Onze oma zei vroeger al: "Vertrouw nooit mensen die Bop Hoek heten."

Nu wilde het toeval dat wij in ons leven nog nooit iemand zijn getroffen met die naam, al is dat niet zo toevallig want wie heet er nou zo, maar de eerste keer is het meteen raak hoor. Bopper mag voor 235 euro (samen met zijn vriendinnetje Hilde Latour) in het oude koetshuis wonen, aan de rand van het Nijmeegse Goffertpark. Vrijstaand huis, historie, uitzicht over de weilanden, geen geld. Maar nu moet Bop eruit, want zo werkt dat met antikraak. Je betaalt geen fluit, maar mogelijk moet je er binnen afzienbare tijd uit. Toch stapt hij naar de rechter, want hij kreeg af en toe een controle ofzo en nu wil hij in het huis blijven wonen. Ja, dat wil iedereen wel. Maar zo werkt het dus niet, BOP. Je bent antikraker, niet de prins. Het grappige is dat je als antikraker nog minder rechten hebt dan als kraker - je tekent immers ergens voor, en die steeldieven van We Are Here jatten de boel maar een beetje aan elkaar. Je bent een bewaker zonder bevoegdheden, een oppasser zonder zaklamp, vulling in een kussensloop. Dus vort, Bop. Elders je knopen tellen, en niet jezelf iets toe-eigenen dat helemaal niet van jou is.