Kent u die mop van deugertjes die naar Afrika vliegen om de zielige neg0rs te helpen? Die zijn dus allemaal rapey en hebben een compleet delusionair zelfbeeld. Ze vinden zichzelf heiligen, maar intussen zijn het mensen die geld, eten en medicijnen ruilen tegen neukseks met kwetsbare kinderen en vluchtelingen. De Engelse TK keek naar de hulpsector en concludeerde het volgende: 

Sexual exploitation and abuse is endemic across organisations, countries and institutions:
- Collective failure of leadership and engagement from top levels down over many years
- Self-delusion of aid sector in dealing with and tackling problems
- Failing to put victims at the heart of solutions could be harmful; certainly renders reforms ineffective

Nouja, denk daar maar eens over na als de Claudia Corton Halina Dotheyknowitschristmastimeatall BN'ers weer komen zeuren om uw geld. Trek vandaag nog uw donaties in, hou op met het sponsoren van de Rapende Reddertjes en zie de linkse maffia van morele chanteurs en deugmuppets maar voor wat ie is: een moreel verdorven maffia.

Dit is dus wat er gebeurt met die SJW-jankies die onder de hoede worden genomen door een stel rijke tatta's met een liefdadigheidscomplex. Men komt in de grachtengordel en vervolgens denken de Lilianefondsprojectjes dat alle witte mensen zo zijn. Manju Rimmer schrijft matige tv-series vol Sowjetrealisme over gender en vluchtelingen en vindt dat iedere witte een volgevreten linkse deuger is met meer geld dan common sense. Zeker nog nooit in een Volkswijk geweest waar het dierbaarste bezit een pak shag en een porseleinen beeldje van een herdershond is. Het is bijna net zo racistisch om te denken dat elke blanke een boot heeft als het vermoeden van jew gold bij alle mensen met een forse neus en een dingetje tegen baconspek. Maar goed, etnische stereotyperingen mogen kennelijk als je aan de juiste kant van de ideologische streep staat en genoeg kleur op je toet en LHBT-credits hebt. Bijna net zo oneerlijk als de welvaartsverdeling in Nederland.

Schenk nog even een cold one in vriendjes, en ga er lekker voor zitten. Heet van de pers voor u: een column van James Worthy (van die hallmark-kaartjesmetaforiek), voor GroenLinks, voorgelezen door Eric Corton. Dat is dus zegmaar een triple deugsandwich met extra deug. Waar gaat het over? Geen idee. Veel gelul over vage waarden, verbinding en alle andere eikeltjespyjama-kots die onder leiding van de Jessias serieus denken over klimaat en solidariteit heeft vervangen. Winquote: "Ik kijk de zaal rond en zie alleen maar superhelden. Superhelden die elke dag formulieren in moeten vullen over hoe lang hun cape is. Als hun cape te lang of te kort blijkt te zijn, krijgen ze een berisping. Het is waanzin. De mensen die het land draaiende houden, worden van bovenaf duizelig gemaakt en duizelig gehouden met regeltjes en formulieren." Het gaat over Churchill trouwens, die instemmend wordt geciteerd. Grappig hoe ineens zelfs een Imperialistische aristocraat met een fijnstofuitstoot van miljoenmiljard ppm van zijn Havana's door het leven ging, maar goed. It doesn't have to make sense, als het maar verbindend is.

HULDE EN LOF! Elin K. Ersson, dappere Zweedse dame, redt Afghaan van uitzetting en oogst WERELDWIJDE LOF.

