclusieve wereld grijpen ironisch genoeg net zo makkelijk terug op uitsluiting als de racisten die ze bestrijden. Dus fijn dat vandaag in de T. enkele 'Nederlanders van kleur' het woord nemen, die de Black Privilege hebben om wel serieus genomen te worden op dit onderwerp. Eerst komt Caïssa aan het woord. "Ik vind het onethisch om over de rug van onze voorouders – ook onder die van mij waren slaven – geld te eisen. Ik heb zelf toch geen negatieve gevolgen ondervonden van de slavernij?" Goed punt, wil iemand daar nog iets aan toevoegen? "Zoals Sylvana Simons het aanpakt, dat geschreeuw, dat werkt averechts. Ik herken mijzelf daar niet in. Ik denk dan: jullie doen net alsof het hier Amerika is of Zuid-Afrika, terwijl er geen toleranter land is dan Nederland", concludeert Rafi. Dat is ook een valide argument, maar we hadden het over herstelbetalingen. Henk wat vind jij? "Wie mag zich in 2022 nog een nazaat noemen en wie gaat dat bepalen? De eis van individuele herstelbetalingen lijkt mij volkomen onuitvoerbaar." Uitstekend verwoord allemaal, we hadden het niet beter kunnen zeggen.

Nou, koopje voor al die rijkdom toch?

Het is niet dat je dit niet aan zag komen hè: nauwelijks staat onze tot premier gemaakte Mark met uitgestoken hand op de wankele loopplank van de zwarte bladzijdes uit Onze Geschiedenis, klaar om zijn excuses te maken, of de overzijde drukt er een pardoes een kassabonnetje in. Het Landelijk Platform Geef Geld Slavernijverleden heeft gewikt en gewogen op de weegschaal van menselijk leed, de historische context wortel getrokken en de postmoderne erfzonde exponentieel er bij opgeteld en zegt nu: VEERTIGDUIZEND EURO. Per nazaat. Belastingvrij. "Als voorschot ter vereffening van de effecten van de stereotype racistische waandenkbeelden over de Afrikaanse mens die duurzame voorspoedontwikkeling voor eeuwen hebben beheerst en structurele marginalisering in de hand hebben gewerkt." Het enige voorschot dat wij hier nog durven nemen: als je het ook maar wáágt om zelfs maar een schamper geluidje te maken, dan ga je 't schip in. Of mag die uitdrukking ook niet meer, nu we de geschiedenis aan het herschrijven zijn volgens de voorwaarden van de verliezers?

Lalala, geld!

De kabinetsexcuses zijn nog niet officieel aangekondigd, laat staan uitgesproken, of het Rupsje Nooitgenoeg van de moderne slachtoffercultuur kruipt alweer verder op zoek naar meer. De activisten die vrijwillig rondlopen in de boeien van het verleden zullen niet tevreden zijn voordat hun bankrekening is gevuld met de prijs van het linkse schuldgevoel. Het vrijmaken van 200 miljoen euro voor aan slavernij gerelateerde subsidieprojectjes en 27 miljoen voor een slavernijmuseum was volgens de beroepsslachtoffers slechts een eerste stap richting een grotere bak geld. Op de dag dat de excuusaankondiging lekte, viel het woord herstelbetalingen al en die roep wordt gretig versterkt door de zelfkastijders van de gevestigde media die naarstig op zoek zijn naar een verlichting van de erfzonde waaronder ze dagelijks gebukt gaan. Dat de betaling van deze zelfopgelegde schuld uit de publieke schatkist komt, deert ze uiteraard weinig. Zij denken nog steeds dat er een bedrag gevonden kan worden waarmee alle partijen tevreden zijn, terwijl de realisten al lang inzien dat het nooit genoeg gaat zijn. Deze actievoerders zitten zo diep in hun slachtofferrol dat ze alle tegenvallers in het leven aan de slavernij trachten toe te schrijven en geen cheque is groot genoeg om ze uit die ketenen te bevrijden.