Het gemak waarmee nieuwe partijen zetels oprapen, is tekenend hoe verwaarloosd en onzeker de kiezer is.

Het Belgische politieke systeem is compleet ontwricht. De Vlamingen hebben massaal op het Vlaams Belang en Nieuw-Vlaamse Alliantie gestemd. Bijna de helft stemde op partijen die een splitsing van België nastreven. De Walen stemden op hun beurt op nogal linkse partijen.

De vorige kabinetsformatie duurder anderhalf jaar en deze wordt nog moeilijker. Geen van de winnaars hebben een goede verstandhouding met een partij aan de andere kant van de taalgrens. Twee kapiteins op een schip gaat niet werken, hopelijk geven ze elkaar de ruimte een eigen koers te varen, voor eigen rekening en risico, zonder eindeloos geruzie over geld.

Wat dat betreft is België een mini-Europa. Op papier een federale eenheid, totdat de stembus opengaat. Waar de ene regio met de opgehouden hand zalvend solidariteit predikt. Waar de andere regio gedoemd is te betalen. Een mini-transferunie, het geld gaat van Noord naar Zuid zoals water naar beneden stroomt.

De Duitse regering waarschuwt Joden geen keppeltje meer te dragen. Der Polizei wijst vooral naar extreemrechts en de AfD, de Joden wijzen naar de moslimgemeenschap.

Deze waarschuwing werd vorig jaar al gegeven door de Centrale Joodse Raad. Het nieuws is niet dat Joden op straat in problemen komen of het antisemitisme escaleert, het nieuws is dat de regering dit eindelijk openlijk erkend. De doofpot mocht op een kiertje, het tapijt werd een stukje opgetild. 

Midden in de campagne en stemming voor het Europees Parlement. Eerst jarenlang aanmodderen om daarna op het moment suprême ervoor te zorgen dat de kiezer zich gehoord voelt. Het is een poging kiezers die kritiek hebben op immigratie, integratie en intolerantie tegen Joden, homoseksuelen en jonge vrouwen tegemoet te komen. Anders worden nieuwere partijen te groot.

Dit lastminute persmoment doet denken aan het theatrale aftreden van staatssecretaris Harbers. Zware delicten door asielzoekers werden weggemoffeld onder het kopje "overigen". In zijn afscheidsrede noemde hij deze delinquenten "overlastgevenden". Alsof het ging om asielzoekers die 's nacht muziek maken, te luid praten of wildplassen in de gracht. 

Een zolderkamergeleerde deelde na het aftreden een filmpje dat de nabestaanden en slachtoffers van migranten in een ander deel van de EU een gezicht gaf, hun naam teruggaf en hen liet spreken. Het waren niet meer weggemoffelde cijfers in een Excel-sheet, het waren mensen zoals u en ik die de rekening kregen van een mislukte immigratiepolitiek.

Dat filmpje was gemaakt door politieke bewegingen met een politiek extremer standpunt. Dat maakt de feiten erin niet minder waar. Dat maakt het delen van die beelden niet minder nodig. We kunnen wel blijven doen alsof criminele asieleisers alleen naamloze onbekenden raken en het daarom niet dichtbij of erg is, maar dat is niet waar.

Gelukkig is er op de valreep nog een debatje geritseld, anders werd de Europese verkiezingscampagne weggevaagd door een songfestival.

Twee landelijke partijleiders gaan de strijd aan en onderstrepen daarmee de onzichtbaarheid van andere bestuurslagen. Met de Europese lijsttrekkers in de coulissen komt er geen connectie tussen hen en de kiezer. De opkomst is miraculeus genoeg nog een veelvoud van hun bekendheid. Alleen al daarom is de EU een dure bestuurslaag zonder toezicht, zonder democratisch gehalte. Mark Rutte wilde het debat graag ook op lineaire televisie, de gemiddelde kijker is daar 58 jaar. 

