Alle driehonderd mensen die in Nederland die wel eens een boek lezen of schrijven (voornamelijk vrouwen en aanverwante artikelen als Adriaan van Dis) hebben een BOOS STUK in de Nieuwe Rotterdamsche Courant/Het Handelsblad geschreven over het feit dat het boekenweekessay door een meneer wordt geschreven terwijl het over een vrouwenthemaatje gaat. Allemaal uiterst veilige fophef, maar goed, tout literair Nederland tekent wel want voor je het weet ben je een reactionaire racist of een seksist en spugen mensen in je drankje in De Kring. Veilige, vertrouwde stennis: al honderd jaar gaat het over "te weinig vrouwen in de literatuur" en er zijn complete generatie feministiese schrijfsters geboren, volwassen geworden en gestorven zonder ooit een moment van hun vertrouwde stokpaardje af te hoeven wijken en ook de huidige generatie twintigers met een Literair Idee schuift weer keurig achteraan in de rij. De inmiddels al goed gedresseerde mannen snellen ook weer toe om hun voorspelbare steun aan te bieden (je bent toch geen seksist!) en zo gaat het literaire debat over gender met 120 kilometer per uur in een zeer kort cirkeltje.

Allemaal leuk en aardig, die tirades tegen de Witte Man, maar als je de cijfers er op naslaat mogen we ons de vraag wel even stellen of de vrouwen niet al lang de literatuur hebben overgenomen. Zoals uit het lijstje in de Nurk wel blijkt is er bepaald geen gebrek aan vrouwelijke schrijfsters in Nederland: jaarlijks komen er weer honderden bij, allemaal vrouwen die een aardig boekje over een vrouw die wel heel erg op de schrijfster lijkt hebben geschreven en die er daar dan een paar honderd van verkopen aan vrienden en familie en die de rest van hun leven nog matig bezochte poëziemiddagen in Nijmegen blijven aflopen. Af en toe zit er nog zowaar een goeie tussen, of in ieder geval een veel verkopende. En studenten Nederlands? Het zijn er weliswaar niet zoveel meer, maar als je een studie hebben wilt waar je als man veel hertjes kan tackelen dan moet je naar Nederlands want daar is het meisjesoverschot levensgroot. Ook bij boekwinkels en leessites als goodreads en Hebban zal je weinig mannen aantreffen. Over de uitgeefwereld zijn geen cijfers te vinden, maar het zal daar ook wel een oestrofeestje zijn. Dan de killer: volgens de Leesmonitor is lezen echt een wijvending. "De leesverschillen tussen de seksen manifesteren zich in het bijzonder bij fictie. Vrouwen lezen vaker literaire boeken, spannende fictie, romantische boeken, streekromans en kinder- en jeugdboeken. De enige verhalende genres die populairder zijn onder mannen, zijn oorlogs- en verzetsboeken, science fiction-boeken en strips."

Het heeft er alle schijn van dat de vrouwen al lang gewonnen hebben in de literatuur (een pyrrhusoverwinning, want niemand leest meer, er zijn bijna geen boekwinkels meer over en de uitgevers lijden een kwijnend bestaan), dus waarom dan toch weer de strijd? Het lijkt erop dat het gewoon een traditie geworden is, een makkelijke en voorspelbare vorm van activisme, een beetje zoals dat linkse studenten in Amsterdam gaan demonstreren tegen vanalles omdat het aktivistenwereldje voor hun een soort vervangende studentenvereniging is. Diversiteit is voor demense in Letterland een beetje als Harleys voor Hell's Angels: doe je er niet moeilijk over, dan hoor je niet bij de club. Het lijkt er ook niet op dat de vrouwen uit de Rest van Nederland (die het leespubliek vormen) ook erg geïnteresseerd zijn in al die identitaire feministische discussies, want kennelijk lezen en kopen ze nog steeds liever Boze Witte Mannen. Het is een strijd die met de ogen op elkaar gericht is, als literaire klasse: de gewone lezer in het land geeft kennelijk geen fuck om het feit dat mensen binnen de A10 elkaar de maat nemen over hun juiste positie in de Grote Strijd tegen de Witte Man. Dan kan het meningenkartel wel met man en macht zo'n Simone van Saarloos pushen (die met de De vrouw die... een wondertje van politiek correct zeikdenken schreef) - Zomergast, interview in alle kranten - maar komt zo'n boek toch nauwelijks aan de man, omdat mensen nu eenmaal niet zo geïnteresseerd zijn in het Sowjetrealisme van de deugende klasse.   

