Permanente verontwaardiging van het slachtofferschap wreekt zich in een vingerwijzend “weerwoord” van iemand die iedereen die niet naar hem luistert voor “racist’ uitmaakt

Jerry Afriyie, de ivoren kroondrager van het “antiracistisch” activisme, is in de pen geklommen om het in Het Parool op te nemen voor zijn “broeder” Akwasi. Niet diens naar geweld lonkende uitspraken zijn het probleem, nee: Nederland is een racistisch land dat ”geen lichtpunt” biedt aan zwarte mensen. In het zoveelste gefrustreerde eenrichtingsverwijt zoekt de Ghanese koning van de KOZP-stam het randje van de polemiek op: "Als ik Zwarte Piet tegenkom, sla ik hem knock-out. Als nog een witte persoon mij racistisch bejegent, eindigt die in het AMC."

Nou, met het risico dat we in het AMC eindigen: we zijn je eeuwige gejank onderhand wel een keertje beu, Jerry. Je spreekt als iemand met het permanente privilege van toegang tot platforms die de meeste mensen niet hebben, zoals nu weer de opiniepagina’s van Parool (waar wij hier ook weer aandacht aan geven). Je hebt alle systeemmedia achter je. Politici staan de hele dag pal voor je rechten in de strijd tegen racisme (hoe klein, vermeend of anekdotisch ook). Jesse Klaver stond in de Tweede Kamer je met geweld dreigende broeder Akwasi nog openlijk te verdedigen tijdens de Algemene Beschouwingen woensdag, tot grote woede van Wilders, leider van de grootste oppositiepartij die al zes jaar lang vervolgd wordt voor verméénd racisme jegens Marokkanen. Hoezo ‘racistisch land’? Bloody hell, man: asielzoekers zónder status die niet snel genoeg geholpen worden in dit land, krijgen 65 miljoen per jaar aan ‘wachtgeld’. Hoezo ’racistisch land’?

De Publieke Omroep gaat ondertussen Sinterklaas in geheime stilte het land in smokkelen, omdat de gemoederen rond het geliefde KINDERFEEST zó hoog zijn opgelopen dat iedereen zijn shit verliest in november - niet in de laatste plaats vanwege de dreigende uitspraken van Akwasi. En nu het toch over de Goedheiligman gaat: op jullie vrij recente groepsreis richting Friesland zaten de kladblokjes van Vrij Nederland en NRC in jullie bussen, en stonden ze in woord en geschrift aan jullie kant - evenals zo’n beetje ALLE andere media, cultuurkliek, artiesten en BN‘ers. De blokkeerfriezen werden grootschalig vervolgd, er werd DNA bij ze afgenomen en er werd een voorbeeld van ze gemaakt - ‘dit land is tégen racisme’, ook al had hun daad met racisme helemaal niets te maken. Je eigen broeder Akwasi wordt ondanks strafbaar geachte opruiing níet vervolgd, en blijft een graag geziene en veelgeprezen gast in media en cultuur.

Rasgeobsedeerde ontregelaars
Diverse met ras geobsedeerde activisten, zoals jij, Clarice Gargard, Gloria Wekker, Sylvana Simons en Akwasi, zitten continu aan alle talkshowtafels, vervullen posities bij de NPO (tafelheren en -dames) en worden gelauwerd met prijzen, zoals dit lijstje mensen van kleur, die toch niet van onbesproken gedrag genoemd kunnen worden, deze week bij Funx - een zender die overigens de randstedelijke (en dus per definitie cultureel diverse) jongeren tot doelgroep heeft en daarmee “inclusief” is, zoals dat zo lelijk heet tegenwoordig.

Vanuit cultuur en bestuur komt de subsidie met scheepsladingen tegelijk jullie kant op (om er zomaar eentje te noemen: Mitchell Esajas, óók zo’n obsessieve rassenruier, kreeg voor de komende vier jaar 800.000 euro subsidie toegekend van het Amsterdamse Fonds voor de Kunsten). Het Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam, waar OvJ Jacobien Vreekamp door in opspraak kwam, behandelt een handjevol “racistische” uitingen (lees: anekdotische klaagmails) voor bijna 7 ton per jaar, en werkte de afgelopen twee jaar nauwgezet samen met KOZP om 25 domme Facebookers voor de rechter te krijgen in een zaak die door MDRA-bestuurslid Jacobien Vreekamp als OvJ geleid had moeten worden. Dat riekt eerder naar rechtstatelijke voortrekkerij, dan naar institutionele achterstelling en ja: daar zijn Nederlandse burgers terecht heel verontwaardigd over.

Want het is niet alsof een roomblank kraambed in Duindorp, Velsen-Noord of de Roosendaalse Westrand van Jesse Klaver zo’n enorme garantie op geld, macht en geluk bieden. Alsof je vanuit de kleine conservatieve dorpjes als Melissant, Oude Pekela of Swalmen zomaar de gouden bergen van het leven bedwingt, ondanks die belofte die in Dit Land voor *iedereen* in de geboortepapieren besloten ligt.