John de Wolf zit met zijn zoontje in het vliegtuig. Zijn zoontje kijkt naar buiten en zegt: “Kijk papa, een boot!” John de Wolf kijkt en zegt: “Dat is geen boot, maar een hoovercraft.”
Zoontje: “Hoe schrijf je dat?”
John de Wolf: “Oh nee, het is toch een boot.”
Een mopje uit de oude doos voor bij het cruiseschip vs ferry-schisma dat sinds gisteren de Amsterdamse GroenLinks-elite doorklieft. Ondertussen kun je in het weekend maar beter het centrum mijden, want anders word je beroofd, bespuugd of aangerand. Lekker bezig daar!

Verslag van de Fentanyl Crisis in de VS, in drie delen. Door Teun Voeten

Terug naar Kensington. Medio september 2022 kom ik weer aan in Philly, zoals geroutineerde reizigers het noemen. Een jaar na mijn eerste bezoek is het territorium der verdoolden en verdoemden alleen maar uitgedijd. Toen gebeurde het vooral op Kensington Aveneu, tussen drie metrostations, af en toe een zijstraatje. Nu is de zombiezone 5 metrostations lang en vier zijstraten diep.  De sfeer is ook harder en aggressiever. Meer ruzie, geschreeuw en kleine vechtpartijtjes. 

Een voorbijganger met wie ik aan de praat raak bevestigt dit. ‘Ik heb het hier op Kensington nog nooit zo erg gezien,’ zegt Pete. Het is een vriendelijk oude zwarte man met nog maar één tandenstomp in zijn mond. Ik nodig hem uit voor ontbijt in een van de zeldzame diners op Kensington. Pete bestel grits, een soort glibberige, grijze havermout maar dan gemaakt van maismeel. Ook nog drie spiegeleieren erbij die hij volspuit met tomatenketchup. Alles lekker fijnparakken en doormekaar husselen! Ik moet me vermannen als hij de brei met een grote lepel naar binen slurpt. Pete was vroeger verslaafd. Aan de meth en hero. Soms drie gram op een dag. Hij kreeg een zoon, zag dankzij God opeens het licht en kickte af. Cold Turkey. Al 44 jaar clean nu. ‘Elke dag bij het ontwaken dank ik de Here dat ik nog leef’, zegt Pete.

De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 14

Hoe fascistisch ben ik nou eigenlijk? Heil Houtkachel!

Toen ik eind december vorig jaar door GeenStijl werd weggekocht bij de Volkskrant, riepen mijn liefste vijanden in koor: je bent het mooiste en meest invloedrijke podium van Nederland kwijt en nu kan je die P.C. Hooft-prijs ook op op je vette Bierkeller-pens schrijven, eng alt right kereltje. Nare fascist! De zeer geleerde Erik C. Hendriks schreef over mij in NRC Handelsblad "Pas op voor columnist Arthur van Amerongen. Die man is levensgevaarlijk. Hij is de Nero van het schriftelijk vilein en zijn legioen van 50.000 Twittervolgers vormt een praetoriaanse garde."

Nou weet ik niet of Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus een fascist was, maar ik vind het niet bijzonder vervelend om in één adem genoemd te worden met deze verlichte keizer, die eigenlijk heel ordinair Lucius Domitius Ahenobarbus heette. Onlangs werd ik zelfs uitgemaakt voor nazi omdat ik, net als iedereen in de Algarve, een houtkachel heb en het gebruik daarvan uitbundig propageer want zo’n snorrend kacheltje is gezellig, knus en huiselijk. Heel Afrika stookt op hout, maar daar hoor je GroenLinks, klimaatsmurf Greta Thunberg en Holle Bolle Frenske niet over, want: “wij kunnen veel leren van onze broeders en zusters in Afrika”.

Nazi en fascist zijn in Nederland tot containerbegrippen verworden, en als ik de mainstream media mag geloven, zit de Tweede Kamer vol met bruinhemden. Het Belgische dagblad De Morgen vroeg aan ene Léonie de Jonge hoe de golf van extreem-rechtse verkiezingsoverwinningen (Zweden, Italië) te verklaren is. Ik kende deze Nederlandse fascisme-expert niet maar ze schijnt dan ook vooral in obscuur-links Belgikistan berucht te zijn door haar bijdragen aan Het Observatorium, een 'onafhankelijke nieuwssite over hedendaagse vormen van fascisme en rechtsextremisme in België en internationaal' (waar ik ook nog nooit van had gehoord, maar ik woon dan ook in de Algarve, het poepertje van Europa). 

