Heel zielig: salafisten gevoelig voor burn-out
Okee mensen even aandacht voor Martijn de Koning. De academisch omstreden Salafistenvriend en Allahs Huisantropoloog heeft een nieuw apologetisch boekwerkje uit. Over zijn lievelingsdieren: salafisten. Salafisten zijn heel lief, ze bijten nooit en ze leven graag exact zoals de profeet deed. Ze eten vooral hooi en een beetje vers water, af en toe een banaantje en ze hebben veel beweging nodig. Om ze te helpen verharen in de ruiperiode kun je ze wat vers schelpenzand geven voor extra mineralen. Martijn vindt salafisten leuk omdat het vooral vreedzame utopisten zijn. Dit was zijn spreekbeurt, zijn er nog vragen? Ehm ja. Martijn bedankt voor je spreekbeurt, we vonden het heel interessant om meer te horen over salafisten maar noem eens een nadeel van deze vreedzame utopisten? Ah, ze zijn heel stressgevoelig en krijgen snel een burn out. Dat is inderdaad wel zielig en lastig, voor wie een beetje wil hobbyen met salafisten. "Ze lijden onder het onbegrip dat ze in de rest van de samenleving tegenkomen en vinden het moeilijk om tegen die druk in vast te houden aan hun specifieke leefstijl." Ah echt hee. Vrijwillig leven als een zevende eeuwse fictieve zandprofeet blijkt wat lastig dus is het de schuld van 'de rest van de samenleving', het is ons wat. Fijn dat het de taak van de antropoloog is om deze species niet te veroordelen, maar te begrijpen. Daarom ook: HOERA Van Gogh is dood-vreedzaamparties. Van een stukje begrip in de samenleving is nooit iemand slechter geworden nietwaar. Vooral salafisten hebben begrip nodig, vreedzame utopisten die vaker ontploffen dan burn-outen.