En de munitie is gemaakt van mango

Landgenoten. Er is ophef ontstaan over een reclame waarin diverse culturele aspecten op de hak worden genomen. De burgemeester van Losser, een gestereotypeerde notabele met een grote snor, een lawaaierige das en een geforceerd deftig accent, onthaalt een in vrolijk knalgeel geschilderd watervliegtuig in de Twentse Johma-hoofdstad Losser, alwaar een lange tafel, gevuld met ontzettende doorzon-dorpelingen in hun netste spijkerbroeken en ruitenbloesjes smachtend op zijn komst wachten. De piloot, een donkeren man in lokale Caribische kledij komt namelijk mango’s brengen naar zijn amigo, de burgemeester. Amigo betekent vriend en het hele dorp wil brood breken met de bezoeker van ver. De burgemeester (dus niet de piloot) gebruikt de machete waarmee de mango’s van hun boom zijn geslagen om dat brood te beleggen met wat in Nederland tot feestculturele culinaire hoogstandjes wordt gerekend: bakjes mayonaise met sporen van kip en fruit. Dat hele tafereel gaat gepaard met grootse gezelligheid en vele lachende gezichten. Een ware Nederlandse viering van vreugd en vreten.

Nou. En dat mag dus niet. Want je kan nog zoveel Nederlandse clichés met milde spot tegemoet treden om een koelschapsmeersel onder de aandacht te brengen. Stop er één vrolijke neger met een vliegbrevet in en het is meteen weer NEOKOLOLIALISME. Je snapt wel dat Dit Land de kringverjaardag nooit is ontstegen, cultureel gezien. En ook dit weblog met heimelijke literaire aspiraties struikelt nu toch weer over de systeemplafondcensors die zich streng hebben gebogen over een koddig reclamescript. Dientengevolge smeren ook wij onze persoonlijke favoriet (Johma Oude Kaas Salade) nog steeds met een houten knots op onze Melba’s en aan hoe vaak dat ten koste gaat van de structurele integriteit van het rechthoekige toastje, merken we heus wel dat zulks niet de meest verfijnde methode is. Maar ja. Zolang je het verleden niet in schimpscheuten mag beschrijven, blokkeer je toch vooral je eigen progressie. Zo worden we nooit een ontwikkeld land, noch weblog. Want zeiden we nou ’neger’? FOEI!

Een punt maken van je puntje

Discussies over welke Afghanen we wel en niet moeten evacueren en welke bureaucratische landenunie wel of niet een leger moet krijgen zijn misschien wel interessant, maar tevens een enorme ver-van-onze-bed show. Nee, het is tijd dat we een discussie houden over dingen die de Nederlanders diep in de ziel raken: de kringverjaardagstaart. Want de kringverjaardag is de hoeksteen van deze ingepolderde samenleving vanwege de intense voorspelbaarheid van het evenement. Van het verplichte rondje met de individuele 'gefeliciteerd met Gerda' tot de drie kleffe wangzoenen van tante Hennie tot het puntje taart op de met zegeltjes gespaarde gebaksbordjes. En daar moet u dus niet zomaar dingen aan veranderen. Want we kijken massaal naar de culinaire experimenten van Heel Holland Bakt, maar op de kringverjaardag willen we slagroomtaart in onze smoel en niet van 'die rare hippe taarten'. Gewoon zo'n geHEMAfiseerd stuk sponscake met nootschilfers aan de zijkant, slagroomdotten bovenop en van dat conservenblikfruit als decoratie. En als u dat niet serveert, dan zoekt u maar een andere familie voor in uw ongemakkelijke kring. Met uw fratsen! De discussiepanelen over deze moeder zijn geopend en kom vooral volgende week terug als we bepalen welke soorten kaas er naast uw plakjes worst mogen liggen.