PVV-leider leven niet zeker door GEPRUTS van Justitie

Geklungel, noemt Geert Wilders de zoveelste fuk-up van Justitie. En dat is nog een tamelijk milde benaming voor het kwaadaardige geklooi van het Openbaar Ministerie. Het lijkt gvd wel of er opzet achter zit!!!1! Zitten er geen dubieuze debielen in het beveiligingsteam van Greet dan wandelen er wel Pakistaanse molenaars zomaar de grens over om 's lands meest bedreigde politicus een kopje kleiner te maken. En helemaal niemand, die even op het rode knopje drukt danwel het alarmbelletje doet rinkelen om aan de gorilla's van Wilders te vertellen dat er NOG EEN EENZAME WOLF het land is binnengekomen. Opsporing Verzocht, gisteravond. Zoek zoek, die Paki.

Nederland telt naar schatting 18.000 verslaggevers en alleen al op het Binnenhof schuimen er, bij nacht en ontij, honderden parlementair journalisten rond. Stevige onderlinge concurrentie!

In de kont kruipen van een politicus is dan uiteraard van levensbelang, anders nooit een lek of een scoop. Het controleren van de macht schiet er zodoende regelmatig bij in. Begrijpt u nu waarom u van GRECO, het anticorruptie-orgaan van de Raad van Europa, moest horen dat Alexander Pechtold (D66) corrupt is, en niet van de eigen parlementspers?

Een nieuw opiniedelict! Eerdere delicten staan hier, daar en hierzo. Vandaag:

Op 15 maart 1968 werd politiek tekenaar Bernhard Holtrop – alias Willem – veroordeeld tot een boete van 250 gulden naar aanleiding van onderstaande cartoon:

Volgens de rechter een ‘belediging van het bevoegd gezag’, maar met de kennis van nu helemaal geen gekke spotprent: tussen 1965 en 1968 knuppelde de Amsterdamse politie er inderdaad op los. Om orde en gezag te handhaven werden Provo’s voor het uitdelen van krenten, of andere vormen van lollig bedoeld maatschappijkritisch protest, (buitengewoon) hardhandig aangepakt.

Strafbaarstelling van ‘belediging van het bevoegd gezag’ vindt zijn oorsprong in de Wet van 19 juli 1934. Wetgeving dus, uit het tijdperk van orthodox-gereformeerde politici als Hendrik Colijn en Jan Donner: de grote helden van Sybrand van Haersma Buma! Van de huidige leider van het CDA is bekend dat als een door u gedebiteerde mening – bijvoorbeeld op sociale media – hem niet aanstaat, hij u het liefst zou willen laten arresteren.

Gelukkig heeft de Amsterdamse politie daar helemaal geen tijd voor. Druk, druk, druk met andere dingen...

Opklik hierrr.

Deel drie van de relcartoons van de herrezen Gregorius Nekschot, ingeleid door eenmans cartoonwerkgroep Kris Wellen! Deel 1, smadelijke godslastering, staat hierrr en deel 2, majesteitsschennis, is daarrr te vinden. Vandaag: Geitenneukers!

Op 10 april 2018 schrapte een zeldzaam daadkrachtige Tweede Kamer het verbod op het beledigen van een bevriend staatshoofd. Een wijs besluit en zonder meer een zegen voor de Vrijheid van Meningsuiting.

Onder de gereformeerde minister-president Hendrik Colijn (1869-1944) bijvoorbeeld hield Nederland in de periode voor de Tweede Wereldoorlog krampachtig vast aan de gevoerde neutraliteitspolitiek. Na het verschijnen van een tegen Adolf Hitler gerichte spotprent in dagblad Het Volk werd hoofdredacteur Johan Ankersmit (1871-1942) in 1936 dan ook door het Openbaar Ministerie gedagvaard op verdenking ‘opzettelijk het hoofd van een bevriende staat te hebben beledigd’.

Het liep uit op een rechtszaak die met grote aandacht werd gevolgd. Ankersmit werd veroordeeld maar later in hoger beroep vrijgesproken omdat het gerechtshof meende dat de kritiek op Hitler weliswaar zwaar was aangezet, maar wettelijk toegestaan. Een oordeel dat later door de Hoge Raad werd bevestigd.

Maar goed, dat was toen.

Huidige ‘bondgenoot’ Turkije ontwikkelt zich onder strakke leiding van Recep Tayyip Erdoğan in hoog tempo tot een fascistische staat. Hoogste tijd dus – nu het beledigen van een bevriend staatshoofd niet langer strafbaar is – om alles uit de kast te halen.

Klik hierrr voor groot.

