Turkije heeft een kustlijn van meer dan 6500 kilometer, en grenst met 900 kilometer land aan Syrië. Voor de volledigheid ook maar de andere buren opgezocht: Bulgarije, Griekenland, Georgië, Armenië, Azerbeidzjan, Iran en Irak. Veel heftiger wordt het niet. Gelukkig krijg je daar op het strand niets van mee. Op het strand zijn de prioriteiten: 1. Waait het niet te hard 2. Waar is m’n zonnebril 3. Goed smeren tegen strepen en 4. Verder: niets. Sterker nog, ook in de stad krijg je er niets van mee. Het is business as usual. Taartje hier, koffie daar, shop til you drop en inchecken in het SwissOtel. Dat er anderhalf miljoen Syriërs rondzwerven in Turkije, is een feit waar de Turkse OSM witheet van worden. Die willen de grenzen dicht, potdicht – ja het zijn net PVV’ers. De linkse Turken willen vrede op aard’ en de fundo Turken denken in termen van stemmen. Assad must go spraken Obama en Erdogan gezellig half mei – oud nieuws - maar presidenten die denken dat een “democratic Syria” onder leiding van moslim-fundo’s kan plaatsvinden moet je meer dan wantrouwen. En dat er 46 medewerkers van de Turkse ambassade in Mosul gevangeng waren genomen door ISIS (ISID of ISIL aan de andere kant van de Europese Unie) – ik wist het niet.

Hun vrijlating na diverse onthoofdingsfilmpjes daarentegen is groot nieuws. Na 101 dagen gevangenschap, 46 mensen in één keer. Kijk naar de plaatjes. Kijk hoe gezond ze eruit zien. Kijk naar de Turkse propaganda – de Israëli zijn er niets bij: de consul weigerde met een pistool tegen zijn hoofd een videoboodschap op te nemen. Uhuh. Een beetje terrorist zet dat pistool tegen het hoofd van een kind (nou niet allemaal boze brieven gaan schrijven omdat ik de waarheid zeg) en laat de camera draaien. Of deze: Amerikaanse luchtaanvallen tegen ISIS leidden bijna tot de dood van de Turkse gijzelaars. Nog een: de Turkse geheime dienst heeft de gijzelaars op eigen houtje bevrijd, zonder steun of bemiddeling van de CIA – die jaren geleden wél keurig hebben geholpen bij het gevangen nemen van PKK-leider Abdullah Ozcalan. Diplomaten en hun gezinnen zijn partijen waarvoor regeringen net een stapje verder gaan dan voor journalisten (zeikerds) of burgers die in een vliegtuig neergeschoten worden. Dat zijn dingen die ontregelen, maar niet gezien worden als een aanval op een land persoonlijk. Bij diplomaten geldt: raak ze aan en het is oorlog. Nou, het is oorlog. Al een tijdje. Of de Turkse overheid de ISIS gekkies écht niet steunt, zal nu duidelijk worden. Zonder Turkse gijzelaars in Syrië, is er geen enkele reden om niet mee te doen aan de militaire operatie tegen ISIS. Oh wacht... Gelukkig is het strand ver weg van Syrië.

#ISIS claims that #turkish citizens were released by the order of #caliph in exchange of not entering US coalition pic.twitter.com/P8q3HfvU9H

— AnonyOpsDeAerial (@OpsDeAerial) September 21, 2014