Britse plaatjes draaien in het Stamcafé
Omdat BoJo niet de enige artiest is op het perfide Albion
U weet, dit Stamcafé wisselt de ernst van de dag af met de luim van de lach, opgeluisterd door een plaatje muziek van deze of gene. Bovenstaand plaatje - een soort verzamelalbum - kwamen we tegen op het internet met daarbij de vraag: noem je vijf favorieten. Schuw niet om antwoord te geven. Bevat het de Beatles, de stiekeme bron van alle popmuzikale kwaad die ons tot in het heden plaagt, of toch de Stones, die de klanken van echt leed leenden ter verlichting en daarmee veel meer eeuwigheidswaarde hebben dan de ABBA van Albion - of moet de barman zijn eigen voorkeuren niet projecteren op uw platenkast? Misschien bent u meer van de synth-snobs of de Radio Veronica-rock, prefereert u het hogeschoolgeluid van Supertramp, de wijsneuzen van Blur (sowieso beste albumtitel), de pret van Madness of The Specials, de pijn van Joy Division, de weemoed van The Cure of de cynische romantiek van The Smiths? Grotesk met ELO of Pink Floyd, er is vast helemaal niemand die Fleetwood Mac niet kiest en wat pulkt u liever uit de vuige hoekjes: Prodigy, Oasis of toch gewoon The Sex Pistols? Gooi uw vijf kwartjes in de Wurlitzer en zing het maar.
Elkaar naampjes geven in het Stamcafé
Op rijm!
They gon' try to call you names, label you with things till you're ashamed You're a sexist, or a racist, white supremacist, or gay They'll attack your reputation, claim that you're the one to blame And try to make you hate yourself for ways that you behave They're just names, embrace them and they'll never cause you pain They're just words that another person thought up in they brain They're just names, they do not define you, that's insane And they'll just call you something different if you change Call me racist, I don't make no BLM donations I can stand with black folks without a branded corporation All this systemic prejudice, if you live in this nation You privileged, black or Caucasian Call me transphobic but I support you in your policies I just can't ignore the very basics of biology All I see is men and women tryna live in harmony Not a hundred genders that you wanna be Call me snowflake 'cause I'm offended, I ain't stone-faced Social justice warriors destroying us with woke ways Mad because they voted for the POTUS with the most hate Man, I miss the old days Call me loser, call me bigot, call me stupid, call me bitter Call me ugly, call me cracker, call me douche, or call me triggered You can call me what you want 'cause at the end of the day Man, they're just names
#WorldEmojiDay in het Stamcafé
Russische spionnen in het Stamcafé
Nee geen Poetinvriendjes, overlopers
Kent u Lex Fridman? Vast wel want u weet immers alles. Maar wie 'm niet kent: Lex Fridman is zo'n typische Amerikaanse alleskunner met een multi-etnische (joods-Russisch-Oekraïense) achtergrond, een talent voor ingewikkelde dingen zoals AI en piano's, en een opengeestige welbespraaktheid die je in Nederland eigenlijk helemaal nooit tegen komt. Dus hoewel hij eigenlijk computerdeskundoloog is, maakt ie ook podcasts, zodat we ook aan deze kant van het water af en toe nog eens wat zinnigs, interessants en leerzaams kunnen vernemen voorbij de statische ruis van de morsdode Nederlandse radio, tv of het net-niet-geneuzel in De Balie. Natuurlijk klikken er drie miljoen mensen op een babbel over overheid, aliens & roem met zijn bro Rogan en als je toch aan het bladeren bent, check Jonathan Haidt (die van dat geweldige boek tegen identiteitspolitiek) over hoe social media ons kapot maken, of de vertellingen van de altijd fijne Douglas Murray over zijn nieuwe bestseller War on the West. Maar wat we zelf vanavond op het grote scherm projecteren, is het fantastische historische gesprek met voormalig KGB-agent Jack Barsky die in nostalgische geuren en klassieke kleuren vertelt hoe hij voor Ze Russians een levend personage uit The Americans werd. De video is volgens één reviewer kennelijk wel beter dan het boek, maar nu aan de ene kant Poetin met zijn prednisonkop de verlepte kamerplant Biden aan de andere kant staat uit te dagen via een territorium dat zelf ook bijzonder weinig sympathie wekt, verlangen we bijna terug naar de échte Koude Oorlog, en kranten met kijkgaatjes en telefooncellen waar je onversleutelde codegesprekken moest voeren alsof het allemaal een spelletje was.
Stikstofcocktails in het Stamcafé
Stikstof voor de regenten, pils voor het plebs
U wilt een elite die naar u luistert? Dan heeft u pech. Wat u ook stemt: u krijgt D66-beleid. En D66 haat u. Want u wilt helemaal niet, wat D66 wil. En dan hebben we het niet over de D66-dames die om hogerop te komen zich over iets heen moeten zetten, dan wel iets weg moeten slikken. U weet allemaal waar dit over gaat. Behalve natuurlijk de redacties van alle kranten. Die hebben hier nog nooit over gehoord. Ondertussen wordt alles wat leuk is verboden of onbetaalbaar. Het enige volk dat zo nu en dan wel eens krijgt wat het wil zijn natuurlijk weer de Amerikanen. Wij moeten ons elke keer dat we tanken afvragen of onze kinderen nog wel kunnen studeren. Maar hee, daar staat tegenover dat D66 denkt dat de planeet vergaat. Dus dan is het weer een zorg minder.