Het grappigste voorbeeld van deze middelmatige cultuur van veilige en voorspelbare hysterie is Niña Wijers, om maar een van de vele zeurstukjes eruit te pakken, die zich in de Groene vreselijk boos maakt omdat Michiel Krielaars in zijn columns schrijft over "witte mannen" als Philip Roth en Tolstoj... Geen mensen van kleur! Geen vrouwen! Allemaal witte mannelijke eenheidsworst! Alsof een Russische aristocraat uit de 19e eeuw cultureel op één lijn staat met een middle class jew uit New Jersey, puur omdat ze toevallig allebei wit zijn en een pielemuis tussen de beentjes hebben. Alsof die twee bijna onvergelijkbare werelden niet ook een diverse kijk op de mens bieden. Maar goed, ze maakt de juiste geluidjes voor het wereldje, iedereen eromheen knipmest maar braaf want voor je het weet ben je een reactionaire dino en hup, de literaire wereld zakt nog dieper in het moeras van navelstaarderige minikwestietjes die al sinds de jaren '70 volgens hetzelfde stramien verlopen. 

Maar goed, waarom toch? Waarom lezen al die vrouwen dan toch zo graag mannen? Misschien is de verklaring wel gewoon heel banaal en Freudiaans. Misschien ook helemaal niet, maar het is natuurlijk wel leuk om aan het korstje van seksisme te jeuken als daar zo lekker op wordt gehapt. Dus daar gaan we: zouden al die vrouwen die in Habbekutteveen op een IKEA-bank neerploffen na hun dagelijkse baantje als iets vagelijks in de dienstensector behoefte hebben aan een fijne warme mannelijke stem die ze meeneemt naar werelden die helemaal niet lijken op Leidsche Rijn of Purmerend? Om maar met de grootste intellectueel van Nederland te spreken - en romancier, dus die weet er van - willen vrouwen gewoon graag aan het handje genomen worden: door een borsthaarschrijver als Hemingway verteld worden hoe de drank in Cuba smaakt. Linkse meisjes houden immers van rechtse praatjes - is het daarom raar dat zo'n parodie op een intellectueel als Ilja Leonard Pfeiffer zoveel lof oogst met viezige seksboekjes over Genua? Al die polderliterettes die heel herkenbaar schrijven zijn natuurlijk leuk, maar het is wel erg sáái. De struggles van een kleine vrouw met kleine gedachten in een klein land - dat kennen ze al. 

Dat die tampontypistes dan maar de frustratie over hun slechte verkopen en de weerbarstige dominantie van de diepe bas als stem in de literatuur uitventen in postmodern gekrijs blijft fascinerend voor de halve buitenstaander. Het literaire wereldje blijft een soort terrarium voor afgunstige alcoholisten, voor bozige bezigheidstherapieschrijfstertjes en voor linkse lutsers zonder clue die de hele dag bezig zijn met de geestdodende orthodoxie van de postmoderne tijd, die al hun gebrek aan erkenning en succes omzetten in platgetreden "systeemkritiek". En de lezer? De vrouw in de provincie die naast haar saaie baantje haar 0.8 boek per week leest? Die zwijmelt gewoon weer verder bij haar literaire daddy's - mannen die gewoon lekker een boek schrijven en die niet de hele dag onzeker en afgunstig bezig zijn met "diversiteit" maar gewoon met drinken, neuken en tijpen.

Grappig he, Nederland. Waar de nieuwsvoorziening, de opiniepagina en het Stichtelijk Woord van de dominee handig in elkaar gevouwen zijn. Scheelt weer tijd he, lekker efficiënt. Zo krijgen de argeloze vaderlanders die vandaag naar nos.nl gaan om te kijken naar de sportuitslagen en het laatste nieuws gewoon een gratis preekje erbij, pardoes gepresenteerd als nieuws. "Norm is niet meer blank, hetero en man en daar verdient filmmaker aan" ****staat er dan boven als kop. Lijkt een feitelijke constatering, is het helemaal niet: het stuk is gewoon weer moraalprediking in interviewvorm, waarin een aktivistiese feministiese filmrecensent haar politiek modieuze mening als feit mag presenteren. Raar, wel, je zou toch zeggen dat je al genoeg blaadjes hebt in Nederland voor geborneerde meningen over diversiteit en dat een neutraal nieuwskanaal daar niets mee hoeft. Ook wordt er weer reclame gemaakt voor gesubsidieerd Sovjetrealisme, want de tentakels van de staat in de cultuur zijn innig met elkaar verweven. Funny how that works. Prachtig land, Nederland, waar gewoon 800 miljoen per jaar naar onzuivere, sturende en aktivistiese rommeljournalistiek gaat, die ook nog eens als nieuws wordt verpakt.