Léonie vindt dat een journalist vooral een activist moet zijn, een waakhond van de democratie. Aan De Morgen - de scribent van dienst hijgde van opwinding want de oneliners van de fopprofessor gleden er in als Gods woord in een ouderling - verklaarde ze de eclatante overwinning van Giorgia Meloni van de Fratelli d'Italia als het resultaat van twintig jaar normalisering van het fascisme: "Zowat overal in Europa werden uiterst rechtse partijen gemainstreamd door media en de andere partijen."

Kijk eens aan: extreem-rechts en het hedendaags fascisme zijn de schuld van de media! Als we er over zwijgen en een cordon sanitaire oprichten, gaat het vanzelf over.

Verslag van de Fentanyl Crisis in de VS, in drie delen. Door Teun Voeten

De opioidencrisis

De opioïdencrisis slaat hard toe in Amerika. In totaal zijn daar sinds het begin van deze eeuw meer dan een half miljoen mensen overleden, een gigantisch aantal. In de Tweede Wereldoorlog sneuvelden er 290.000 soldaten. In 2020 bereikte het dodental het trieste record van 92.000. In 2021 werd dit record gebroken met rond de 110.000 doden. 

De opioïdencrisis is een ingewikkeld verhaal met sociaal-economische, medische, geografische en psychologische dimensies. Sam Quinones publiceerde in 2015 de klassieker Dreamland: The True Tale of America’s Opiate Epidemic. In 2021 verscheen het vervolg van dit boek waar hij ook de destructieve effecten van de crystal meth epidemie meenam: The Least of Us: True Tales of America and Hope in the Time of Fentanyl and Meth. Szalavitz schreef over de sociaalpsychologische dimensie Opioids Feel Like Love. That’s Why They’re Deadly in Tough Times. Ze verklaart hoe opioïden de aanmaak van neurotransmitters stimuleren, die op natuurlijke wijze vrijkomen als mensen een liefdesband aangaan, of het nu moederliefde is of een romantische band tussen minnaars. Het competitieve Amerika is natuurlijk een snoeiharde maatschappij met veel eenzaamheid. Sociale isolatie, verergerd door de coronapandemie, maakte volgens Szalavitz de groep kwetsbaren alleen maar groter en nog gevoeliger voor de verleiding that warm fuzzy feeling uit een potje. Dit is een van de aspecten van het narcokapitalisme, een neoliberaal systeem waarin drugs een onmisbaar accessoire zijn .

Oh jee

Maanden terug heb ik de mogelijkheden met betrekking tot het beleid van centrale banken op het Geldblog beschreven. Van de drie hoofdscenario’s blijkt er nu één te zijn uitgekomen: problemen met het functioneren van de financiële markt (financial plumbing issues) die de centrale bank(-en) zou forceren om een 180 graden (pivot) draai te maken. De mechaniek die hier aan het werk is, geeft perfect de nefaste werking weer van het slechte beleid van centrale banken en overheden over het afgelopen decennium (zo niet langer). Vraag is of we een (dure) verlenging krijgen, of dat de dag des oordeels is aangebroken.

Wat was/is er aan de hand? Het VK kwam met een plannetje om de belastingen te verlagen, wat een prima idee is. Echter, in plaats van de overheid kleiner te maken om deze belastingverlaging te bekostigen, is er gekozen om dit bedrag grotendeels te lenen. En dat viel verkeerd bij de financiële markt. De gedachte was dat een dergelijk pakket inflatoir zou werken, terwijl de schuldquote  en de inflatie al zo hoog zijn in het VK (zelfde inflatiekritiek geldt ook voor ons koopkrachtpakket overigens).

