Niets leukers dan het lezen van fanmail. Ook wel liefdesbrieven genoemd. Iemand die de moeite neemt z’n gal te spuwen? I love you. Domme mensen die de moeite nemen hun gal te spuwen? Jullie zijn de motor waar ik op drijf. En zo zie je op een zondagmiddag opeens dit stukje van Michelle de Jong-Piek: “Ebru, ach ach meisje toch, de vrijheid om je zo uit te spreken, dat is een privelege (sic), dat je in een Islamitsch (sic) land niet krijgt. Als je daar als vrouw welke mening dan ook probeert te uiten, wordt je opgesloten en geslagen, luisteren en je mond houden. Hier heb je gewoon een grote mond. Je geniet van al onze Westerse gemakken, en welvaart! Zoek jij je grootouders weleens op die hier waarschijnlijk niet zullen wonen? Als je al gaat, neem je allemaal Westerse spullen voor ze mee, denk ik. Maar goed, daar gaat het niet om, ik vraag me af: waarom heb jij hier zo'n grote mond, en ben je niet gewoon in je vaderland???? Daar is zat voor jou te doen.”

Dit soort mensen, dit soort achterlijke mensen zorgt ervoor dat ik mijn brood verdien. Lezen kunnen ze niet, en om de een of andere redden schatten ze mij als nog achterlijker in dan zij zelf zijn. Om maar met de deur in huis te vallen: iedereen in Nederland met een Nederlands paspoort heeft dezelfde rechten. Of Michelle de Jong-Piek dat nou leuk vindt of niet, zij en ik hebben het recht om op dezelfde toon even verontwaardigd te zijn en doen over alles wat zich in Nederland afspeelt. Mijn vaderland is Nederland. En ook ik reis wel eens af naar dat land waar volksstammen hun all inclusive vieren: Turkije. Een land waar mijn grootouders geboren (o nee, Griekenland was dat – maar geschiedenisles gaat iets te ver hier), getogen en gestorven zijn. In de jaren zeventig namen we inderdaad spullen voor ze mee (en voor mij: zes pakken gestampte muisjes, anders was er geen land met me te bezeilen) maar dat is al een jaar of dertig niet meer nodig (er staat trouwens wél een pak muisjes in Casa Ebru in Kusadasi). Bovendien zijn ze inmiddels dood. Tegenwoordig zeg ik tegen de marechaussee die hun uniformen niet meer aan mogen dat ik niets aan te geven heb – heb ik ook niet, maar de hele inhoud van elke koffer is altijd nieuw en net aangeschaft in Turkije. Dat vrouwen in islamitische landen opgesloten en geslagen worden? Het zal heus wel, heb ik weinig mee te maken; een bewoonbaar Nederland heeft mijn interesse. In Nederland functioneer ik. Dus waarom ik zo’n grote mond heb? Ten eerste valt dat wel mee: beetje tokkie schreeuwt harder dan ik, Michelle de Jong-Piek. Ten tweede: omdat inderdaad in mijn vaderland zat voor mij te doen is. Vieze vuile institutionele racist Michelle de Jong-Piek.