Pijltjes gooien, maar dan hele grote brandende in vreselijk gif gedoopte op de overvallers die het huis van National Treasure alsook sympathieke postbode Raymond van Barneveld hebben overvallen. Over het signalement van de daders is nog niets bekend (behalve dat u het in uw hoofd al heeft ingevuld) maar niets minder dan 180 in hun bakkes is te goed voor dit tuigh. Is dit ons land nog wel?

Het valt niet mee, schrijven in Nederland anno 2018. Je moet namelijk niet alleen mooie dingen schrijven over de kondiesjon huumeeeen maar vooral heel erg zorgen dat je niet kapotgeschoten wordt in het circular firing squad of identity politics. In de postmoderne theorie mag je namelijk alleen maar dingen schrijven over je eigen kleur of geslachtsdeel en dat levert vermakelijke taferelen op. De laatste grote op het schild gehesen held is Murat Isik, die niet echt kan schrijven maar wel met veel bijvoeglijk naamwoorden het migrantenleven Abdelkaderbenaliet. Die moet dus het boekenweekessay schrijven. Maar! Het gaat over vrouwen, dus nu zijn de vrouwtjes (okee, Sylvia Witteman en misschien nog wat andere dichteressen van wie u nooit heeft gehoord) weer over de pis dat het geen vrouw is. Een non-verkopende tampontypiste roept zelfs op tot een BOYCOTT maar niemand weet wie Beitske was tot ze haar gebrek aan talent met activisme probeerde te compenseren. Geestig weer dit. Nouja, zo lang het literaire leven bestaat uit politiek correct elkaar de maat nemen en cultuurslopend zijn (boe gewone Nederlanders! Boe mannen! Boe die verdomde blankes!) gaat de heropstanding van de literaire cultuur nooit gebeuren - schrijvers als cultuurdragers in plaats van veilige, formulistische cultuurslopers zijn toch wat leuker voor de rest van het land. Maar goed, die policorries he.

Dit is dus waarom sociale wetenschappers idioot zijn en historici de heetste shit sinds gesneden brood: sociodinges Jan van de Beek wordt door Wierd Duk die "alleen maar vragen stelt" om zijn eigen kleinburgerlijke angsten de schijn van objectiviteit te geven geïnterviewd en zegt doodleuk dat we over vijftig jaar een soort kalifaat zijn, want fokkende moslims. In comes sloopkogel Miko Flohr die op zijn blog even fijntjes uitlegt dat in de geschiedenis resultaten uit het verleden GEEN garantie biedt voor de toekomst en dat je demografische trends juist NIET kan doortrekken, omdat er altijd grote gebeurtenissen tussendoor komen die de hele boel weer in de war schoppen. Stel je voor dat je in 1939 het bevolkingsverloop van de Joden en strenge katholieken had voorspeld: dan zou je in 1973 raar staan te kijken naar wat er daadwerkelijk in de tussentijd gebeurd was, qua holocaust en de totaaldestructie van het Rijke Roomsche Leven. Ook valt er niets te zeggen over cultuur als je alleen maar kijkt naar de demografie - maar goed, daarom is geschiedschrijving ook een eerbiedwaardige kunst voor mensen met verstand en inzicht en is cijfertjessociologie een postmodern monster dat van alles vertelt maar niks zegt. 

Bemmende slotalinea: "We moeten af van dat simplistische, dommige discours waarbij ‘cultuur’ een onveranderlijke, in beton gegoten molensteen is die je fluks, met een halve zin en een rekensommetje voor eeuwig kan verankeren aan hele volksstammen. Dat geldt al helemaal voor zoiets als ‘Nederlanderschap’, en voor de betekenis die je hecht aan de beleving van dat Nederlanderschap voor het functioneren van dit land. Van de Beek maakt een heel punt over de mate waarin de niet-westerse allochtonen van over drie generaties zich zullen identificeren als ‘Nederlander’. Als man, Indo, Brabander, Nijmegenaar, Wassenaarder, Oxfordenees, ‘universitair docent’, progressieveling, classicus, oudhistoricus en archeoloog vind ik labeltjes best belangrijk. Maar nog belangrijker lijkt me dat we in 2060 gewoon een beetje normaal samenleven in Nederland, ons aan wetten houden, de buit een beetje eerlijk verdelen, nog niet door de zee verzwolgen zijn, en het verdomme gewoon een beetje gezellig hebben met elkaar. Of dat allemaal afhangt van identificatie met het Nederlanderschap, en of je dat ooit in een statistisch model kan vangen, waag ik sterk te betwijfelen."

