Slonzige-wijven alert. We gaan vrouwen met brandwonden helpen door puntgave vrouwmensen te vertellen dat ze
geen make-up moeten dragen. Se-ri-eus. Wie verzint dit? De Brandwondenstichting. Dat het een beetje mal is om gezichtsverminkingen te vergelijken met een onopgemaakt gelaat is de stichting kennelijk niet opgevallen. Vrouwen knappen visueeltechnisch reuze op van een make-upje, maar laten ze de smeerseltjes een dag achterwege dan moeten we daar toch niet enorm heroisch over gaan doen met ons allen. Termen als 'durf jij het aan', toe nou mensen. Het gaat over een dagje doorkomen zonder plamuur en oorlogskleuren op je harses, niet om psalmen zingend door Mosul wandelen. En dan de dag daarna weer fluks de poederkwast ter hand nemen, want onszelf lelijk maken uit solidariteit met verbrande mensen is alleen tof als iedereen het tegelijk doet en lekker gekke selfies met hashtag maakt. Anders voelt het toch een beetje alsof je een uitzondering bent. U weet wel, zoals mensen met brandwonden zich elke dag voelen. Zoals altijd met wijvenbladen-dingetjes is er ook een spirituweel
lulverhaaltje bij, want vrouwen zijn behalve op kuddegedrag ook dol op filosofettes om hun volstrekt irrationele morele zelfbevrediging goed te praten: je bent mooi zoals je bent! En iedereen is mooi! En het gaat om de binnenkant! Uh-huh. Leugens. Mensen met brandwonden zijn niet lelijk, maar verminkt. En dat is kut, want het maakt enorm veel uit hoe je er uit ziet en de wereld geeft geen fuck of je van binnen misschien eigenlijk Scarlett Johansson bent. Uiterlijke verschijning doet ertoe en is vaak aardig op te peppen met wat hulp uit een potje. Koketteren met super dapper je gave snuitje twitteren 'voor mensen met brandwonden' is lelijk, en niet omdat je geen make-up draagt. Lelijke wijvon kijken doet u
hierrrrr, en misschien is het een geinig idee om #Nomakeupday voortaan te laten samenvallen met
dit evenement. Met een doekie ervoor blijft ons veel visuele narigheid bespaard.