Nigel Farage staat op 34% in de Britse peilingen. Drie jaar gesteggel over een referendum, bekrachtigd door algemene verkiezingen, wordt genadeloos afgestraft door de kiezer. De nieuwe Brexit Party is groter dan alle andere Britse politieke partijen. En dat voor een partij die pas een paar maanden bestaat.  LPF en FvD boekten eerder al monsterzegs. Deze extreme bewegelijkheid toont aan dat er geen band en loyaliteit zijn tussen gevestigde partijen en hun kiezers. 

Frans Timmermans vertrok halverwege zijn termijn in Rutte 2 naar Brussel. De PvdA kon met haar 38 zetels in 2012 Rutte in het zadel houden, 22 september 2013 peilde Maurice de Hond de partij op 10 zetels, oktober 2014 verliet Frans het zinkende schip. De kwaliteit van zijn timing en carrièrekeuzes worden alleen geëvenaard door captain Jack Sparrow. 

Hij wil graag voorzitter van de Europese Commissie te worden, maar daarvoor kunt u donderdag NIET stemmen. De EC wordt benoemd door de lidstaten na goedkeuring van het Europees Parlement. Even een kort resumé: u stemde in 2017 voor een Nederlands parlement, die vormde een coalitie, die vormen een nieuw kabinet, al die regeringen van EU-lidstaten samen kiezen een nieuwe voorzitter van de EC, wat het Europees Parlement vervolgens mag afhameren. U kiest donderdag alleen wie mag applaudisseren. Het EP mag geen wetten indienen, alleen verzoeken doen.

De moorden op Anne Faber, de Belgische Julie van Espen, de Haagse/Japanse Etsuko, oma Diny en een 68-jarige man kennen ongekende gelijkenissen.

Vijf slachtoffers die hun dader nog nooit hadden ontmoet. Allemaal uit het leven gerukt op een rustige plek. Drie keer is de verdachte ruimschoots bekend bij politie, justitie en de psychiatrie. Ze stonden in het systeem, maar waren op straat.

Dit geeft een gevoel van onveiligheid en onmacht. Zo veel knappe koppen vonden iets over deze heren. Of het nu na een verhoor, een vervolging, een veroordeling of een behandeling was. Er wordt eindeloos gepraat, medicatie gegeven, en vervolgens teruggegooid in de samenleving. Het hele circus onder supervisie van de politiek.

Allemaal heel nobel en met doelgerichte plannen. Netjes zijn er vragenlijsten die een risico-evaluatie opleveren. Complexe problematiek wordt in hokjes geperst, er wordt een rekensom gedaan en een beslissing genomen. Alles volgens een protocol, binnen een budget en de belofte dat alles goed komt in ruil voor dat budget. Alles volgens de regels van de beroepsgroep. Normen die een Kamerdebat en wetgeving verdienen.

Er zijn maar een paar dingen nodig voor een nieuwe Europese oorlog.

Twee minuten stilte op de Dam, nadat er 's ochtends ruim honderd raketten op Israël werden afgevuurd. De plechtigheid is een symbolisch en poëtisch slotstuk voor een week die begon met de uitbraak van een burgeroorlog in Venezuela.

We schreeuwen “dit nooit meer” met pijn in ons hart, terwijl het nogmaals aan het gebeuren is. Wij staan stil, zij schieten. Langzamerhand herdenken we een oorlog die niemand meer heeft meegemaakt om de rest van het jaar actieve oorlogen uit onze beleving weg te drukken. Op het ene kanaal de herdenking, op andere kanalen diverse oorlogen. Het blijft een contrast tussen dromen en nachtmerries. Tussen de theorie en de praktijk.

Je kan ook niets schrijven over deze oorlogen zonder zelf op het verdachtenbankje plaats te nemen. Wordt er wel politiek correct en genuanceerd genoeg geschreven? Bij welk kamp hoort de schrijver? Welke propaganda is dit? De optie dat ik nergens bij wil horen omdat ik dit geweld niet wil accepteren verdwijnt in dit valse dilemma.

