Carla was the prom queen.

Epische shit is episch. Leiden = nice. Filmpje kijken = nice. Filmpjes bingen in Leiden = dubbel nice. Nicolaas Kooi die op een of andere manier daar de hand in heeft door zijn vijf grootste successen te cureren in een speciaal programma rond de cultheld die zijn eigen persoontje is? Helemaal triple nice. Een Nic-a-thon waarin al die bemmers in één furieuze rolprentrit achter mekaa worden gezet? Zo nice dat het niet eens meer berekend kan worden hoe nice het is. Van 2 tot 11 november is het filmfestival in 071. Wees daar of wees vierkant!

U dacht dat de Universiteit Leiden een soort haatmadrassa was waar rechtsengerds als Paul C. en Afshin E. hun gifgas de maatschappij in konden pompen, beschermd door muren van witte man en traditie, maar neen! Ook in Leiden is de gendergekte toegeslagen. De overgesubsidieerde randdebieltjes met twijfelachtig nut maken zich er allemaal vreselijk druk om: het communicatievrouwtje, het diversiteitsvrouwtje en het vrouwtje dat hoogleraar "inclusiviteit op het werk" is. Of mannetje, daar willen we vanaf zijn. Zo zie je maar: ook de oudste universiteit van Nederland en het bolwerk van de vrijheid wordt geslecht door de postmoderne terreur van de permanent gekwetste minkukels die hun eigen onvermogen verbergen achter een schild van activisme en kwets. Maar echt, een hoogleraar "workplace inclusion". Het boek zo heel dun kunnen zijn, namelijk: wees geen lul tegen je collega's. Met zoveel common sense haal je echter de targets niet om genoeg kruidenvrouwtjes aan het werk te houden en dat is niet inclusief. Is Minerva eigenlijk nog een meisje of is dat inmiddels ook al een xer?

Dit is dus precies waarom je heikneuters geen badge, pak en macht moet geven zonder jarenlange drilling in de grondrechten van de democratie. BOA's zijn de absolute capitulatie van de maatschappij aan de maatschappelijke verruwing en een teken dat je de hufterigheid van het tijdsgewricht niet kan oplossen door een deel van de hufters dan maar een pak en een badge te geven. Lees dit huiveringwekkende verhaal van de mooie en puike platenzaak Velvet in Leiden (koop daar!), waar een paar medewerkers lekker met pizza en bier voor de deur zaten, totdat de eencellige vinkjes opdoken. Metinclusief illegale huiszoeking, kleinzierigheid en volslagen willekeurige intimidatie. 

