Ditmaal weer eens een uitstapje naar een niet financieel onderwerp. Alhoewel hetgeen wat hieronder beschreven wordt wel degelijk een mogelijke context weergeeft waarin ook het financiële spel zich voltrekt.

De Westerse wereld verandert en de beschikbare meningen en keuzes zijn steeds meer zwart-wit (of moet ik dat tegenwoordig pigmentverwend-blank noemen?). Waar er eerst ruimte was voor nuance, lijkt er nu meer sprake van een “vriend, of anders vijand” mentaliteit.

Deze polarisering is ook goed beschreven door Ray Dalio, de oprichter en voormalig manager van ’s werelds grootste hedgefund Bridgewater. In zijn boeken en artikelen op LinkedIn heeft hij hierover vaak geschreven en ook op dit blog zijn Rays denkbeelden aan bod gekomen. Zijn stellingname is dat wereldmachten komen en gaan en dat de VS nu haar positie aan het kwijtraken is. Dit proces kan overigens heel lang duren en er valt het nodige af te dingen op Rays optimistische China scenario (zoals eerder al beschreven op dit blog). Maar velen zijn het er wel over eens dat de Westerse wereld, onder aanleiding van de VS, een rijk in verval is. In dat neergaande proces zijn er niet alleen meer conflicten (zowel intern als extern), maar deze worden steeds minder vaak minnelijk opgelost; er wordt niet meer naar de verschillende meningen gekeken om uiteindelijk bij een compromis te komen. In plaats daarvan, duwt de bovenliggende partij haar agenda ongewijzigd door.

In dit polariserende proces is er steeds minder ruimte voor het “redelijke’ midden en worden mensen geforceerd om één kant te kiezen. De ene kant stimuleert het samenklonteren aan de andere kant. Kijk maar naar de Nederlandse verkiezingen; Timmermans zorgde voor de stemmen op Wilders, en Wilders voor de stemmen op Timmermans.