Dat is nogal eens wat anders dan larmoyante deugmanifestjes tegen willekeurige quotes van conservatieve politici. Deze vrouw stond echt op tegen onrecht. Fysiek. Door te gaan staan, en te weigeren weer te gaan zitten. De Zweedse deerne wilde van Göteborg naar Istanbul vluchten vliegen, maar toen ze ontdekte dat er een uitgeprocedeerde Afghaan mee zou vliegen, stond ze op en weigerde ze weer te gaan zitten totdat de Afghaan mocht blijven. Gevolg: het toestel van Turkish Airlines stond drie uur langer aan de grond maar uiteindelijk stond het halve vliegtuig rechtop aan boord voor het recht van een uitgeprocedeerde illegale Afghaan om in Zweden te blijven. Volgens onze Staatsomroep oogst Ersson "veel lof", want "lof" is de social currency waarmee "deugen" wordt betaald. Onduidelijk is of ze met die lof ook de potentiële schade die Turkish Airlines op haar kan verhalen kan betalen, en het is vrij zeker dat ze met die lof niet kan opdraaien voor de rekening van het opnieuw vastzetten van de Afghaan, die volgens de Zweedse autoriteiten nog steeds wordt uitgezet, "mogelijk in een privéjet". En die vliegen ook niet op lof.
UPDATE: Kudt, we hadden ff verder moeten kijken dan onze blogneusjes lang zijn. De Staatsomroep doet voorkomen alsof het een spontane actie was, maar elders lezen we dat Ersson een asielactiviste is die bewust een ticket voor deze vlucht had gekocht: "Ersson, an asylum activist, bought a ticket for the flight when a group she is affiliated with learned that a man was due to be deported back to Afghanistan." Zou het?
UPDATE: Ja, het zou.

Hallo... Daar zijn we weer!

Jahoor. Moontj(e). Die rapafghaan. Die lutser van de deugradio. Die NPO-dino. Die ene schrijver met 600 lezers en 9000 meningen. Die andere ook. Die linksdraaiende subsidietaxpoetverbrander. Die chick die bekend is van geen hoer zijn maar die nu wel in haar blote hangboobs aandacht zoekt wegens geen hoer zijn. Die zonnige Big Black Zwarte Piet-mevrouw. De kantinejuffrouw van Gaza. Die rat die populistische klikbeetsaits begon en voor de meest idiote populisten werkt maar zich op Twitter voordoet als het gezicht van net conservatief Nederland. Het boekenrecensiemeiske van De Volkskrant. Ze staan er allemaal weer  tussen, de hijgerige moraaldominees die aan elkaar gekoppeld zijn in een binnenderingse human centipede van overgesubsidieerde en onderpresterende zelfbevestiging. Het was echt een kwestie van tijd voordat tout Kultureel Amsterdam een MANIFEST in de VOLKSKRANT ging publiceren tegen realistische VVD'ers. Nu is het dan eindelijk zover. Lekker veel entertjes, lekker veel alarmisme, lekker veel "er moet nu echt wat veranderen". Gaat er nu dan echt wat veranderen? Nee, natuurlijk niet. De VVD wordt de grootste bij de volgende verkiezingen, het inteeltcircus in Amsterdam blijft doordraaien en dit soort krijsmanifesten van "geëngageerde kunstenaars" zullen nog in De Volkskrant blijven verschijnen tot de laatste dode boom in de papierversnipperaar is verdwenen.  Mogen we een boeiender en minder voorspelbaar land? Dit fophefcircus is nog saaier dan de bureaucratenmuil van Stef Blok.

UPDATE: Jammer, Meneer Samuel heeft de Pakjesboot gemist en is vanaf nu fout. Graag niet meer uitnodigen voor uw verbindende debatten of opiniekolommen van de landelijke couranten.

Alle driehonderd mensen die in Nederland die wel eens een boek lezen of schrijven (voornamelijk vrouwen en aanverwante artikelen als Adriaan van Dis) hebben een BOOS STUK in de Nieuwe Rotterdamsche Courant/Het Handelsblad geschreven over het feit dat het boekenweekessay door een meneer wordt geschreven terwijl het over een vrouwenthemaatje gaat. Allemaal uiterst veilige fophef, maar goed, tout literair Nederland tekent wel want voor je het weet ben je een reactionaire racist of een seksist en spugen mensen in je drankje in De Kring. Veilige, vertrouwde stennis: al honderd jaar gaat het over "te weinig vrouwen in de literatuur" en er zijn complete generatie feministiese schrijfsters geboren, volwassen geworden en gestorven zonder ooit een moment van hun vertrouwde stokpaardje af te hoeven wijken en ook de huidige generatie twintigers met een Literair Idee schuift weer keurig achteraan in de rij. De inmiddels al goed gedresseerde mannen snellen ook weer toe om hun voorspelbare steun aan te bieden (je bent toch geen seksist!) en zo gaat het literaire debat over gender met 120 kilometer per uur in een zeer kort cirkeltje.