Verslag van de Fentanyl Crisis in de VS, in drie delen. Door Teun Voeten

Ze staan voorover gebukt, met armen die omlaag bungelen, ze strompelen schokkend, in slow motion, zonder te kijken, over de stoep en de straten, ze liggen voor pampus, soms nog met een spuit in de arm, in de goot, tussen geparkeerde auto’s, ze liggen in mekaar gedoken in portieken, ze proberen onder de tong of in de nek te injecteren met behulp van een spiegeltje, ze liggen tussen het vuilnis op straat, met opengesperde benen, neergevallen en in coma geraakt, ze proberen wanhopig nog een adertje te vinden in stukgespoten armen vol open wonden en zweren.        

Welkom op Kensington Avenue Philadelphia. Als het verval van het Westen ergens op een beeldende en dramatische manier wordt geïllustreerd, dan is het wel op dit stukje ellendig Amerika tussen de metrostations Allegheny en Huntingdon Station in Noord-Philadelphia. Vroeger was dit de grootste openluchtmarkt voor heroïne in de Verenigde Staten, waar gebruikers van Ohio tot Florida tot Vermont hun spul kwamen halen. Tegenwoordig is heroïne een zeldzame, dure delicatesse, een organisch natuurproduct, zoals quinoa en havermoutmelk populair zijn in snobistische yuppiekringen. 

Vandaag de dag is alles fentanyl wat de klok slaat op Kensington. Een portie is spotgoedkoop, vijf dollar. Het spul is ook ontzettend sterk, vijftigmaal sterker dan heroïne. Een hoeveelheid van twee milligram, ter grootte van een suikerkorrel, kan al dodelijk zijn. Aanvankelijk gebruikten dealers het om hun heroïne mee te versnijden en sterker te maken. Nu wordt het puur verkocht, of versneden met allerlei tranquillizers die hier op straat bekendstaan als tranc. Soms wordt de fentanyl versneden met carfentanil, een fentanylvariant die honderd keer sterker is en wordt gebruikt in verdovingsgeweren om neushoorns plat te leggen. In feite weet de gebruiker nooit precies wat hij koopt en hoe sterk zijn spul is. Spuiten is een soort Russische roulette geworden.

De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 13

Mijn favoriete Amerikaanse comédienne, de vuilbekkende Joan Rivers, zei eens "Comedy is an angry white man's game. Even if you're Chris Rock or Joan Rivers, you're really an angry white man." Attenooije, wat was dat mens hilarisch.

En dat is er nou precies wat er mis is met de Nederlandse stand up comedy: in elke grappenmaker uit de stallen van BNN/VARA huist geen boze blanke man maar een Sylvana Simons, een Gloria Wekker of, nog erger, een Soundos El Ahmadi. Dominees van kleur, moralistisch tot op het bot en gespeend van humor.

Al Ahmadi schijnt een van de sterren van de Comedytrain te zijn geweest, maar dat was Raoul Heertje ook. De economieboeken van zijn vader voor de middelbare school waren grappiger, ik bedoel maar. Toen deze kleur- en geurloze klerk in de huid van mijn held Lenny Bruce kroop, was ik er klaar mee.

Het dieptepunt in de loopbaan van Soundos werd de afgelopen week bereikt bij Khalid & Sophie. En ik maar denken dat het niet nóg pijnlijker kon! Gemiddeld kijken 40.000 hersendode bankbintjes - op prime time! - naar Ik ga Stuk: Soundos El Ahmadi op zoek naar komisch talent.

Soundos moet wel geheimen (crystal meth, anale gangbangs, gerommel met restaurantbonnetjes) over bobo's van BNN/VARA bij zich dragen, een andere reden waarom ze maar op de treurbuis blijf verschijnen sinds ze er uit werd geschopt bij de De Wereld Draait Door, is er niet. Soundos is net herpes: je komt er nooit meer van af.

Dé exponent van de BNN/VARA humor is Dolf Jansen. Die is niet leuk (was hij ooit wel) omdat hij volstrekt geconformeerd is aan de eisen van de VARA-humorgestapo. Als Dolf een grap heeft gemaakt, rent hij als een speer naar Francisco van Jole van de VARA-Kulturkammer. Jole schreeuwt dan: die grap over die raketgeleerde uit Somalië vind ik kwetsend, kan daar niet iets geestigs over Wilders of Baudet voor in de plaats?