Staal in Stroe op het scherm van het Stamcafé
Een gemoedelijke gang naar de galg
De boeren kozen eieren voor hun boerderij en gingen vandaag op eigen terrein demonstreren. Okee, de weg daarheen ging niet altijd zonder oponthoud maar het was een dag die in verhouding tot het lot dat hen te wachten staat alleszins vreedzaam verliep. Gelukkig hebben onze media, geholpen door de NCTV en Tjeerd "How Can I Make This About Me" de Groot, hun best gedaan om de boeren alsnog als een bende woeste terroristen neer te zetten. Nee, niet alle boeren zijn leuke mensen. Ja, de behandeling van dieren mag een stuk beter, zelfs als ze alleen maar bedoeld zijn om op te eten. Maar godverdómme zeg: probeer je zelf eens voor te stellen dat een muisgrijs menspersoon van de overheid je privé binnen wandelt en zegt: 'Zo. Hier is een klein zakje geld, er gaat een slot op je bestaan'. Die boeren waren héél netjes vandaag. Misschien wachten ze het stikstofdebat af, van morgen... De hoop sterft immers als laatste, ook in een "democratie".
Bent u al ergens slachtoffer van?
Live | Zeiknat kwalificeren in het Stamcafé, eh?
We stuiteren de zaterdagavond in
Trutje Trudeau tolereerde jarenlang no nice things dus Montreal was drie jaar van de F1-kalender, maar Lewis Hamilton kan dit weekend op het eilandje van Île Notre-Dame zijn pitstraatstepje omruilen voor de pogostick die ze bij Mercedes de W13 noemen. Misschien moet ie lekker blijven Sega-gamen, dat stuitert minder. (Of en hoe dat gedolfijn wordt aangepakt, kun je hier lezen.) Op het circuit met de louter semi-trage bochten doen andere ouwe rotten het lekker want Vettel en Alonso vlamden aardig door de vrije trainingen, maar Verstappen is veruit de vlugste. Perez is z'n mojo al weer kwijt, Leclerc niet maar die krijgt sowieso gridstraf wegens Italiaanse auto's die bovengemiddeld vaak naar de garage moeten voor nieuwe onderdelen. P1 voor Max staat derhalve in de papieren maar het zal plenzen en voor je 't weet bluffen Norris of Russell Alonso of Vettel zich naar de top spot terwijl Max de Wall TecPro Barrier of Champions knuffelt. Remember 2011 (al blijft het morgen droog). Bier koud, stream aan, licht uit, kwalificeren voor de Grand Prix van Canada, eh?
BIERRR: Max pole na een masterclass plassenrijden, Alonso P2, Sainz P3, Perez gecrasht in Q2, start vanaf P15 zondag.
Tassen dragen in het Stamcafé
De open zenuw van een tassendrager
Sophie Hermans nog gezien? Het zal je maar gebeuren: tassendrager genoemd worden. Als empathisch mens schiet je toch wel even vol bij zoveel leed. Waren daar maar tribunalen voor. Of pillen tegen. Of anders een intern onderzoek zoals de NPO dat zo goed doet met Shula Rijxman. Maar laten we eerlijk zijn: zo’n onderzoek is volstrekt onzinnig. Als je al niet eens meer in bed mag kruipen met degene die jouw club betaalt en controleert, waar gaat het dan heen met dat open en tolerante Nederland waar we allemaal zo trots op zijn? Dat wekt kennelijk ineens de schijn van belangenverstrengeling. Hoezo dan? Het is toch belastinggeld. Wat maakt het uit in welke troebele put dat gekieperd wordt? Wie zich daar druk over kan maken, heeft al een heel leven niet opgelet. Ondertussen creëert Google het eerste digitale bewustzijn, maar dat mag u niet weten van Bill Gates.
George van Houts deelt vinkjes met het StamCafé
Preek, ouwe gek!
George van Houts, die zegt ook nog wel eens wat zinnigs soms. De theatermaker-bon vivant annex vrolijkere versie van Arnold Karskens zag eerder deze week ook het absoluut absurde idiote fragmentje van Joris "Zevenvinker" Luijendijk bij Khalid (van & Sophie) en klom in de camera om zijn steun en bijval te betuigen. Dat is heel fijn want wij hadden er geen woorden meer voor (oké, eentje) dus dat lost ie mooi voor ons op. En dat terwijl Sjors maar zes-en-een-halve vink heeft! (Weet je wat het verschil is tussen een hbo'er en een ehbo'er, George? Een ehbo'er kan wél verbanden leggen.) "Wij hebben heel veel vinkjes. En zij hebben niks. Dat doet me pijn. Ik ga er een boekje over schrijven, om er tonnen aan te verdienen! Ik voel zo mee met Joris Luijendijk - de pijn van het bevoorrecht zijn!" Ja, George, uitstekende retorte op de waanzin van hieronder:
Speedmarsen met mariniers in het Stamcafé
Quo Usque Tandem, pardon: Qua Patet Orbis
We doen wel stoer maar wij zijn ook maar weekdieren als het er op aan komt. Weekdieren die niet in staat zijn om 22 kilometer een berg op te speedmarsen, wat de oud-mariniers in de video hierboven wel van plan zijn. Ze doen dat in de vorm van een snelle diagonale sponsorloop, tegen de Mont Ventoux omhoog, om geld op te halen voor hun aan ALS gesneuvelde makker Ed van Heeswijk. De mannen dienden hun land en eren hun gevallen vriend en wij zitten hier maar een beetje 'haha bier' te roepen en een beetje digitaal de dag door te nemen. En dan nemen zij ook nog de dochter van hun buddy mee de berg op als 'missing man'. Voelen we ons toch weer tamelijk NuKuBu, in onze eigen kroeg. Gelukkig kun je vanaf je barkruk, computerstoel of horizontaal in je mand ook wat doen: doneren voor hun speedmars tegen ALS. De mariniers doen de rest, tegen die berg omhoog morgen. Oorah, zeggen de US Marines. Proost, zeggen de weke bloggers.