Deel II van een serie nieuwe cartoons van de herrezen Gregorius Nekschot, opgediend ter omlijsting van een stukje geschiedenis over de vrijheid van meningsuiting. Hier Deel I, vandaag Deel II: het altijd moeilijk liggende Majesteitsschennis!

De strafbaarstelling van majesteitsschennis, in 1886, was een stok om de anarchistische dan wel socialistische hond te slaan. Desondanks was het tot de jaren dertig van de twintigste eeuw, toen de Wet tot strafbaarstelling van smalende godslastering werd geïntroduceerd, min of meer de enige beperking op de Vrijheid van Meningsuiting. 

Na de Tweede Wereldoorlog was het, qua majesteitsschennis, lange tijd rustig maar in de jaren zestig van de vorige eeuw was het weer raak. Een spotprent van koningin Juliana (1909-2004) als raamprostituée, in het satirische tijdschrift God, Nederland&Oranje , kwam politiek tekenaar Bernhard Holtrop in 1968 op rechtsvervolging te staan. Dat was deze prent:

Holtrop meldde zichzelf bij de politie maar hield tijdens het verhoor stug vol dat de spotprent niet van hem was: er zou sprake zijn van ‘een knappe imitatie’. Het leverde hem in eerste instantie een nacht in de cel op. Later werd hij van majesteitsschennis vrijgesproken omdat het niet onweerlegbaar kon worden aangetoond dat hij inderdaad de tekenaar was.

In 2016 diende het D66-Kamerlid Kees Verhoeven een initiatiefwetsvoorstel in om het verbod op majesteitsschennis te schrappen en op 10 april 2018 werd het voorstel met een ruime meerderheid in de Tweede Kamer aangenomen. De koning wordt nu op één lijn gesteld met ambtenaren en ‘belediging’ kan dan worden bestraft met een maximale straf van vier maanden. Dus mede dankzij Kees, kan deze cartoon van Gregrius Nekschot dus gewoon:

(Grootpica hierrr)

Nadat minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin (CDA) de Interdepartementale Werkgroep Cartoonproblematiek (IWCP) in het leven had geroepen, volgde op 13 mei 2008 de arrestatie van spotprenttekenaar Gregorius Nekschot. Op de kop af tien jaar geleden!

Onder de titel ‘Cartoonproblematiek’ zal historicus Kris Wellen ingaan op een aantal geruchtmakende ‘opiniedelicten’ en is Gregorius Nekschot exclusief voor GeenStijl bereid gevonden deze serie te verluchten met nieuwe cartoon. In tijden van censuur en andere aanslagen op de Vrijheid van Meningsuiting een traktatie voor elke liefhebber van de Gulle Lach.

Alstublieft, we trappen vandaag meteen maar af met ieders favoriet:

Nadat in 1848 de Vrijheid van Meningsuiting stevig werd verankerd in de Nederlandse grondwet volgde een – ook volgens huidige maatstaven! – periode van ongekende persvrijheid. Maar niet tot ieders genoegen, met name dominee Abraham Kuyper (1837-1920), onbetwist geestelijk en politiek leider van de gereformeerden, was rond 1900 regelmatig het mikpunt van bijtende satire in de liberale en socialistische pers.

Rechtszaken die werden aangespannen leidden, tot frustratie van de gereformeerden, echter altijd tot vrijspraak. Na publicatie van antiklerikale spotprenten in het communistische dagblad De Tribune zag de – uiteraard gereformeerde – minister van Binnenlandse Zaken Jan Donner (1891-1981) zijn kans schoon. 

Om eindelijk op te kunnen treden tegen ‘uitbraakselen van de hel’ loodste hij in 1932 de Wet tot strafbaarstelling van smalende godslastering door het parlement. Na invoering van deze ‘Lex Donner’ volgden in totaal negen veroordelingen, maar de enige zaak die tot aan de Hoge Raad werd uitgevochten was het zogenaamde Ezelproces.

Romanschrijver Gerard Kornelis van het Reve (1923-2006) had zich in 1966 de literaire vrijheid veroorloofd te beschrijven hoe hij god, in de gedaante van een ‘éénjarige muisgrijze ezel’, driemaal in diens ‘Geheime Opening’ had genomen. De Hoge Raad sprak Reve in 1968 uiteindelijk vrij wegens gebrek aan bewijs.

Het Openbaar Ministerie bezondigde zich later niet meer aan aanklachten wegens ‘smalende godslastering’ en de ‘Lex Donner’ werd op initiatief van een aantal Kamerleden uiteindelijk in 2014 afgeschaft.

Klik hierrr voor groot.