Allemaal leuk en aardig, die tirades tegen de Witte Man, maar als je de cijfers er op naslaat mogen we ons de vraag wel even stellen of de vrouwen niet al lang de literatuur hebben overgenomen. Zoals uit het lijstje in de Nurk wel blijkt is er bepaald geen gebrek aan vrouwelijke schrijfsters in Nederland: jaarlijks komen er weer honderden bij, allemaal vrouwen die een aardig boekje over een vrouw die wel heel erg op de schrijfster lijkt hebben geschreven en die er daar dan een paar honderd van verkopen aan vrienden en familie en die de rest van hun leven nog matig bezochte poëziemiddagen in Nijmegen blijven aflopen. Af en toe zit er nog zowaar een goeie tussen, of in ieder geval een veel verkopende. En studenten Nederlands? Het zijn er weliswaar niet zoveel meer, maar als je een studie hebben wilt waar je als man veel hertjes kan tackelen dan moet je naar Nederlands want daar is het meisjesoverschot levensgroot. Ook bij boekwinkels en leessites als goodreads en Hebban zal je weinig mannen aantreffen. Over de uitgeefwereld zijn geen cijfers te vinden, maar het zal daar ook wel een oestrofeestje zijn. Dan de killer: volgens de Leesmonitor is lezen echt een wijvending. "De leesverschillen tussen de seksen manifesteren zich in het bijzonder bij fictie. Vrouwen lezen vaker literaire boeken, spannende fictie, romantische boeken, streekromans en kinder- en jeugdboeken. De enige verhalende genres die populairder zijn onder mannen, zijn oorlogs- en verzetsboeken, science fiction-boeken en strips."

Het heeft er alle schijn van dat de vrouwen al lang gewonnen hebben in de literatuur (een pyrrhusoverwinning, want niemand leest meer, er zijn bijna geen boekwinkels meer over en de uitgevers lijden een kwijnend bestaan), dus waarom dan toch weer de strijd? Het lijkt erop dat het gewoon een traditie geworden is, een makkelijke en voorspelbare vorm van activisme, een beetje zoals dat linkse studenten in Amsterdam gaan demonstreren tegen vanalles omdat het aktivistenwereldje voor hun een soort vervangende studentenvereniging is. Diversiteit is voor demense in Letterland een beetje als Harleys voor Hell's Angels: doe je er niet moeilijk over, dan hoor je niet bij de club. Het lijkt er ook niet op dat de vrouwen uit de Rest van Nederland (die het leespubliek vormen) ook erg geïnteresseerd zijn in al die identitaire feministische discussies, want kennelijk lezen en kopen ze nog steeds liever Boze Witte Mannen. Het is een strijd die met de ogen op elkaar gericht is, als literaire klasse: de gewone lezer in het land geeft kennelijk geen fuck om het feit dat mensen binnen de A10 elkaar de maat nemen over hun juiste positie in de Grote Strijd tegen de Witte Man. Dan kan het meningenkartel wel met man en macht zo'n Simone van Saarloos pushen (die met de De vrouw die... een wondertje van politiek correct zeikdenken schreef) - Zomergast, interview in alle kranten - maar komt zo'n boek toch nauwelijks aan de man, omdat mensen nu eenmaal niet zo geïnteresseerd zijn in het Sowjetrealisme van de deugende klasse.   

