Een kerstverhaal, in het Stamcafé door Heere Heeresma jr.

Ton bestelde bij Roos een Duvel aan de bar. Met het ontdopte flesje en een rondborstig bierglas ging hij aan een tafeltje op het caféterras zitten. In de rode, warme gloed van een van de straalkachels onder de luifel schonk hij met geoefende hand het glas vol en vormde een perfecte schuimkraag. Een ogenblik contempleerde hij de schoonheid van het vloeibare kunstwerkje in zijn hand. Toen kon hij niet langer weerstand bieden en viel er gulzig op aan. Twee, drie slokken later was het glas halfleeg. Met de rug van zijn hand veegde hij het schuim van zijn mond en neus af.

Scheermesjesboer plaatst zich in kunsthistorische traditie met plus size model

U ziet een kolos van een vrouwmonster, met kwabben als ankerkabels, benen als everzwijnen en een Ben&Jerry's-buik van hier tot Obesistan. Wij zien duizenden jaren aan artistieke schoonheid gecomprimeerd in een postapocalyptisch pomobeeld. De vrouwentak (Venus) van scheermesjesproducent Gillette ziet de Harige Oksel Revolutie van 2019 al hangen (zie ook de okselbloksnorren van influencer Famke-Louise) en gooit de strategie over een andere boeg. Want glad- en schoonheid zijn ook maar een mening. Denk niet dat Gillette iets nieuws aan het doen is. Ze doen iets ouds. Na de break een artistiekhistorische verantwoording, met veel vrouwelijk naaqt, want dat kon toen nog. Sluiten we af met een boreaal dichtregeltje uit 'Clara Venus' van Arthur Rimbaud (1870): La graisse sous la peau paraît en feuilles plates.
(Hee bolle, je hep cellulitis.)