CULTUUR EN HANDHAVING
Of: Hoe handhaving een situatie uit de hand liet lopen

*Ik denk dat ik voor veel mensen en meerdere platenzaken in het land spreek als ik zeg dat een platenzaak, en in mijn geval specifiek Velvet Leiden, een belangrijke culturele steunpilaar is voor een gemeente, in dit geval de gemeente Leiden.
Naast het aan de man brengen van nieuwe, of heel oude muziek, organiseren we instoreconcerten, luistersessies, radiouitzendingen, podcasts, een groot jubileumfeest (voor 5000 man) en elk jaar een uitbundig feest genaamd Record Store Day.
U weet vast wat het is, maar toch: tijdens Record Store Day kun je heel de dag (gratis) luisteren naar verschillende artiesten en om even te illustreren wie hier de afgelopen jaren tijdens Record Store Day of een willekeurige instore heeft gestaan een bescheiden lijstje namen: Lavinia Meijer, Tim Knol, Michael Kiwanuka 10cc, Gruppo Sportivo, Birth of Joy, Kayak, Racoon, Nick Mulvey, Joep Beving, Barry Badpak, Michiel Borstlap, Blaudzun, Bart Wirtz, Bear’s Den, Douwe Bob, Spinvis, Kraak&Smaak, Lakshmi, Eefje de Visser, The Slow Show, Remy van Kesteren en Jochem Myjer en dat is slechts een selectie uit de afgelopen twee jaar. Bovendien organiseren we ruim vijf jaar een festival in de Leidsche Schouwburg, hebben we muziekfilms vertoond op het Leidsch Filmfestival, draaiden we plaatjes in kroegen en op festivals, hebben we signeersessies en zo kan ik nog even doorgaan. Tot zover ons bewijs dat we bijdragen aan het culturele klimaat van de stad.
Terug naar de winkel. Als je het lekker vindt, schenken we tijdens dat uur dat zo’n instore maximaal duurt, een biertje. Geen zeven, geen tien, maar één biertje, uit een flesje.
Afgelopen zaterdag was het Record Store Day. Het was druk in de winkel. Tijdens de optredens van Bettie Serveert, Thijs Boontjes en Gruppo Sportivo was de winkel afgeladen. Hier en daar werd een plaatje gekocht, een biertje gekocht (speciaal Velvetbier voor thuis) en hier en daar werd een biertje gedronken. Het was gemoedelijk en er werd genoten door honderden mensen.
Om 19:00 was het klaar. Thijs Boontjes pakte z’n keyboard in, de klanten verlieten de winkel, er werd wat geveegd en het personeel zetelde zich voor de deur aan grote tafel met pizza en een wijntje.
En toen was daar handhaving.
Drie sterk, breed, stoer en humorloos. Waar komt dat bier vandaan? Van binnen. Het probleem was niet dat er een biertje werd gedronken, dat doen de studenten hiernaast ook, maar dat dit uit de winkel afkomstig was. Dus, had ik zelf een kratje bier meegenomen, had het gemogen. Was het geen punt geweest. Dat het uit de winkel afkomstig was, was het probleem. Dat er overdag bier geschonken werd, was ook niet het probleem, want dat hadden ze niet geconstateerd. De winkel was immers al gesloten.
Achter de kassa stond inderdaad een aantal kratten bier, volle en lege. Die moesten weg. Uit het pand. U begrijpt, de euforische sfeer was weg. Maar met elkaar hebben we de boel opgeruimd, de kratten bier naar boven gebracht. Ik heb geen rijbewijs en had bovendien gedronken, dus leek ons uit het zicht, op de zolder waar alleen personeel komt, ruim voldoende.
En toen was daar handhaving vandaag opnieuw. Vijf man sterk, nog breder, nog humorlozer. Ik werd in de winkel gedegradeerd van gewaardeerde muziekkenner en platenzaakmedewerker tot beruchte crimineel die meer dan vermanend werd toegesproken. Ik stond te trillen. We hadden gezegd dat het uit het pand moest! Ik wierp er nog tegenin dat je in willekeurig welke winkel in de koelkast moet kijken en daar alcohol treft. Niet het punt. Hij dreigde dat me een half jaar gevangenisstraf boven het hoofd hing.
Maar het bier is wel weg, niemand die een kratje bespeurt. Op zolder, ja, daar staan kratjes bier, maar daar komt niemand behalve ik. Geen klant die daar komt.
Niets mee te maken.
Vijf man sterk naar onze zolder en alsof er een huiszoekingsbevel was vanwege een ernstig delict werd onze zolder leeggehaald. Ik stond werkeloos toe te kijken, klandizie stond met open mond toe te kijken hoe deze stoere mannen en vrouwen hun achterbak volladen.
Nog natrillend na deze invasie van ‘handhaving’ (ik zie vooral een uit de hand gelopen situatie), waren er gelukkig weer aardige klanten die me langzaam weer terugbrachten van crimineel naar platenzaakmedewerker.
In januari heb ik aangifte gedaan van een grove diefstal rond kerst. Met videobeelden kon ik bewijzen wíe (met naam en toenaam) de diefstal gepleegd heeft en ongeveer voor hoeveel geld. Ik heb na bijna vier maanden niets meer gehoord. Niet wat er gebeurd is en of deze man opgepakt is, niet of ik ooit nog de gestolen waar kan terugverwachten. Dieven horen niks van hun bewezen diefstal, de winkel kan fluiten naar het recht dat zegeviert, maar drink een biertje voor de deur van je winkel en je wordt direct behandeld als crimineel, met vijf man sterk, dreigementen uitend en al. Ik kan de clichégeworden gedachte ‘Ga boeven vangen!’ niet onderdrukken. *