Het grappigste voorbeeld van deze middelmatige cultuur van veilige en voorspelbare hysterie is Niña Wijers, om maar een van de vele zeurstukjes eruit te pakken, die zich in de Groene vreselijk boos maakt omdat Michiel Krielaars in zijn columns schrijft over "witte mannen" als Philip Roth en Tolstoj... Geen mensen van kleur! Geen vrouwen! Allemaal witte mannelijke eenheidsworst! Alsof een Russische aristocraat uit de 19e eeuw cultureel op één lijn staat met een middle class jew uit New Jersey, puur omdat ze toevallig allebei wit zijn en een pielemuis tussen de beentjes hebben. Alsof die twee bijna onvergelijkbare werelden niet ook een diverse kijk op de mens bieden. Maar goed, ze maakt de juiste geluidjes voor het wereldje, iedereen eromheen knipmest maar braaf want voor je het weet ben je een reactionaire dino en hup, de literaire wereld zakt nog dieper in het moeras van navelstaarderige minikwestietjes die al sinds de jaren '70 volgens hetzelfde stramien verlopen. 

Maar goed, waarom toch? Waarom lezen al die vrouwen dan toch zo graag mannen? Misschien is de verklaring wel gewoon heel banaal en Freudiaans. Misschien ook helemaal niet, maar het is natuurlijk wel leuk om aan het korstje van seksisme te jeuken als daar zo lekker op wordt gehapt. Dus daar gaan we: zouden al die vrouwen die in Habbekutteveen op een IKEA-bank neerploffen na hun dagelijkse baantje als iets vagelijks in de dienstensector behoefte hebben aan een fijne warme mannelijke stem die ze meeneemt naar werelden die helemaal niet lijken op Leidsche Rijn of Purmerend? Om maar met de grootste intellectueel van Nederland te spreken - en romancier, dus die weet er van - willen vrouwen gewoon graag aan het handje genomen worden: door een borsthaarschrijver als Hemingway verteld worden hoe de drank in Cuba smaakt. Linkse meisjes houden immers van rechtse praatjes - is het daarom raar dat zo'n parodie op een intellectueel als Ilja Leonard Pfeiffer zoveel lof oogst met viezige seksboekjes over Genua? Al die polderliterettes die heel herkenbaar schrijven zijn natuurlijk leuk, maar het is wel erg sáái. De struggles van een kleine vrouw met kleine gedachten in een klein land - dat kennen ze al. 

Dat die tampontypistes dan maar de frustratie over hun slechte verkopen en de weerbarstige dominantie van de diepe bas als stem in de literatuur uitventen in postmodern gekrijs blijft fascinerend voor de halve buitenstaander. Het literaire wereldje blijft een soort terrarium voor afgunstige alcoholisten, voor bozige bezigheidstherapieschrijfstertjes en voor linkse lutsers zonder clue die de hele dag bezig zijn met de geestdodende orthodoxie van de postmoderne tijd, die al hun gebrek aan erkenning en succes omzetten in platgetreden "systeemkritiek". En de lezer? De vrouw in de provincie die naast haar saaie baantje haar 0.8 boek per week leest? Die zwijmelt gewoon weer verder bij haar literaire daddy's - mannen die gewoon lekker een boek schrijven en die niet de hele dag onzeker en afgunstig bezig zijn met "diversiteit" maar gewoon met drinken, neuken en tijpen.

