BOOS is wat we zijn al lijkt het besluit naar de letter van de wet wel te kloppen.

Ja, sta je dan als uitkeringsgerechtigde met een dwangsom van ongeveer €10K op de mat. Had ze van december 2016 tot november 2018 maar met het wetboek in de hand de wekelijkse tas boodschappen van haar moeder moeten weigeren. Eigen schuld, en als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht! Maar goed, toch mooi financieel einde oefening voor de dame in kwestie. 

De dame, in de uitspraak aangeduid als "X" verklaarde in mei 2019: "Ik krijg aardig wat boodschappen van mijn moeder per week, 2 broden, 3 zaken sla, een doos met 8 stukjes vlees, 2 dozen eieren, wc-papier, koffie. Ik krijg 1 keer in de week een tas met boodschappen. Dat is omdat ik haar altijd help met van alles. Mijn moeder gaat 1 keer per week naar de Lidl, dan doet zij boodschappen voor ons samen en dan is zij ongeveer € 50,- per week kwijt voor boodschappen voor ons samen. Ik geef zelf nauwelijks geld uit aan boodschappen. Ik denk max. 10 euro per week.(…)” Ik ben bijna mijn hele uitkering kwijt aan vaste lasten."

Nou mop, jammer dan, retroactief inleveren die tassen! Dat wordt dan €7.039,65, berekend per de Nibudnorm van dagelijks €6,41 per dag de neus aan boodschappen. En mogelijk komt daar ook nog eens 50% - zo'n €3.500 - van het oorspronkelijke bedrag bovenop als boete voor het schenden van de inlichtingenplicht. Weer iemand kapot, overheid doet niets, BEHALVE MENSEN KAPOT MAKEN.