Stars, stripes en verchroomde fallusvormige voorwerpen die de Japanners weg blokblurren in filmpjes. Niet heel verwonderlijk natuurlijk, want met vooral Enola Gay en Necessary Evil hebben ze een wat moeizame relatie.  Enfin, gewoon even zin in wat *greatest generation-*polygoonstemglorie, check dan hierboven even. Want hemel, massaproduceren konden die Yanks in oorlogstijd als klokwerk. Ook mooi hoe er toen frases voorbij kwamen die je tegenwoordig voor een circulair vuurpeloton zouden doen belanden: "The wing is of awesome weight and dimension, yet a girl can lift it, with about the same effort she would need to adjust the flower in her hair," terwijl je een vlijtige dame een kraan ziet bedienen. Tegenwoordig leven er nog maar twee B-29's: Doc en FIFI, allebei door bekommerende burgers tot hun oude glorie gerestaureerd (onderstaand). Er sleutelde zelfs een oorspronkelijke Rosie the Riveter mee aan de neussectie. Nee, zo worden ze niet meer gemaakt. De B-29 werd vervangen door de B-50 Superfortress, die op haar beurt werd opgevolgd door de laatste Amerikaanse long range propellor-bommenwerper, de B-36 Peacemaker met maar liefst zes motoren. Toen zeiden ze in 1955 ineens, "goh, is het al zo laat?", en kwam de B-52 Stratofortress met straalaandrijving om de hoek kijken. En die doet het nog steeds prima! Mooi man, peace through strength. MAAR HOE LANG NOG?!1!!?