Grappig he, Nederland. Waar de nieuwsvoorziening, de opiniepagina en het Stichtelijk Woord van de dominee handig in elkaar gevouwen zijn. Scheelt weer tijd he, lekker efficiënt. Zo krijgen de argeloze vaderlanders die vandaag naar nos.nl gaan om te kijken naar de sportuitslagen en het laatste nieuws gewoon een gratis preekje erbij, pardoes gepresenteerd als nieuws. "Norm is niet meer blank, hetero en man en daar verdient filmmaker aan" ****staat er dan boven als kop. Lijkt een feitelijke constatering, is het helemaal niet: het stuk is gewoon weer moraalprediking in interviewvorm, waarin een aktivistiese feministiese filmrecensent haar politiek modieuze mening als feit mag presenteren. Raar, wel, je zou toch zeggen dat je al genoeg blaadjes hebt in Nederland voor geborneerde meningen over diversiteit en dat een neutraal nieuwskanaal daar niets mee hoeft. Ook wordt er weer reclame gemaakt voor gesubsidieerd Sovjetrealisme, want de tentakels van de staat in de cultuur zijn innig met elkaar verweven. Funny how that works. Prachtig land, Nederland, waar gewoon 800 miljoen per jaar naar onzuivere, sturende en aktivistiese rommeljournalistiek gaat, die ook nog eens als nieuws wordt verpakt.

Anoniem bloggen is één ding: achter de meest gestoorde wit-nationalistische praat kan zomaar een heusche lesbiënne van kleur schuil gaan! Anoniem solliciteren is natuurlijk wat anders; dan moet je uiteindelijk toch nog gewoon met je bakkes een handje komen geven. En je moet in je brief natuurlijk ook netjes abn schrijven want als je als een wollah-wollah typt val je zo door de mand. Daarom is anoniem solliciteren ook een totaal kudt deugplan voor domme deugers met geringe realiteitszin, maar met een bizarre missie om lekker poppetjes van kleur te tellen. Gemeenten zijn er daarom wegens "geen effect" maar mee gekapt, want het was weer onhandig, onnodig en dom. Mogen we nu alle subsidie weer terug die we aan diversiteitsconsultants hebben gegeven om deze plannen te maken? Okthxbai.

Met tranen in onze roze oogjes de NRC opengeslagen hedenmorgen want omekot er staat gewoon een zwaar realistiese diss tegen de zalvende diversiteitsbullshit in! Tom-Jan Meeus komt uit het duisterste hoekje Braboland en groeide op tussen hengstensperma en diepe armoede, maar werd toch verslaggever en hoefde gelukkig niet alleen maar te schrijven over hengstensperma en armoede: "Dan kun je Groningers pas echt begrijpen als je Groninger bent. Chinezen als je Chinees bent. Maar een verslaggever hoort niet zijn eigen wereld als maatstaf te nemen, een verslaggever moet zijn wereld vergroten. Een verslaggever is belangstellend voor wat hij nog niet weet, hopelijk niet voor wat hij allang weet." Grappig, want het was juist de Nurk die weer zo'n larmoyant kutverhaal schreef over meer negers in de courant. Dat de bruine groepen in Nederland kennelijk te belazerd zijn om hun eigen media te beginnen en daarom maar in de Geheiligde Instituten moeten worden opgenomen voor de kleur is Heel Belangrijk, betogen Wilfred Takken (wit als de aarsch van een ijsbeer) en Maartje Geels (u raadt het al, vooral heel Wits). Gewoon gratuit deugen: waarom die laffe takketrutten niet gewoon hun baan aan een random kopvod geven en zelf de change be'en that they want to see in the world... Maar goed, zo kennen we de Deugende Klasse in Nederland weer. 

*(Vindt u het trouwens ook zo kwetsond dat de krant die zijn bek vol heeft over opgelegde joekelquota een slavenschip in het beeldmerk heeft?) *

Kent u die mop van wonen onder een militaire bezetting en voortdurend moeten vrezen voor snipers en random killings van een door bloed en lebensraum geobsedeerde bezetter? Nee, dit gaat niet over Gaza, maar over het dagboek van Anne Frank! Er zijn twee paginae gevonden die tot nu toe zijn verzwegen in de geschiedenis want afgeplakt door de schrijfster en u raadt het al: het gaat over SEKS. "Op de linkerpagina staan een paar schunnige moppen en op de rechterpagina geeft ze antwoord op de vraag wat ze zou antwoorden als iemand een jong meisje om seksuele voorlichting zou vragen." Nie wieder! U kunt ze hierrrrrr lezen.