Duizend bommen en granaten! Indrukwekkend ceeveetje heeft oorlogsfotograaf Teun Voeten daar. Afghanistan, Bosnië, Irak, Liberia en Syrië in de afgelopen vijfentwintig jaar bezocht hij levensgevaarlijke brandhaarden over de hele wereld. Het laat 'm ijskoud. Voor de ervaren journalist is slechts een plek ter wereld te gevaarlijk. Molenbeek, een treurige stad onder de grijze rook van Brussel en tevens een
"etnisch-religieuze enclave van een zeer gesloten, bekrompen gemeenschap." Voeten woonde er jarenlang maar ontvluchtte de Belgische jihadgemeente uit pure angst voor 'blank racisme' en de oprukkende islamisering. Molenbeek zit nogal vol met religieuze gekkies die volgens eigen inzicht alle kennis over planeet aarde in pacht hebben. Take it away, Teun: "het probleem met moslims is vaak dat ze
weters worden in plaats van gelovigen. Zij weten wat de waarheid is en daarmee basta. In Molenbeek wonen veel weters." Moslimachtige mannen jatten er alles dat los en vast zit, vrouwen leven er in onderdrukking. Zonder hoofddoek kunnen dames niet over straat,
zegt Voeten, die de beschuldigende vinger wijst richting de elite. "We hebben nogal de neiging om dreigingen weg te nationaliseren. De bevolking is terecht bang voor ISIS, maar krijgt te horen dat de kans statistisch klein is dat je het leven laat in een aanslag. Dat kan wel zijn, maar angst is per definitie irrationeel, en het is zeer begrijpelijk dat mensen bang zijn." Tringeling! Voeten trekt aan de bel, zeven jaar
nadat collegajournalist Arthur van Amerongen dat deed (als "kweekvijver van het extremisme"). Het leidde indertijd tot helemaal niets. D'oh. België heeft de strijd allang opgegeven met de radicale bevolking van Molenbeek, een dorp op slechts een uur rijden van de Nederlandse grens.
