Francis Ford Coppola NOG NIET gestopt met wijn maken in het Stamcafé
He's still alive!
Ja sorry dit topic gaat een keer niet over Jan Slagter maar over een andere ouwe maffiabaas. De hele filmwereld in angst en beven want Francis Ford Coppola (86) ligt in het ziekenhuis. Hij was met zijn zoon Fredo downtown wat sinaasappelen aan het kopen toen een aantal mannen van Virgil "The Turk" Sollozzo hem verrasten en met negen kogels doorzeefden. Even werd gedacht dat hem definitief het zwijgen was opgelegd, net nu zijn invloed tanende was. Maar hij leeft, hij leeft! Nu moet zijn jongste zoon Michael alleen wel subiet Kay verlaten en naar het ziekenhuis om de boel te bewaken, want de maffiasoldaten zijn door de politie weggestuurd. Tom Hagen hebben ze ook al opgepakt, Luca Brasi sleeps with the fishes en Sonny is nu tijdelijk de baas. Zo ging het vannacht dus (in onze gedachten) met The Godfather van de Godfather-films. Even dachten we hem kwijt te zijn maar gelukkig ging hij in Italië alleen maar naar het ziekenhuis voor een routinecheck aan zijn hartje. Doe ons nog even geen Apocalypse Now, doe die Apocalypse Later. We moeten Megalopolis trouwens nog zien dus nu is niet de tijd. Schenken we ondertussen zo'n overheerlijke, boterzachte Coppola-chardonnay in, een wijn die je lang op hout moet laten rusten, net als reeds overleden filmregisseurs.
Niks aan de handa
IM — Gerrit Komrij, de Godfather van GeenStijl
Arthur van Amerongen over de Dichter des Vaderlands, die alweer tien jaar dood is
Mijn grote vriend Gerrit Komrij is aanstaande dinsdag 5 juli precies tien jaar dood en ik mis hem en zijn man Charles Hofman nog iedere dag. Voor het legioen reaguurders dat nog nooit heeft gehoord van de eerste Dichter des Vaderlands (of hem wellicht alleen maar kent van zijn reclamefilmpje in Salou), hier het gedicht dat kort na de moord op Pim Fortuyn in nota bene het NRC Handelsblad verscheen.
## De zittende politicus
Hij heeft nog nooit gedanst. Hij kent zijn doel.
Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel
Zomaar een lach verschenen, maar die nacht,
Nadat de gek de nar had omgebracht,
Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret,
En maakte hij onbespied een pirouette.
Dank, dank, riep hij, het monster is geveld.
Hij oefende het woord 'geschokt' voor morgen
En sliep als twintig ossen kunnen slapen.
Straks is hij, voor de camera, vol zorgen.
Natuurlijk is hij zwaar tegen geweld.
Daar klinkt verdomd weer zijn belegen lied.
Hij loopt op straat, ondragelijk rechtschapen,
En ziet nog steeds het echte monster niet.