Een inzending die mag zijn wie hijzij wil zijn, derhalve non-binair doorgeplaatst *jazz hands*

Er galmt een gil door de ruimte. Het is sowieso één en al gegil en gekwetter hier, in deze holle kleedruimte van het Zwemparadijs, maar deze gil is anders. Ik kijk in de richting van het geluid en zie een meisje wijzen op het geslachtsdeel van de jongen, die zich naast haar aan het omkleden is. ‘Jongens mogen hier niet komen!’ Hé, dat is inderdaad vreemd, die jongen lijkt een verkeerde afslag te hebben genomen. Mijn dochter ziet het nu ook en kijkt me vragend aan. De verstrooide aandacht van moeders en dochters balt zich nu samen in het tafereel, daar op het bankje aan de overkant. De jongen bloost zijn badpak snel aan. Badpak?

De badjuf ziet het ook gebeuren en grijpt kordaat haar autoriteit. Gelukkig maar, hoef ik die arme jongen niet vriendelijk te verzoeken de volgende deur te pakken. De badjuf stapt naar het centrum van de ruimte. Op zachte maar resolute toon zegt ze: ‘jongens, mag ik jullie vragen niet te discrimineren? Dat is niet alleen tegen de reglementen van het Zwemparadijs, maar ook tegen de wet en dus strafbaar.’ ‘Maar jongens mogen hier niet komen!’, werpt het meisje nogmaals moedig tegen. De badjuf vervolgt: ‘Het is geen jongen, het is een meisje. Hè Janine?’ De jongen in badpak knikt nauwelijks zichtbaar. De badjuf loopt voldaan terug naar de plek waar ze vandaan kwam, haar gehoor in verbijstering achterlatend.

In de laatste stafvergadering van het Zwemparadijs was deze casus goed voorbereid. Met de nieuwe Transgenderwet, die medio juni a.s. door de tweede kamer geloodst zal gaan worden, is iedereen namelijk vrij om -zonder tussenkomst van psycholoog of rechter- ‘de vermelding van het geslacht in de geboorteakte te wijzigen.’ Omdat het binnenkort dus niet meer dan een formaliteit zal zijn van geslacht te veranderen, vond de directie van het zwembad het de hoogste tijd hier eens zorgvuldig bij stil te staan. ‘Objectieve, uiterlijke kenmerken zijn niet bepalend voor de geslachtsaanduiding, maar het subjectieve, innerlijke gevoel,’ legde de voorzitter gewichtig uit. ‘Als een jongen zich meisje voélt en hij dat heeft laten aanpassen in zijn geboorteakte, ís hij dus een meisje en mag hij naar de meisjeskleedkamer.’ ‘Maar dit gaat toch problemen geven?’ werd vanuit een scherp oplettende badmeester nog tegengeworpen, maar de voorzitter was resoluut: ‘het staat binnenkort in de wet en we bestaan bij gratie van de subsidies van de wetgever. We willen dus geen gelazer. En jullie gaan op cursus om te leren wat een jongen en wat een meisje is.’