Op Koningsdag kwam minister Grappenhaus met een proefballonnetje: bedreigers van politici strenger straffen. Maximaal vier of drie jaar cel in plaats van twee. Een bedreiger van Wilders kreeg drie dagen. Alleen is deze met schulden overladen kansenparel zoek. Een mevrouw riep: “Als je Thierry dood wil schieten, zeg dan paf”, en kreeg 100 uur werkstraf. De richtlijn in het Wetboek van Strafrecht ligt ver achter de horizon van de rechtbank. Maximale straffen zijn meer een politiek boegbeeld, dan een leidraad.

Het OM kan niets met honderden aangiften van de inmiddels vijftien jaar beveiligde Geert Wilders, die aangiften worden niet aan de rechtbank voorgelegd. De burgemeester van Haarlem zit ondergedoken en weet zelf niet waarom. Het lijkt me beter dat de minister zorgt dat bedreigers vaker gepakt worden, daadwerkelijk een celstraf krijgen, dat deze celstraf meer dan een jaar is en dat succes uitbundig publiceert. Dan pas ontstaat een stuk vergelding voor de belaagde burgemeester en een stuk afschrikking voor criminelen. Het kabinet maakt zich zorgen over ondermijning, zeer terecht, aangezien politici zo vogelvrij zijn.

Het rapport van de OVV over mensen met een ernstige psychiatrische aandoening leest weg als een onrealistische reeks gebeurtenissen. Wat er fout gaat is volkomen logisch voorspelbaar.

**Richard
**Neem bijvoorbeeld “Richard”, die van zijn vrouw dertien jaar in het geheim noodzakelijke medicatie kreeg. Moeilijke jaren, maar het ging. Dat mocht niet, de medicatie werd afgebouwd, zijn ziekelijke achterdochtigheid kwam maximaal naar boven en toen kreeg hij te horen gedrogeerd te zijn. 

De bom barstte, moeder met kinderen vluchtten het huis uit en kozen gedwongen voor een echtscheiding. Als ex wordt ze niet meer bij instanties te woord gestaan, dus valt de regie uit elkaar. Twee jaar later verkeren alle instanties in opperste verbazing dat de rechter geen gedwongen opname beveelt. Nogal logisch aangezien niemand de moeite nam de rechter te informeren.

Tijdens de tweede poging hem gedwongen op te nemen, loopt de rechter even naar buiten om kort te overleggen zonder direct uitspraak te doen. Richard verschanst zich in de woning. Uren onderhandeling volgen, waar zelfs een kind wordt ingezet. Er worden jerrycans gezien, er volgt een inval door een arrestatieteam en Richard sterft door zijn eigen steekvlam.

Jasper
“Jasper” werd van het kastje naar de muur gestuurd. In de ene instelling was hij niet welkom vanwege zijn autisme, in de andere niet vanwege zijn drugsprobleem. Exclusiecriteria, heet dat met een duur woord. Hij vlucht naar Azië, raakt uit beeld en wordt daarna teruggevonden in een buitenlands ziekenhuis waar de intensieve behandeling aanslaat. Terug in Nederland ontbreekt weer de juiste zorg.

Valentijn
"Valentijn" ziet het nut niet van medicatie en laat deze in het geheim afbouwen. Andere behandelaars en familie weten van niets. Vader trekt aan de bel, maar de psychiater vind het te weinig voor een gedwongen opname. Valentijn heeft een aanvaring op straat, haalt thuis zijn koksmessen en wordt door de politie acht keer geraakt in been en buik. Hij overleeft.

De rechter veroordeelt hem niet tot de gevangenis, maar tot een behandeling. Ook die komt niet van de grond. Binnen een jaar wordt hij vijf keer overgeplaatst, waardoor geen behandelrelatie ontstaat. Ouders merken dat het weer slechter met hun zoon gaat en trekken nogmaals aan de bel. Valentijn blijkt zijn medicatie verlaagd te hebben, de herhaling is ingezet.