Rest van het stuk hierrrrrrrrr.

Anoniem bloggen is één ding: achter de meest gestoorde wit-nationalistische praat kan zomaar een heusche lesbiënne van kleur schuil gaan! Anoniem solliciteren is natuurlijk wat anders; dan moet je uiteindelijk toch nog gewoon met je bakkes een handje komen geven. En je moet in je brief natuurlijk ook netjes abn schrijven want als je als een wollah-wollah typt val je zo door de mand. Daarom is anoniem solliciteren ook een totaal kudt deugplan voor domme deugers met geringe realiteitszin, maar met een bizarre missie om lekker poppetjes van kleur te tellen. Gemeenten zijn er daarom wegens "geen effect" maar mee gekapt, want het was weer onhandig, onnodig en dom. Mogen we nu alle subsidie weer terug die we aan diversiteitsconsultants hebben gegeven om deze plannen te maken? Okthxbai.

„De resultaten van onze berekeningen zijn nog sterker dan ik vooraf had verwacht. Jullie Nederlanders zouden knettergek zijn om het basisinkomen in te voeren en het stelsel voor sociale zekerheid af te schaffen.” Bam, wordt het basisinkomen daar even goed afgefikt. Ive Marx (ghe) & friends van de Belgiese denktank (andermaal ghe) onderzochten of het basisinkomen een beetje werkt op basis van de cijfertjes. Het is te duur, het is voor veel mensen een achteruitgang omdat het bedrag veel te laag ligt en het is geen oplossing voor de geschetste problemen omdat die problemen er niet zijn. Niet dat ze daar bij de Corrie naar gaan luisteren, want die geloven namelijk niet economisch in het basisinkomen, maar zien het als een soort postreligieuze verlossing. Domineeskind Rutger Bregman is een zevendedagsidioot die niet kan debatteren met mensen, maar altijd denkt dat hij kritiek op het basisinkomen kan pareren door te zeggen dat het "ook een rechts idee is" omdat hij vooral denkt dat mensen morele, antisocialistische bezwaren hebbben tegen het basisinkomen, omdat hij er nu eenmaal van overtuigd is dat alle tegenstanders gewoon het licht niet hebben gezien. Het enige argument waar hij op in gaat is dat het basisinkomen mensen lui zou maken, maar dat is maar een heel klein deel van een telefoonboek aan argumenten over waarom het basisinkomen niet werkt. Ach ja, die jongen zit zo heerlijk in zijn lalaland... En er zijn genoeg idioten die zijn boek hebben gekocht, dus heeft hij ook geen geldzorgen - en geen basisinkomen nodig om nog meer debiele boekjes vol postmoderne pseudoreligie te schrijven. Ploeter maar vrolijk door in uw baantjes mensen, dat basisinkomen gaat het ook niet worden!

Einstein was, als voor de Nazii gevluchte jood, toch niet echt een Nazi. Zou je denken, toch? Maar! The Guardian is, als dorpspomp voor hysterische diversiteitsclowns, het daar natuurlijk niet mee eens. De bruine spijker op laag water werd gevonden in zijn reisdagboeken, waarin hij onaardig is over Sjinezen. "Written between October 1922 and March 1923, the diaries see the scientist musing on his travels, science, philosophy and art. In China, the man who famously once described racism as “a disease of white people” describes the “industrious, filthy, obtuse people” he observes. He notes how the “Chinese don’t sit on benches while eating but squat like Europeans do when they relieve themselves out in the leafy woods. All this occurs quietly and demurely. Even the children are spiritless and look obtuse.” After earlier writing of the “abundance of offspring” and the “fecundity” of the Chinese, he goes on to say: “It would be a pity if these Chinese supplant all other races. For the likes of us the mere thought is unspeakably dreary.” Keihard lollen natuurlijk dat de man die zijn hele leven gewerkt heeft voor de socialistische en humanistische verbintenis tussen demense nu ook gewoon onder de diversiteitsbus moet. Want ja, redelijkheid, proportie en een beetje fucking normaal doen kunnen ze niet bij de diversitiesdrammers: one strike en je bent meteen Hitler. Iemand nog een jodekoek?

