Hahaha domme, domme ondernemer. Wat was Leo Volmer denkende. Gewoon zomaar zijn hele leven hardwerkende meneer zijn, en waar hij kan kansarme buitendebootvaljongeren helpen. IN NEDERLAND. Enter de ambtenaren, de regeltjes en de bureaucratie. Wat zijn wij hier aan het doen meneertje, dat gaat zomaar niet. Hier,
neem twaalfduizend euro boete. Want door de regeltjeswirwar van de overheid had Leo per ongeluk, en vertrouwende op het UWV, de negentienjarige Bulgaar Aldenis het mooie vak van lasser geleerd waarmee hij zelfvoorzienend zijn steentje zou kunnen bijdragen aan Nederland. Aldenis zat in de Wajong-uitkering en zou zonder Leo geen schijn van kans maken op de arbeidsmarkt. Niet alleen leerde Leo hem een beroep, ook betaalde hij de opleidingskosten voor de jongen uit eigen zak. Gewoon, omdat bad-ass ouwe stompen zoals Leo die van hun vak houden graag jonge knullen aan het werk helpen en in één moeite door hun eigenwaarde en zelfredzaamheid willen opvijzelen. Geld schmeld, Leo geeft geen fuck. Leo doet wat de overheid en de zieligheidsindustrie nalaten: poten uit de mouwen steken, kinderen serieus nemen en hun eigenwaarde supersolide aan elkaar lassen. Alleen vergat Leo een zogenaamde tewerkstellingsvergunning aan te vragen. Misschien omdat hij dacht dat het UWV daar wel voor zou zorgen. Misschien omdat hij te druk was met een bedrijf runnen en met engelengeduld kansarme jongeren een beroep te leren. Misschien omdat de regels voortdurend veranderen en hij andere dingen te doen heeft dan dat alsmaar uit zijn hoofd te leren. OMDAT HIJ DUS GODVERDOMME BEZIG IS MET MENSEN DE ARBEIDSMARKT OP HELPEN. Hoe dan ook. Een gortige twaalfduizend euro boete, voor een procedurefoutje. Wat een land. Eigen initiatief, behulpzaamheid, we moeten het gewoon niet willen met ons allen. Beter steekt de Arbeidsinspectie die boete waar de zon nooit schijnt, in hun dichtgetikte kafka-hel van regeltjes bijvoorbeeld.