Wanneer Big Brother gebruikt wordt om de burgers onder controle te houden is alles pais en vree, wanneer hetzelfde systeem gebruikt wordt een corrupte president te laten struikelen is de ambassade te klein.

Chefsåklagare (Hoofdofficier van Justitie) Eva Finné: “I don't think there is reason to suspect that he has committed rape.” Het arrestatiebevel werd ingetrokken. Duidelijker had het Zweedse OM niet kunnen zijn. Toch wil het maar niet lukken in een bericht over Julian Assange of Wikileaks deze beschuldiging weg te laten, of inclusief deze subtiele nuances te plaatsen.

Het was al vreemd dat het OM deze uitspraken publiekelijk deed. Het is toch in het belang van het onderzoek, de privé-sfeer van de vrouwen en de onschuldspresumptie de kaken stevig op elkaar te houden? Toen het onderzoek heropend werd door Överåklagare Marianne Ny gebeurde dat wederom met een persconferentie.

Net zoals bij Macro Kroon trial by media, voordat de verdachte bericht krijgt of verhoord wordt. Dan gaat het niet om een zuivere strafrechtelijke vervolging, maar wordt iemand aan de schandpaal genageld voordat de rechtbank heeft kunnen spreken. Die volgorde van handelingen toont een onzuiver proces perfect aan.

Rutte 3 zoekt geschoolde en ervaren bouwvakkers die Rutte 1 is vergeten op te leiden, en Rutte 2 is vergeten in te werken

Het gasverbod bleek niet doorgerekend. Niet alleen de schuld van onze ministers, want het CPB en PBL vonden de visie zo marginaal en vaag dat ze niets konden. Wat wil het kabinet, hoe ziet het subsidiemodel eruit en voor welke beslissing staan burgers en bedrijven straks? Daar haken de rekenmeesters al af. Het is ook wel een forse uitdaging:

Duizend woningen per dag van het gas af, gedurende dertig jaar voor maximaal € 75.000 per stuk. Dat zijn projecten die zo omvangrijk zijn dat neveneffecten in de rest van de economie door belastingdruk, koopkrachtdaling of liquiditeitsproblemen niet meer verwaarloosbaar zijn. Alle oude gegevens, aannames en modellen kunnen het raam uit.

Direct daarna ontstaat een ongenoemd probleem, de prijsstabiliteit van materiaal en personeel. Nu heeft niemand in de bouw tijd. Aannemers reageren met offertes die een paar keer over de kop gaan, omdat ze het sowieso niet zelf kunnen doen. Anderen reageren niet meer, geven geen prijs en sturen al helemaal geen duidelijke offerte. Beunhazen hebben vrij spel.

Fout. Fouter. Foutst. Steeds. Maar. Weer.

De raad voor de veiligheid kwam met een vernietigend rapport voor ministers Dekker & Grapperhaus. Michael Panhuis was in behandeling na de gruwelijke verkrachting van twee minderjarige meisjes. Dankzij een reeks fouten zag hij kans Anne Faber te ontvoeren, verkrachten, vermoorden en verbergen, allemaal terwijl hij verplicht woonde in een zorginstelling.

Nu bestaat de kans dat deze ministers dit aanstaande woensdag in het debat willen afdoen als een eenmalig incident. Dat wordt een beetje lastig als je bedenkt dat Gökmen Tanis op 1 maart werd vrijgelaten. Tanis wordt verdacht van een gewelddadige verkrachting terwijl hij compleet doorsnoven was. Hij heeft Angelique toen onder andere geslagen en gebeten.

Hij misbruikte zijn vrijlating om meerdere mensen van dichtbij te executeren. Er was grote twijfel of het ging om een terroristische aanslag. Later bleek zijn broer in verband gebracht bij een radicale Turkse islamitische beweging. Toch zou Gökmen alleen gehandeld hebben. Een hypothese die mij totaal niet geruststelt: 1 psychopaat kon duizenden agenten bezighouden en legde heel Utrecht lam.