Het woeste wilde leven van een broodschrijver: op toernee door het droevige vaderland
Tevens StamCafé
door Arthur van Amerongen
Donderdag 13 juni 4.30 (ante meridiem, that is). Nog voor het hanengekukel opgestaan voor de vroege vlucht van Faro naar Lampegat. De komende week op hoernee met Rob Hoogland vanwege Het Grote Foute Jongens boek deel 3. Vandaag zitten we in de potkast van Wierd Duk, die ik recentelijk voor GeenStijl interviewde. Welkom in de vriendenrepubliek Nederland!
Ik ben een echte huismus geworden. Het liefst blijf ik thuis bij moeder de vrouw, Matcha en Tita. Tita is flink aan het kwakkelen. Ze is stokdoof, heeft artrose en vooral ‘s nachts wordt ze erg onrustig en begint ze vreselijk te hijgen. Soms moeten we op een nacht wel zes keer met haar naar buiten, de tuin in. Ze is gelukkig dol op zwemmen, en een paar keer per dag gaat ze een paar banen trekken in de Atlantische Oceaan.
Stiekem ben ik aan het rouwproces begonnen, want ik weet dat ik op een dag dierenarts Mario moet bellen om er een einde aan te maken. Raya en Jamba hielp hij ook al naar de hondenhemel en die liggen nu braaf in de tuin te wachten op hun zus. Het liefst eindig ook ik in een kuil in de tuin, naast mijn honden. Toch eens uitzoeken wat voor mogelijkheden de Portugese ambtenarij biedt maar wellicht kan ik ze beter niet op de hoogte brengen van mijn funeraire wensen.
BREEK. Losers Oostvaardersplassen krijgen eten
Soft Staatsbosbeheer zwicht voor zeikwijven
Sjongejonge jonge. De bleekneusdiertjes in de Oostvaardersplassen krijgen tóch te eten. Staatsbosbeheer gaat alsnog bijvoeren. Ondanks een prima verhaal op de website over dat bijvoeren een slecht plan is waardoor er nog meer loser-beesten bijkomen (die dan ook weer afgeknald moeten worden) zwicht SBB voor Jan Roos, Ridder Dion en Brittjje, die met hooibalen liepen te dreigen. Nou, eet smakelijk allemaal dan maar. Later meer, zielige dieren.
