Rare tijden hè

Dolf Jansen is het levende bewijs dat geforceerde empathie te weinig vlees op de botten heeft om geloofwaardig te zijn. Zelfs mentaal volwassen links pruimt hem niet. Neem zijn radiocolumn van donderdag, waarin hij en passant de kwaadaardige extreemlinkse trope ‘Wierd Duk is een Poetinvriendje’ verwerkt in een goedkoop tekstje over zijn eigen tranen, thuis voor de tv. Maar het wordt toch nog leuk: In dat huildicht prijst hij burgemeester Artem Semenikhem van Konotop en dat is een NEONAZI. Zoals er heel veel neonazi’s in Oekraïne zijn. Zeker, Vladimirs Rusland is onmiskenbaar de grote boosdoener hier, maar Oekraïne is ook helemaal niet zo’n leuk land - Zelensky of geen Zelensky. En alles is in oorlogsnevelen gehuld. Of het nou gaat over Oekraïeners die hun Russische krijgsgevangenen met mama laten bellen (= vijand-vernederende propaganda) of de geënsceneerde video’s van boertige karpatengeneraals met veel te grote petten die in paleiselijke balzalen wijzen naar “strategische” kaarten: bijna alles is propaganda, heel weinig is wat het lijkt en hoewel Oekraïne al een eeuw lang kind van allerlei bloederige (af)rekeningen is: met oblast obligate empathie vanuit je eigen onderbuik is geen hoogzwangere vrouw in de nachtelijke metrostations van Kiev gediend. Stuur Jansen lekker met Wendy van Dijk en een 555-collectebus naar het front of zo. Of nee wacht - Wendy ging ook niet. En nu we het hier toch over hebben: Talkshowlieverdje Pieter Cobelens is de Willem Engel van de oorlogsvirologie. Hou daar ook rekening mee als je per se de staatsomroep aan wil zetten voor ”””duiding”””. Je kan echt beter een voetbalprogramma aanzetten.
COMMENTS closed: gaarne verder in avondtopic