Opmerkelijke ontwikkeling en een intrekking van die opmerkelijke ontwikkeling

Als Oekraïne een echt land is dan is België dat ook, en dat gaat ons echt iets te ver. Maar toch even aandacht voor de onderstaande ontwikkelingen.

Bovenstaand: deze Reuters write up van een BBC-interview met de Oekraïense ambassadeur van het Verenigd Koninkrijk, de vorige minister van buitenlandse zaken Vadym Prystaiko. We citeren: "Ukraine could drop its bid to join NATO to avoid war with Russia, the BBC quoted the country's ambassador to Britain as saying, in what would amount to a major concession to Moscow in response to the build-up of Russian troops on its borders. Ambassador Vadym Prystaiko told the BBC Ukraine was willing to be "flexible" over its goal to join the Atlantic military alliance, a move Russian President Vladimir Putin has said would be a trigger for war. "We might - especially being threatened like that, blackmailed by that, and pushed to it," Prystaiko was quoted as saying when asked if Kyiv could change its position on NATO membership."

En toen kreeg-ie een appje van Lockheed Martin uit Kiev.

Onderstaand, twee uur later: zeg maar, een volledig intrekking van bovenstaande overweging van de concessie. Prystaiko benadrukt dat de ambitie NAVO-lid te worden onverminderd overeind blijft en verwijst naar de grondwetswijziging uit februari 2019, waarin Oekraïnes ambitie om NAVO- én EU-lid te worden verankerd ligt [officiële tekst]. Je zou soms bijna denken dat Ruslands gestage troepenopbouw rond Donbass iets met die grondwetswijziging te maken had. En je zou soms ook bijna denken dat die grondwetswijziging iets met de Russische annexatie van de Krim te maken had.

Nou, wat te denken van dit compromis: Rusland krijgt alle Russisch-achtige delen van Oekraïne en het overige EU-achtige deel inclusief alle neo-nazi's worden NAVO-lid? En dat EU-lidmaatschap moet eerst maar even een Nederlands referendum afwachten oh nee toch niet.

Een gewapenizeerd geitenpaadje naar onbetrouwbaar Oligarchië

Misschien kunnen sommigen het zich nog herinneren: op 6 april 2016 was er een referendum in Nederland over het Associatieverdrag van de EU met Oekraïne. Een destijds roemrucht "weblog" (internet 2.0 term voor 'pagina met tekst en plaatjes') had een zomer eerder maar liefst een half miljoen mensen gemobiliseerd om te tekenen voor een raadgevend referendum en op die zonnige voorjaarsdag in 2016 gingen er ruim vier komma twee miljoen kiezers naar de stembus, voldoende voor de opkomstdrempel van 30%. Het leidde tot een klinkende NEEN tegen het associatieverdrag: maar liefst tweederde van het electoraat had er geen trek in. (Volledige GeenPeil-historie onlangs herzien.)

Mark Rutte, de Eeuwige Potentaat van Polderland, moest een list verzinnen: hij was destijds voorzitter van de EU en dat referendum was een stevig stukkie gezichtsverlies op het internationale toneel. Voordat het referendum definitief de nek werd omgedraaid en samen met de rest van de kroonjuwelen van D66 in het massagraf van Hans van Mierlo werd bijgezet, kliederden de juridische ambtenaren van Rutte met hun beruchte zwarte stiften een "inlegvelletje" bij het associatieverdrag, waar de gehele EU z'n hanenpoot onder zette. Dat inlegvelletje, door de premier een "geitenpaadje" genoemd als ware de Man Zonder Eigenschappen een volleerd smokkelaar (en waar 80% tégen was), heette JURIDISCH BINDEND te zijn en bevat onder meer de bewering dat het verdrag "niet leidt tot militaire bijstand aan Oekraïne, ook niet in het conflict met Rusland".

Doorspoelen naar nog geen zeven jaar later: "Het kabinet overweegt Oekraïne wapens te leveren, in strijd met Europese regels."

Blijven wij, zoals altijd & iedere keer & steeds maar weer, achter met het gevleugelde Tweede Motto van GeenStijl (na "Schuld van GeenStijl" en voor "Zou u haar doen?"): WE ZEIDEN HET TOCH.

Inzending over de oplopende spanningen in Associatieverdragië

De oorlog tussen Rusland en Oekraïne is tegelijkertijd een conflict tussen Rusland aan de ene kant en de Verenigde Staten en Europa aan de andere kant. De afgelopen maanden is de spanning hoog opgelopen. Mede door de Russische troepenopbouw in de grensstreek, lijkt een eventuele oplossing ver weg. Maar die is tegelijkertijd dichterbij dan we denken. Sterker nog, de oplossing bestaat de facto al sinds februari 2015, maar wordt niet geïmplementeerd.

Deze week verscheen er in het AD een artikel met de titel ‘Marine legt ruzie met Rusland bij na schijnaanvallen’. Afgelopen juni was het fregat Zr. Ms Evertsen, samen met een Brits vlootverband, op oefening in de Zwarte Zee. Tijdens deze oefening voerden Russische gevechtsvliegtuigen schijnaanvallen uit op het fregat. Een en ander heeft er toe geleid dat er nieuwe afspraken zijn gemaakt om eventuele misverstanden die tot nodeloze escalatie kunnen leiden te voorkomen. Goed nieuws zou je denken. Maar tegelijkertijd rijst de vraag: Waarom oefenen wij in de Zwarte Zee? Wat is daar het nut van? Het is toch logisch dat Russische gevechtsvliegtuigen onze marine dan een bezoekje brengt om polshoogte te nemen? Wij doen immers hetzelfde als Russische gevechtsvliegtuigen ons luchtruim binnendringen. De Russische marinebasis in Sebastopol, aan de Zwarte Zee, was in 2014 een van Ruslands motieven om de Krim te annexeren. Het is dan vanzelfsprekend dat onze oefeningen in de Zwarte Zee een Russische tegenreactie oproepen.

Wij winden ons op over Russische provocaties in ons luchtruim, maar we kunnen ons beter druk maken over de excessen van onze eigen luchtmacht en hoe wij onze verantwoordelijkheid daarvoor gaan nemen. Natuurlijk is het niet prettig als Rusland ons luchtruim binnendringt, maar het is evenmin plezierig als wij oefeningen houden in de Zwarte Zee. Dat soort pesterijtjes zijn van hetzelfde bedenkelijke kleuterschoolniveau als een ‘wedstrijdje ver plassen’. In zulke situaties kan een menselijke fout potentieel uitmonden in een grootschalig conflict, met alle catastrofale gevolgen van dien. Zowel Europa als Rusland moeten hiermee ophouden om zodoende zinloze spanningen weg te nemen. Ook dit jaar weer stonden er diverse militaire oefeningen van de NAVO gepland in Oost-Europa.. We kunnen het kinderachtig vinden dat de Russen dit als bedreiging opvatten, maar hoe zouden wij het vinden als Rusland grootschalige militaire oefeningen hield in België? Hoe zouden de Amerikanen reageren als Russische troepen met groot machtsvertoon militaire oefeningen uitvoerde in de Sonorawoestijn?