De Stikstoffuik nu zelfs als een AANVAL OP DE RECHTSTAAT

Het grootste probleem van het stikstofvraagstuk, is dat het woord ‘vraagstuk’ niet eens meer gebruikt wordt. Het is een probleem, of een crisis, en afhankelijk van welke geloofsbrieven je leest is het een politiek probleem, een wetenschappelijk probleem, een bureaucratisch probleem of een ecologisch probleem. Dat politieke probleem is voor alle partijen helder: het kabinet maakt er een kudtzooi van. Maar *alle* andere duiding is vervuild. En dan krijg je dus dat Harm Ede Botje (links, stads, pro-“klimaat”, anti-boer) op Follow the Money (links, stads, anti-boer, subsidietiet) het zoveelste stuk verschijnt waarin nummer 1 bestseller De Stikstoffuik van Arnout Jaspers (wetenschapsjournalist, beta–opleiding, stellige taalgebruiker en stikstofcrisiskritisch) langs de meetlat van Tegenstanders & Critici Bellen wordt gelegd, om te concluderen dat zijn boek een aanval op de rechtstaat en de wetenschap is. Welja. En wat leert de lezer dan over stikstof, probleem, crisis of aanpak? Helemaal niks, want stikstof ligt onder een verstikkend dekentje van ideologie. Lichtpuntje: daar is de lezer in dezen ook doodmoe van, getuige de vele ratio-reacties onder de FTM-twiet die naar bovenstaand artikel verwijst. Maar ons bekruipt wel het gevoel dat dit precies de manier is waarop het bezopen Natura2000-beleid een bureaucratische overcorrectie van 24 komma 3 miljard euro krijgt. Omdat niemand snapt wat er nou werkelijk aan de hand is, en Den Haag maar gewoon doorromelt op de doodlopende weg. Opa waar was u tijdens de stikstofcrisis van 2023? Nou kleinnonbinair, opa was druk met roepen dat de andere kant sowieso ongelijk had, want dat was wat we deden, in die nadagen van Nederlandje.