- M. Siera, berucht platenzaakmedewerker

De Universiteit Leiden is niet alleen oud, gaaf en belangrijk maar ook de thuishaven van menig kopje van Jut in het hedendaagse publieke debat. Het is niet alleen de "Haatmadrassa van extreem-rechts" volgens de extreemlinksies omdat FvD-fanboy en Pastafarian Paul Cliteur er ronddartelt, de kikkertjes en gab.ai-tokkies van Twitter willen ook geregeld de Singelstad bombarderen omdat Leo Lucassen er universiteert. Mooi, debat. Schijnbaar bestaat de Leidsche Bek écht, zowel aan de linker- als aan de rechterkant van het polletieke spectrum. Het is dan ook maar mooi dat de universiteit er voor kiest om deze grootmuiligheid te koesteren: in tijden van marketing, studenten pamperen in safe spaces en het Vrije Woord kapotslopen op de campus kiest rector Carel Stolker radicaal voor de vrijheid van zijn medewerkers om er een controversiële mening op na te houden. "Juist de universiteit moet vrijplaats van het gesproken en geschreven woord zijn en dat kan alleen als we bereid zijn het debat met iedereen en dus ook met andersdenkenden serieus te voeren." Stolker erkent dat "diversiteit" in deze tijd vooral betekent dat je alle kleurtjes en genders mag hebben, maar slechts één politieke voorkeur en gaat daar gelukkig volledig tegenin. Nouja, fijn dat Leiden nog niet geUvAïseerd is. HUP Stolkert!

Oproep. Van de EO. Voor een massale bruidjesceremonie in Leiden, ofzo. In ieder geval zoekt kippetjesdispuut "Kordaat" van de jezusvereniging Navigators gezelschap voor de kille winterdagen alsook handjevasthoudings tijdens het kerstgala. Geen ervaring of kleine lichamelijke ongemakken geen probleem, evenals een shaky geloof in de Enige en Ware. Wij houden van feestjes, goede gesprekken en heel veel eten. Wij dagen elkaar uit in ons geloof en leren veel van elkaar door diverse meningen. God zien wij allemaal anders, dus jouw mening past er vast tussen. Verder zijn wij fan van liedjes zingen in canon. Maar daar kunnen wij zeker nog mannenstemmen bij gebruiken! Reageren met bijbelverzen/dickpics/weesgegroetjes kan hierrrrrrrrrrr.

Enorm verdrietig weer dit hoe dom en drammerig academisch links omgaat met andere meningen dan de "progressieve" orthodoxie. Studenten geschiedenis nodigen Terry uit om te komen praten over wat te doen met je universitaire bul. Leuk, want als iemand een grappige carrière heeft dan is het Terry wel. Van mislukt academicus naar vlammend kamerlid. Het ging niet eens over omvolking of iets dergelijks, maar gewoon over wat te doen in de grote maatschappij als het studeren voorbij is. Lachen toch? Nee, niet voor zuurlinkse debielen die iedereen ten rechterzijde van GroenLinks verklaart tot Hitler. De studenten luisterden allemaal netjes en stellen wat kritische vragen. Prima, keurig, niks aan de hand. MAAR DAN! Juist het lagere onderwijzende personeel - toch vaak aktivisten die uit ellende en onverkwikkelijk karakter nergens anders terecht kunnen dan in een stoffige boekenkast ergens achterin de letterenfaculteit - ging als een stel kleuters zitten joelen en bulderlachen achterin de zaal. Zo enorm sad. "Volgens Esther van Landeghem (ONS) was de docenten vooraf gevraagd om tijdens de bijeenkomst in debat te gaan met Baudet. ‘Dát hebben ze afgewezen, maar vervolgens zaten ze wel te gniffelen en onderbraken ze de lezing, waardoor studenten hún bijdragen niet durfden te geven. Ze kozen voor een laffe onderbreking.’ ‘Deze docenten hebben ook nog eens niet betaald’, weet assessor Olivier Fajgenblat. Toegang tot de carrièredag kostte drie euro. ‘Toen ze gewoon naar binnen liepen, durfden studenten hen niet te weigeren’, zegt Fajgenblat. ‘De machtsverhoudingen liggen complex." Helaas noemt de Mare (universiteitskrantparel van Leiden) geen namen en rugnummers, maar het is wel weer ontzettend jammer dat de zogenaamd intellectueel hoogstaande promovendi en postdokkertjes weer minder volwassen blijken dan hun negentienjarige postpuistenpuberale pupillen. Ook is het weer mooi om te zien dat englinks niet met de academische vrijheid van denken en spreken om kan gaan, maar dat wisten we na de 20e eeuw al. Dat Leiden maar voor altijd een bolwerk van vrijheid mag blijven - dus een beetje rechts, want links en vrijheid gaan samen als haring en slagroom.