Proost

De kers op de taart is wat ons betreft deze week Arjan Kers. Arjan Kers is de directeur van reisbureau TUI en Arjan Kers kan zich onmogelijk voorstellen dat Schiphol zo slecht wordt geleid als het wordt geleid. Dus er moet wel opzet in het spel zijn. Er moet een onzichtbaar beleid achter zitten dat straks alleen nog oligarchen en mensen die in een diplomatenklasje hebben gezeten, kunnen vliegen. 

Rob Jetten snapt niet hoe je met een kerncentrale een huis kunt verwarmen. Hij laat een rapport maken en daar komt uit dat kerncentrales heel goed huizen kunnen verwarmen. Toch zult u zien dat er nog niet een begin van de planning van de twee nieuwe kerncentrales gemaakt wordt, die in het regeerakkoord zijn beloofd. 

Ondertussen kun je maar beter geen zichtbaar halskettinkje om je nek hebben, als je de binnenstad in gaat, want hij wordt er geheid af gegrist. Toch komen complete regimenten veiligelanders de grens over gevlogen. Terwijl de VVD bij monde van minjus Dilan Yeşilgöz-Zegerius nog zo had beloofd ze juist terug te sturen. 

Met een beetje mazzel pleurt het kabinet binnenkort toch echt in elkaar en kunnen we weer stemmen. Jammer dat u dan in meerderheid weer VVD gaat stemmen en dat die dan samen met D66 gewoon doorgaan met D66-beleid. Dus ja, heel erg allemaal, maar weet u wat pas echt jammer is: de toekomst!

De Boze Blanke Man en de Ondergang van Nederland, deel 12

Dat was schrikken voor de Nederlandse media zeg! Eerst werden ze overrompeld door die 'totaal onverwachte' verkiezingszege van de fascisten in Zweden - dat gedroomde deugparadijs van edelsmurf Schimmelpenninck - en toen sprong in Italië ene Giorgia Meloni-Mussolini als een duveltje uit een doosje. Vroeger gingen deugmensen niet op vakantie naar Spanje vanwege dictator Franco, dus logischerwijs zouden Gutmenschen nu Italië moeten boycotten, en Zweden en Polen en Hongarije natuurlijk ook.

Dagblad Trouw, fout na de oorlog, kwam afgelopen maandag nog net niet met een inktzwarte voorpagina maar de hoofdredacteur riep wel een periode van drie dagen rouw uit. De meeste journalisten kwamen niet eens naar hun werk, zo doodziek waren ze van eclatante overwinning van de Camicie Nere.

Het voltallige vaderlandse hoernaille - van Vijfde Macht verworden tot de versleten buttplug van Rutte - kwam bijkans klaar van alleen al de gedachte dat Kaag de eerste vrouwelijke premier van Nederland zou worden, maar schreef powervrouw Marine Le Pen kapot en negeert als het even kan een uitstekende parlementariër als Fleur Agema. Vrouwen in de politiek deugen alleen maar binnen het narratief van D66 en GroenLinks, alles rechts daarvan is extreem-rechts en dus fascistisch.

Giorgia Meloni doet mij erg denken aan Mara Venier, de legendarische moderatrice van Domenica in van Rai Uno. Ik zat iedere zondagmiddag aan de buis gekluisterd want Domenica in was een geweldige mix van tieten, konten, kermismuziek, heerlijk Italiaans gekrijs en geschreeuw, stokoude mannen met geverfd haar in peperdure maatpakken (kereltjes waarvan je in Nederland meteen zou roepen: 'die is van de verkeerde kant en sterker nog, hij heeft het uitgevonden en verbeterd en iedereen weet het behalve zijn vrouw') en bovendien rolden ook nog eens de tussenstanden van de Italiaanse voetbalcompetitie over het scherm.

Dus wat staat ons nu nog te wachten de komende twee jaar betreffende de koopkracht van de euro? Alhoewel een voorspelling over een dergelijk complex en dynamisch probleem omgeven is met grote onzekerheid, zal ik vandaag een plausibel scenario aan bod laten komen.

Zoals reeds meerdere keren op dit blog is beschreven, zal de inflatie wat langer aanhouden dan veel economen en beleidsmakers denken. Reden hiervoor is dat er te lang is gewacht door de ECB om in te grijpen, waardoor de inflatie eigenlijk al ontankert (hallo van Dale, nieuw woord voor 2022).