Kolderpolderkomedie van deze tijd: de "goeismorreges juffrouw Jannie"-ambtenaren worden kapotgepest door kale mannen met rare brillen en rode schoenen van de Happines Consultancy. Het geld kan niet op, dus moeten ze allemaal maar gaan werken op vrolijke inspiring agile flexplekken. Verandering om het veranderen en om het taxpoet affikken is immers goed, in Nederland waar we het gebrek aan echte banen compenseren met het rondpompen van bullshit. Dus hebben de ambtenaren geen vast raam meer om uit te te staren, maar moeten ze met z'n zesduizenden als wilde dieren vechten om drieduizend flexplekken in het nieuwe megaministerie voor BuZa en Infrastructuur en Waterstaat. Willen ze niet, want je wordt ambtenaar omdat je houdt van rust en zekerheid. Dus worden alle ambtenaren die de hele dag "geprikkeld" en "inspired" moeten worden door flexplekken en kreatieve djembee-sessies gillend gek. 

 "Het grootste probleem zijn de flexplekken. Ruim zesduizend ambtenaren en diplomaten moeten het doen met slechts drieduizend bureaus. Op drukke dagen komen ze extra vroeg naar kantoor om een plekje te kapen door er persoonlijke eigendommen op achter te laten.

De onderzoekers vergelijken het gedrag van ambtenaren met ’handdoekjes leggen’. Dit is een bekend fenomeen onder vakantiegangers: ’s ochtends naar het strand hollen om een bedje te claimen met een handdoek en daarna aantreden bij het ontbijtbuffet.

Zo gaat binnen het ministerie het verhaal van een medewerker die uit protest een opklapbaar bureau van thuis heeft meegenomen. Een anonieme ambtenaar vertelt aan De Telegraaf dat sommige collega’s zelfs huiswaarts keren zodra ze constateren dat er voor hen geen plek in de herberg is. „Vooral op dinsdagochtend is het raak. Er staan dan lange rijen, want duizenden mensen moeten door zeven tourniquets naar binnen”, zegt een medewerker. „Op woensdag is het rustiger. Dan hebben veel mensen een papa- of mamadag.”

Schitterend dit, deze botsing van de oud-ambtelijke traagheid en de treurige lulligheid van de bullshitindustrie. Echt, van die kleine mannetjes met kleine leventjes die zich heel belangrijk vinden en die denken dat de kleur van de tapijttegels en het merk van de televisies aan de muur belangrijker is voor het functioneren van de organisatie dan gewoon lekker werken. SAD!

Hoi internet, zeg eens even netjes gedag tegen viespeuk Tjeerd Herrema (PvdA). Tjeerd is wethouder in Almere en daar ga je rare dingen van doen, zoals gore gheyle smsjes sturen naar de Woodwards en Bernsteins van Almere Deze Week. "De verslaggever in kwestie ontving maandagavond via Messenger een eenzijdig en zeer persoonlijk telefoontje van Herrema waarin het niet tot een gesprek kwam. De journalist verbrak daarop geschrokken de verbinding. Eerder die week had de wethouder via Messenger namelijk ook al persoonlijke berichten verstuurd waar de verslaggever opheldering over had gevraagd, maar niet kreeg.
De verslaggever riep Herrema dinsdag opnieuw ter verantwoording over het eenzijdige telefoontje. Die kwam niet met excuses, maar reageerde onverschillig: ‘Hoop niet dat je rode oortjes hebt gekregen’. Dat was naar mening van de redactie van deze krant een intimiderende en onbetamelijke reactie en stelt dat daarmee de werkrelatie ernstig is verstoord." Gatsie Tjeerd. Zomaar journalisten behijgen via feestboek messenger. Zo gaan we niet met elkaar om in dit land in het tijdperk van #MeToo. Volgens een kuchende man in een regenjas is het verweer van Herrema dat het een "broekzakgesprek" betrof en dat ie "nu een hoesje heeft aangeschaft" zodat dat niet weer gebeurd. Broekzakgesprek in je broekje, Tjeerd, dat gelooft natuurlijk niemand. Overigens is Herrema een bekende van de site: "Vorig jaar kwam Herrema in opspraak nadat de website geenstijl.nl naar buiten had gebracht dat de wethouder een aantal sekssites via zijn twitteraccount volgde. De wethouder verklaarde toen deze accounts niet te volgen en niet te weten hoe die accounts in zijn volglijst terecht waren gekomen." Ranzig mannetje die Tjeerd. En een ranzige leugenaar, en zeggen dat je "gehackt" bent is al helemaal 2007 om met dit soort kwesties om te gaan. Hoe het gewoon netjes bij de raw fuck club en laat de journalisten er eens buiten, Tjeerd!