Wetenschappelijk-historische fittie. In de ene hoek race-hustler Zihni Özdil. In de andere hoek een wetenschappujjr Geschiedenis mijnheer Emmer die de Tachtigjarige Oorlog zelf nog heeft meegemaakt dus weet waar over hij lult. Vindt hij zelf. Aanleiding is een
BOEH EN FOEI NEDERLAND stukje van Zihni waarin hij ligt te zeikstralen over dat er niet met grote zwarte, pardon, andersgekleurde letters over het hele vers gerestaureerde Mauritshuis is gekalkt MEDE MOGELIJK GEMAAKT MET SLAVENHANDEL. De druppel die Piet Emmer deed overlopen.
Vurig verdedigt hij Johan Maurits, de naamgever van het Mauritshuis. En hoewel historisch bewustzijn een prachtig ding is, worden we er DOODmoe van dat onze culturele en historische monumenten en verdiensten dwangmatig moeten worden voorzien van nadruk op onze Zwarte Bladzijden. Niet zelden ook nog eens met als argument dat 'anders de gruwelen van 40-45 zich zo weer herhalen', met een verwijzing naar het opgelaaide antisemitisme van de laatste tijd. Hoewel we allemaal weten dat de nazaten van Hollandse slavenhandelaren niet de antisemieten van nu zijn, mmh? Terwijl wetenschapperTs elkaar de tent uit kibbelen over of en hoeveel slaven en troostmeisjes en koelies Johan Maurits er op nahield, leren kindertjes te wegmetonzen met de
Vooroordelenkoffer en is er in het Scheepvaartmuseum, een voormalig VOC-pakhuis, een interactieve debilisering van slavernij-indoctrinatie gaande in plaats van een lofzang op onze ooit grootse maritieme prestaties. Onze geschiedenis is geen
propaganda voor fatsoenlijke mensen en draait niet alsmaar om schuld en slachtofferschap. Zeker niet in het Mauritshuis, een architectonisch pareltje van een stadspaleis dat tegenwoordig dienst doet als expositieruimte voor de hoogtepunten uit onze schilderkunst. Niet over zeiken. Niet gaan verdedigen. Gewoon trots op zijn.
