Geenstijl

Onze metro-columnist, en sinds kort exclusieve GeenStijl-columnist Luuk Koelman heeft zich vandaag laten inspireren door Job and the City. Het resultaat is een zinderende preview van een soapserie die nog eens heel groot gaat worden. In september pas op de buis, nu al op GeenStijl, extragratis goedgekeurd door justitie. Luuk Koelman, kom er maar in.

Reality soap - De situatie is als volgt, meneer Cohen: u komt thuis en hoort een enorme herrie. U loopt de trap op en daar ligt Ali, de multiculturele glazenwasser. In uw eigen bed, naakt bovenop uw dochter. Ze spartelt overduidelijk tegen. - Oké, helder. En daar moet ik dus op reageren? - Ja, het is de bedoeling dat u in deze reality soap zoveel mogelijk zichzelf bent. De kijkers van AT5 willen graag een daadkrachtige burgervader zien. - Doortastendheid, ik begrijp het. - Bent u er klaar voor? - Jazeker. - En… actie! Stap de slaapkamer maar binnen, meneer Cohen. - Hola, hoor ik daar een springveren matras? Nee maar! Wat is hier aan de hand? - Papa! Help! Het doet zo’n zeer! - Zeg, Ali, wat doe jij daar met mijn dochter? - Drie keer raden wat ik met dat geile ding aan het doen ben, ouwe. - Zo gaan we hier niet met elkaar om! - Lekker man, lekker. Geile dochter heb je. - Ali, ik protesteer ten strengste… - En nou oprotten, ouwe. Ik ben bezig. - Hij wil niet luisteren, meneer de regisseur. - Doorgaan meneer Cohen. U moet nu echt ingrijpen. - Ali, ik ben een groot voorstander van laagdrempelige, multiculturele activiteiten, maar dit is toch niet… - Tering, wat is dit lekker… Godverdomme, wat is ze strak. - Ali heeft geen oor voor mijn argumenten, meneer de regisseur. Ik sta machteloos. - Bal uw vuisten, meneer Cohen. Word maar eens goed kwaad. Wat zou uw eerste reactie zijn, recht uit het hart? - Meteen de keuken in rennen. - Heel goed. U gaat 112 bellen? - Nee, thee zetten. - Jezus nog aan toe, meneer Cohen. Niemand zit in zo’n situatie te wachten op een kopje thee. - Wat zegt u nu? Hier wens ik toch ernstig bezwaar tegen te maken. Thee is een drank met een lange en rijke geschiedenis die teruggaat tot 2737 voor Christus. Daar mogen wij in het geheel niet lichtzinnig over denken. - Meneer Cohen, kijk naar uw dochter. Haar oogleden draaien helemaal weg. Ali gaat maar door. Hij woont haar helemaal uit. - Ja, dat zie ik zelf ook wel. Maar nog even over die thee. Op een dag zat de Chinese keizer Shen Nung een keteltje warm water te koken. Hij rook plots een heerlijke geur, en weet u waarom? Er waren bladeren van een overhangende tak in de ketel gewaaid. De keizer proefde het water en het smaakte heerlijk. Zo is bij toeval thee ontdekt. Vandaag de dag wordt thee dus in alle culturen gedronken. Vandaar. - Weet u wat, meneer Cohen. Ik geef het op. Grijpt u maar in op de wijze die u zelf wilt. Maar haast u, want uw dochter is al buiten westen. - Meneer Ali, blieft u een kopje thee? Hallo? (…) Ach, kijk, daar houdt hij op met bewegen. Een klein succes, al zeg ik het zelf. Ja, het vriendelijk offreren van een kopje thee doet wonderen. Thee bevat geen calorieën, ontziet het gebit en bevordert de concentratie. Oei, Ali’s hele lichaam spant zich. Hij gooit zijn hoofd in de nek. Hola, wat een rauwe kreet. Ziet u dat, meneer de regisseur? Voor mij een duidelijk signaal dat deze kwestie ook voor Ali heel gevoelig ligt. Laten we dat vooral niet vergeten. - Dat is het, meneer Cohen? Daar is de kous mee af? - Nee! Natuurlijk niet! - Wat gaat u dan nu doen? - Allereerst Ali in zijn kleren helpen en hem duidelijk maken dat dit ab-so-luut niet kan. En daarna schoon beddengoed zodat we dit vervelende incident weer zo snel mogelijk kunnen vergeten. Luuk Koelman