Over Engelse drop

We zijn gewend om andere mensen met complimenten te overladen. Dit hele blog is één grote ode aan de Nederlandse middelmaat, aan de lieve vrede van het medialandschap, aan de pragmatische poldermentaliteit van de kartelpolitiek en aan dat heerlijk koddige kleinkunstgevoel van de vaderlandse cultuursector. Iedereen wordt bij ons bezongen, gelauwerd en belééfd. Maar andersom zien we dat vrij weinig terug. Dan is het weer van "Huuu wat zijn ze boos" en "Nou moe die jongens zijn altijd zo onfatsoenlijk" of "Tssk tssk is dit nou allemaal wel nodig" en natuurlijk "Vroeger was het wel scherp/nog relevant/kon je er nog wel eens om lachen" en om eerlijk te zijn steekt dat wel eens natuurlijk want nou ja, liefde moet wel een beetje van twee kanten komen. We kunnen niet alléén maar geven, dat houdt een keer op. Daarom waren we echt heel erg verguld en gelukkig met Hans Teeuwen, die ons bestaan zomaar openlijk en onvoorwaardelijk durfde te vieren en "Leve GeenStijl" riep, en ons een "Bastion van het vrije woord" noemde. Ja dat geeft ons dan toch wel een warm gevoel. Zeker als u gehoor wil geven aan zijn oproep want van een warm gevoel alleen kunnen we ook niet leven. Leve GeenStijl?