Geenstijl

Als u het niet erg vindt maakt Luuk Koelman vandaag even wat grappen over onze nationale trots (nee, niet de spoorwegen): de jongens in Afghanistan. Want die door Hans van Baalen persoonlijk getrainde Rambo’s scoren dan wel 18-0, goede helikopters hebben ze niet. En dat is wel een beetje sneu voor die ultra dure missie in die woestijn. Enfin, Koelman wrijft het er even in.

Beroepsrisico Wat is dat voor gedoe met die neergestorte heli in Afghanistan? Een week geleden waren we nog zo trots op onze 18-0 overwinning op de Taliban. Nederlandse commando’s doodden toen bij een speciale actie in de Baluchipas in Uruzgan achttien vijandelijke strijders. Aan Nederlandse zijde vielen geen slachtoffers. Dick Berlijn, de commandant der strijdkrachten, besteedde er glimmend van trots een persconferentie aan. De fine fleur van onze strijdkrachten had prima werk verricht. Helden waren het. De 18-0 had alles te maken met het technologisch overwicht van de Nederlandse commando’s. Een deel van de gevechten vond ’s nachts plaats en de Taliban beschikken niet over nachtkijkers. Onze jongens wel. Ja, dat zal ze leren, die Allah Akbars. Soldatenkistjes uit, wijsvinger bezwerend tegen de getuite lippen en dan op kousenvoeten heel snaaks die baarden in de rug benaderen. Overdag was het ook prijsschieten. De terroristen openden meestal al op vijfhonderd meter afstand het vuur, zo meldde de Volkskrant. Onze jongens hoefden niet eens dekking te zoeken. Kalashnikovs van de Taliban reiken namelijk niet verder dan driehonderd meter. Dick Berlijn glimlachte eens. Gelukkig zijn onze state-of-the-art geweren en richtmiddelen een stuk accurater dan die rommel van de Taliban. Maar goed, nu zijn er dus twee Nederlandse militairen omgekomen bij een heli-crash in slecht weer. De Tweede Kamer eist een diepgravend onderzoek. Ik begrijp niet waarom. Het zijn beroepsmilitairen die een vak uitoefenen, met alle risico’s van dien. Nou ja, risico’s. In het Nederlandse verkeer vielen in 2005 maar liefst 817 verkeersdoden. Een groot deel van deze slachtoffers was, net als de twee beroepsmilitairen, onderweg voor zijn of haar werk. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Onderzoek van TNO uit 2005 leert dat onder Nederlandse werknemers jaarlijks duizenden dodelijke slachtoffers vallen: volgens een voorzichtige schatting overlijden jaarlijks ruim 2600 Nederlanders door gevaarlijk werk en/of slechte werkomstandigheden. Een ruimere schatting gaat uit van meer dan 5500 slachtoffers. Grootste killer zijn schadelijke stoffen en dampen, die kanker en ziekten aan long- en luchtwegen en het zenuwstelsel veroorzaken. Kortom, de eerste de beste winterschilder loopt meer beroepsrisico dan een Nederlandse militair in Afghanistan. Je kunt je trouwens afvragen wat de Nederlanders in Afghanistan doen. Ja, in de voorste frontlinie strijden tegen het terrorisme. Maar waarom? In ieder geval niet om mensen in het westen te beschermen. Onderzoekers van de Otago Universiteit in Nieuw Zeeland becijferden vorig jaar dat de kans om in een westers land om te komen in het verkeer 390 keer groter is dan de kans het leven te laten bij een terroristische aanslag. Waarna de onderzoekers er fijntjes aan toe voegden dat elke 26 dagen evenveel doden in het Amerikaanse verkeer vallen, als bij de aanslagen op 11 september. Ik ben benieuwd wanneer er eindelijk eens een Tweede Kamerlid aan het rekenen slaat. De operatie in Afghanistan kost Nederland nu al meer dan 400 miljoen euro. Als we zo zuinig zijn op onze landgenoten, is het niet meer dan redelijk om voor de nationale verkeersveiligheid 390 x 400 miljoen = 156 miljard euro uit te trekken. Daar kun je heel wat flitspalen van kopen! Luuk Koelman